De cirkel is zo goed als rond. Na iets meer dan vier maanden te hebben gereden zijn Yayoi en ik bijna terug in Sydney. Het is weldra tijd om afscheid te nemen van Australië.

Als afsluiter hebben we gekozen voor de Blue Mountains. Dit gebergte lijkt vanuit de verte met haar vele tinten blauw wel op een olieverfschilderij. De blauwe waas is in feite een fijne mist van eucalyptusolie die opstijgt vanuit de dichte bossen. De druppels breken het zonlicht en kleuren de atmosfeer, zodat de horizon er geschilderd lijkt.
De Blue Mountains zijn slechts 915 m hoog, maar door hun steile honinggele kliffen vormden ze voor de eerste kolonisten een onneembare barrière. Pas in 1813 vonden drie avonturiers een doorgang in het grote labyrint en toen een paar jaar later een baan erdoor werd aangelegd werd het immense binnenland van Australië toegankelijk.
Om één of andere reden werd het gebergte door de mens nooit aangeraakt en zo vormen de Blue Mountains nu één van de grootste overgebleven ongerepte natuurgebieden in New South Wales, terwijl het vlakbij Sydney ligt. Zoals bij veel bergketens beschikt het over een zeer unieke plantenwereld die nergens anders voorkomen en het hele gebied is nu wettelijk beschermd. De inwoners van Sydney zijn er dol op en velen zoeken in het weekend het uitgestrekte verfrissende groen (blauw?) op.
Wat is het toch jammer dat België geen drie of vier provincies onaangetast heeft gelaten. De meesten kunnen zich zelfs geen idee meer vormen van hoe mooi onze oerbossen ooit zijn geweest, vol van eeuwenoude eiken en beuken dat bulkte van het dierlijk leven. Stel je eens voor welke andere dimensie en inkleuring een weekendje Ardennen zou kunnen gehad hebben.

Opnieuw in Sydney leverden Yayoi en ik onze camper terug in. De teller toonde aan dat we in totaal 24.934 km hebben gereden door het fantastische Australië, zonder twijfel één van de beste landen ter wereld om te wonen. Het zijn niet enkel de uitgestrektheid van de landschappen of de grootte van rotsformaties die tot de verbeelding spreken, maar evenzeer 'kleinere' zaken zoals de humor en openheid van de Aussies of de vrolijke veelkleurige vogels die u overal steeds gezelschap houden.
Onze autoverzekering liet het niet toe om de - overigens zeer dure - ferry naar Tasmanië te nemen. Dit eiland is het enigste grote deel van Australië dat we niet hebben gedaan en hoewel het ook om een schitterend stukje planeet gaat, kan het naar mijn inziens niet tippen aan onze volgende bestemming: Nieuw-Zeeland!

Geschreven door KevinYayoiTravel