Als je een liefhebber bent van bergen dien je beslist eens naar het Rwenzori-massief te komen. Hoewel de oppervlakte kleiner is dan de Alpen torent de hoogste piek, Mt. Stanley, toch tot 5109 meter. Het is een gebergte zonder wegen, tunnels, bruggen en zelfs dorpen en is een ware ongerepte wildernis.
De enige manier om het te verkennen is om een trektocht te ondernemen en hiervoor dien je toch zeker te beschikken over een meer dan matige conditie. Gezien je ook toestemming dien te betalen om er te mogen komen, plus een gids, een kok en enkele dragers tast je eveneens vrij diep in je portemonnee. Maar nadat je tenslotte afscheid hebt genomen van alle luxe (voor zover dit hier overigens bestaat!) zoals warm water, electriciteit en dergelijke meer ben je er absoluut volledig klaar voor.
Een tocht naar de hoogste top - waar de grens tussen Oeganda en Congo overloopt - duurt acht dagen, maar door een cocktail van bovenstaande redenen hebben Yayoi en ik het toch enkele dagen korter gehouden.
Het is een steil pad en de eerste zone die je door moet is tropisch regenwoud waar de warmte - voorlopig althans - je op uw tocht vergezelt. Dit is het leefgebied van onder andere bosolifanten, luipaarden en chimpansees. Gezien je reeds snel door uw drankvoorraad heen bent, ben je genoodzaakt om van de rivieren te drinken, maar die zijn gelukkig glashelder en rechtstreeks afkomstig van de hoger gelegen gletsjers.
De tweede zone heeft veel bamboe als vegetatie en hier wordt het pad nog steiler, vaak bezaaid met grote rotsblokken. Op deze hoogte kan je nog drie verschillende soorten apen aantreffen en wordt je ook getrakteerd op uitstekende panoramische uitzichten op de lagergelegen jungle.
Rond de 3500 meter heb je de derde zone en in essentie is het hiervoor waarom ik naar het Rwenzori-gebergte ben gekomen of Yayoi toch lichtjes heb gepusht om tot hier te stappen. Ik kan het niet beter omschrijven als een botanisch wonderland en het doet meer denken aan een decor van een fantasiefilm dan iets dat bestaat in de echte wereld. De bossen zijn hier bedekt met mos: niet een dun laagje, maar met grote pakken tegelijkertijd! Door de ontoegankelijkheid van het gebied zijn hier al bij al nog niet gek zoveel mensen geweest en het voelt als een halve expeditie aan om hier zo hoog boven het Afrikaans regenwoud te mogen vertoeven.
Yayoi en ik zijn ook nog even tot de vierde zone geweest die bestaat uit moerassen. Deze herbergen onder ander metershoge reuze-lobelia's en bloemen die ongeveer 50 jaar bloeien. De wind lichtte hier een wolk als een tip van een sluier even op en we hadden plots ook een kijk op de besneeuwde toppen van de Rwenzori's. Op de eeuwige sneeuw van de evenaar...

Geschreven door KevinYayoiTravel