De uitgestrekte Danakil-regio in het noorden van Ethiopië is zonder meer extreem en fantastisch!
Extreem, omdat het de warmste plaats op aarde is met een jaargemiddelde (alle seizoenen / dag en nacht) van maar liefst 34,4°c. Dagtemperaturen van 50°c en meer zijn er geen uitzondering en als reiziger drink je tijdens de heetste uren wel een liter per uur. Sommige delen liggen onder zeeniveau, tot -125 meter.
Fantastisch, omdat je er het enigste permanente lava-meer ter wereld hebt. Yayoi en ik hadden voordien nog nooit lava gezien en het is werkelijk een sensatie voor alle zintuigen (behalve 'smaak' dan, maar geen klagen hierover). Het is wel geen lachertje om er te geraken: met een 4x4, uiteraard, doe je over de laatste hobbelige 80km alleen al maar liefst zes uren ('Afrikaanse massage') en dan nog dien je 15 km te stappen op gestolde lavastromen. We kwamen er in het donker toe, wanneer de oranje gloed op zijn mooist is, en het was ronduit een unieke ervaring. De natuur tot haar essentie herleid, tot haar oervorm. Misschien wel de beste plaats waar we ooit geslapen hebben, openlucht uiteraard, zoals bijna steeds in de Danakil. De zogenaamde 'duizend-sterren-hotels'.
Extreem, omdat het grenst aan Eritrea, de aartsvijand van Ethiopië, en daardoor niet geheel ongevaarlijk. Beide landen verkeren immers in staat van oorlog, maar vechten momenteel nog zelden. Wellicht door gebrek aan middelen. In 2012 zijn troepen van Eritrea echter de grens overgestoken (het is overigens nog niet uitgeklaard waar die grens precies ligt!) en hebben vijf reizigers doodgeschoten. Sindsdien mag je van de Ethiopische overheid enkel het gebied nog bereizen wanneer je gewapende soldaten inhuurt, wat we dan ook gedaan hebben.
Fantastisch, omdat de vulkanische activiteiten op sommige plaatsen gekleurde landschappen creëren, ontstaan door zwavel die opborrelt tot aan de oppervlakte. De ontstane formaties doen meer denken aan koraalriffen dan iets dat je al wandelend kunt tegenkomen.
Extreem, omdat de Danakil bewoond wordt door het Afar-volk, de meest geharde etnische groep die we tot nu toe gezien hebben: het is gewoon waanzin om hier te leven! Ze beschikken over een taaiheid die je enkel nog aan dieren zou toeschrijven. Vroeger hadden ze de gewoonte om vreemde indringers te castreren, maar gelukkig is dit nu een zeldzaamheid. Anders had ik wel tien keer meer soldaten ingehuurd.
Fantastisch, omdat het nog één van de weinige plaatsen is waar je authentieke karavanen kunt zien. De Afar hakken reeds sinds het oude faraonische Egypte blokken zout uit de uitgestrekte zoutvlaktes en transporteren die dagenlang op dromedarissen (of ezels) naar de dichtst bijzijnde handelsplaatsen. Een job die het uiterste van u vraagt. Met een degelijke meedogenloze zon loop je letterlijk het risico om onderuit te gaan aan een 'burn-out'.
Ondanks de beproevingen die horen bij het bereizen van de Danakil-regio is het één van de beste plaatsen die Yayoi en ik tot nu toe reeds hebben gedaan.
Fantastisch extreem. Maar ook extreem fantastisch!

Geschreven door KevinYayoiTravel