Op het ritme van de zon. Dit is de beste manier om Myanmar te ervaren.
Elk land heeft minstens enkele grote bezienswaardigheden die je niet mag missen wanneer je er in rond reist, maar meestal loont het ook meer dan de moeite om wat meer lokale plaatsen aan te doen. Afgelegen dorpjes verkennen om er authentieke landelijke taferelen te beleven kunnen gemakkelijk even memorabel zijn. Het zijn geen plekken waar je jezelf laat overweldigen door grootse monumenten of wat dan ook, maar waar je even de tijd neemt om te genieten van kleine dingen.
De heuvelachtige omgeving van Hsipaw is zo'n plaats. Hoewel dit stipje op de landkaart maar een dikke 100 km van Mandalay ligt, duurt een treinrit er naartoe maar liefst twaalf uren: Myanmar heeft de meest boemelende boemeltreinen die je je maar kunt voorstellen. Toch is dit niet zo storend, integendeel, het past hier perfect in het plaatje.
In Hsipaw hebben Yayoi en ik een fiets (en later ook een bromfiets) gehuurd om zo via paadjes door rijstvelden en stukken bos naar nog kleinere gehuchtjes te rijden. Aan de reactie van veel lokale mensen kan je zien dat het land bijna vijftig jaar isolement heeft meegemaakt: ze lopen over van enthousiasme wanneer ze een buitenlander zien. Soms riepen ze van ver reeds 'I love you so much!', maar achteraf bleek dit meestal hun volledige Engelse woordenschat te zijn. Geen probleem. Het kan erger.
Kortom, we hebben er genoten van het rustige platteland en lieten ons meeslepen in het aanschouwen van de dagelijkse bezigheden van de lokale bevolking. Op het ritme van de zon. Tot de maan lonkte aan de nachtelijke sterrenhemel.

Geschreven door KevinYayoiTravel