Hong Kong

China, Hong Kong

Geld. Veel geld. Onnoemelijk veel geld! Daar gaat het om in Hong Kong, één van de meest bruisende, op de toekomst gerichte wereldsteden op onze planeet en de dynamiek van deze dicht opeengebouwde stad is alleen aan de skyline reeds af te lezen. Wanneer het gaat om aantal wolkenkrabbers (laten we zeggen gebouwen hoger dan 100 meter) dan laat ze met haar 2.345 exemplaren haar directe opvolgers New York (794) en Tokyo (556) ver achter zich. Enkel al om me te vergapen aan deze opeenstapeling van hoogbouw wou ik reeds lang naar deze metropool met haar 'verticale' horizon komen.
De reden voor deze explosie van skyscrapers is eenvoudig: er is anders geen plaats genoeg! Hoewel Hong Kong uit 262 eilandjes bestaat zijn deze allemaal veel te bergachtig om er grote aantallen mensen op te huisvesten. Meer nog: de meeste eilanden zijn zelfs onbewoond, ongerept tropisch begroeid en zijn vaak omzoomd met prachtige stranden. De meer dan zeven miljoen inwoners van de stad hebben gewoonweg geen andere keuze dan talloze hoge woon- en kantoortorens te bouwen op de enkele vlakke delen die zich voornamelijk bevinden aan de drukke Victoria Harbour.
De snelle groei en bloei van de stad heeft voornamelijk te maken met het op en top kapitalistische systeem die de Britten er hebben geïnstalleerd tijdens de 156 jaar waarin Hong Kong hun kroonkolonie was. De uiterst vrije economie was er volledig op gericht om zoveel mogelijk winst te maken en rijkdom te vergaren en Hong Kong is hier trouwens ook zeer goed in geslaagd: vandaag is het één van de belangrijkste economische en financiële centra in de wereld.
Pas in 1997 heeft China Hong Kong teruggekregen van de Britten, maar de stad functioneert - afgezien van defensie en buitenlandse politiek - als een autonome staat. Deze status is rechtelijk vastgelegd tot 2047, maar de Chinese overheid probeert zich nu reeds meer en meer te moeien met de 'binnenlandse' politiek van Hong Kong. Dit tot groot ongenoegen van de inwoners en de massale recente betogingen van voornamelijk universiteitsstudenten zijn daar een rechtstreeks gevolg van. Toch zijn China en Hong Kong nu onlosmakelijk met elkaar verbonden (vooral economisch) en ze zullen samen dienen te werken aan een gemeenschappelijke toekomst.

Ondanks het feit dat Hong Kong één van de duurste steden ter wereld is, heb ik er bijna geen geld opgedaan (sorry!). Ik heb hier wel drie nachten een piepklein kamertje moeten voor delen met een Chinees en een Zuid-Koreaan (toch liever met Yayoi zulle) op zo'n 200 meter boven de begane grond. Zelfs op die hoogte kan je nog meer omhoog kijken dan naar beneden gezien enkele wolkenkrabbers tot bijna 500 meter boven alles nog eens uittorenen.
Een andere grote uitspaarder was een goedkoop ticket dat ik had gekocht op de luchthaven waarmee je 72 uren onbeperkt gebruik kan maken van het openbaar vervoer. Ik hou bijzonder veel van de metro gezien deze u met al haar lijnen in geen tijd naar alle uithoeken van de stad kan brengen. Elke moderne grootstad zou dit moeten hebben omdat ze miljoenen mensen efficiënt kan verplaatsen naar hun bestemming. Ooit had Hong Kong de drukste straten ter wereld waarbij er zich gemiddeld nog geen anderhalve meter bevond tussen elk voertuig. Door het fenomenaal goed uitgebouwde openbaar vervoer is het nu zelfs bijna belachelijk om u nog te verplaatsen met de auto. Als een goed georganiseerd mierennest zoeven de inwoners nu voornamelijk ondergronds van het één naar het ander.
Eigenlijk maf dat de mens die enkele miljoenen jaren evolutie en aanpassing achter de rug heeft om succesvol te kunnen overleven als kuddedier van wellicht zo'n 25 exemplaren in een boomrijke savanne (onze eigenlijke biologische habitat) in een recordtempo is geëvolueerd in een 'dier' die in dergelijke miljoenenmetropolen kan overleven. En het gaat sneller en sneller! In de laatste 200 jaar hebben we veel meer uitgevonden dan de voorbije 2.000 of zelfs 20.000 jaar. Er is geen houden aan onze vooruitstrevende cultuur en als bejaarde leef je in een omgeving die nog amper te vergelijken is met deze van toen wanneer je jong was. Op zich is dit niet noodzakelijkerwijs negatief, maar toch moet de mensheid goed nadenken of we onze steeds snellere vooruitgang binnen de juiste banen aan het leiden zijn. Hopelijk verliezen we niet eens volledig de pedalen en creëren we een onleefbare omgeving voor de toekomstige generaties.

De druk die kinderen ervaren (in wezen veelal opgelegd door hun ouders) in een stad als Hong Kong is immens. Reeds van jongs af aan dien je binnen de lijnen te lopen, er goed uitzien, merkkledij dragen die niet vuil mogen worden, naar de beste scholen gaan, bijlessen volgen, de 'juiste' vrienden hebben, uitblinken in hobby's zoals bijvoorbeeld muziek spelen,...en dit allemaal om later te 'slagen' als volwassene en de beste job te kunnen krijgen, met iemand welgesteld te kunnen trouwen, een luxeappartement en -wagen te kunnen kopen, te kunnen eten in sterrenrestaurants, kunnen showen met uw gouden Rolex of diamanten juwelen,... Het is een maatschappij waarbij ouders misschien wel eerder wensen dat hun kinderen later rijk worden dan gelukkig.
Hoewel Hong Kong voornamelijk bestaat uit moderne constructies van staal en glas vind je nog veel oude tempeltjes in het straatbeeld. Deze worden dagelijks door talloze duizenden mensen bezocht,...niet zozeer om contact te zoeken met een god waarin ze geloven maar - zoals ik verschillende keren heb vernomen - om te smeken om rijkdom. Meer nog: er worden hier vele goden 'aanbeden' en wanneer het bij de ene niet lukt dan richten ze zich gewoon tot een andere! Zelfs het geloof in een god wordt hier aanzien als een zakelijke deal waarbij een concurrentiele strijd wordt geleverd!

Op mijn laatste avond in Hong Kong ben ik naar de top gegaan van Victoria Peak, met zijn 554 meter de hoogste bergtop naast de stad. Van hieruit heb je een onvergetelijk zicht op de skyline van Hong Kong. Talloze wolkenkrabbers zijn volledig bekleed met een bewegend verlichtingssysteem die samen tientallen miljoenen euro's moeten hebben gekost. Eens de zon is ondergegaan verandert de stad in een ongelooflijk betoverende lichtshow. De hoogste gebouwen veranderen steeds van kleur en projecteren non-stop bewegende beelden. Hoewel ik terug naar beneden moest via een slecht verlicht kronkelend paadje door een stuk donker bos ben ik er uren gebleven om te genieten van het uitzicht.
Vervuld van de magie van dit panorama daalde ik Victoria Peak af (door het bos) en kwam terecht in de Mid-Levels, één van de meest exclusieve woonwijken van de stad. Vroeger mochten er alleen welgestelde Britten wonen, maar nu is een pak poen hebben het enigste criterium. Ik zag er een meneer met zijn veel te dure sportwagen nog vlug een toertje doen (je moet er toch eens mee rijden, want wellicht gaat hij met de metro naar het werk) en een vrouw die gehaast haar vier keurig geknipte poedels even buiten liet. Hoogst waarschijnlijk werken ze in de harde financiële sector bij één van de vele topbanken in Hong Kong. Wellicht hebben ze veel overuren gedaan, kunnen ze hun baas niet uitstaan, zien ze hun collega's aan als concurrenten, is zoveel mogelijk winst maken hun enigste ethische kompas en hebben ze voor niemand of niets geen tijd, zelfs niet voor zichzelf. Toch worden ze raar genoeg in de maatschappij wellicht als succesvol aanzien. Ze hebben het immers gemaakt!
Ik stel het misschien wat zwart-wit en ongenuanceerd voor, maar velen verkeren in zo'n situatie en ik verliet de exclusieve wijk zonder een zuchtje jaloezie. Het enigste wat ik dit jaar bezit zijn de prutsen in mijn rugzak, maar ik voel me de wereld te rijk. Luxe zit voornamelijk in het hoofd. Voor mij is een leven geslaagd wanneer je hebt uitgemaakt wat voor u zelf (en niet door een kapitalistisch ideaalbeeld) belangrijk is en je focus en daden daarop richt. Dit kan bij iedereen iets anders zijn en wanneer deze rijkelui van de Mid-Levels zich al bij al nog gelukkiger voelen dan rijk dan zijn ze in mijn ogen ook succesvol. In het andere geval zijn ze 'armoezaaiers' in een net pak waarvoor ik zelf medelijden voel. Morgen vertrek ik naar Indonesië, want de wereld ligt echt aan mijn voeten, letterlijk. In de mooie en zachte betekenis van het woord.



Geschreven door

Geen reacties bij dit reisverslag

 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.