Om vlot naar het noorden van Oeganda te kunnen doorreizen hebben we eerst een tweedaagse stop gemaakt in Kampala, de hoofdstad van het land.
Deze stad met anderhalf miljoen inwoners heeft een zeer druk en bruisend centrum en zoals bij bijna alle steden ter wereld groeit ze snel. Talloze mensen ontvluchten immers het platteland in de hoop om werk te vinden in de stad. Velen slagen daarin, maar velen ook niet.
Je kan hier in sommige wijken duidelijk zien dat deze laatste groep een bijzonder hard bestaan heeft en veelal hun eten dient te vinden tussen massa's stinkend afval. Sommige kleine kinderen zoeken in de hitte naar plastic flesjes om nog wat restantjes water, cola of fanta te drinken. Leven wordt voor deze groep zonder meer herleid tot overleven.
Wanneer je in België een dak boven uw hoofd hebt, quasi gratis onderwijs hebt genoten, drie keer per dag eet, toegang hebt tot gezondheidszorg, beschikt over stromend water, elektriciteit, een toilet, douche, televisie, propere kleren en dergelijke meer en dit alles via het maandelijks verkrijgen van een uitkering kan je nog steeds als arm beschouwd worden.
Het is bijzonder moeilijk om dit hier aan die groep uit te leggen en het is duidelijk dat de definitie van armoede heel sterk plaatsgebonden is. Veel hangt af van wat je als referentiepunt neemt, als maatstaf.
Begrijp me niet verkeerd: de sociale ongelijkheid binnen de geïndustrialiseerde landen is eveneens schandalig groot en moet aangepakt worden. Een deel van het kapitaal van de superrijken mag gerust gaan naar ondersteunende en activerende projecten voor degenen die het moeilijker hebben. Dit evenwel zonder teniet te doen aan het principe dat iemand die veel werkt of succesvol onderneemt uiteraard een groter deel van de koek mag krijgen. Het succes van een maatschappij dient mijn inziens veeleer gemeten te worden aan het aantal kinderen die het kan groot brengen waarin elkeen zijn of haar talenten optimaal heeft kunnen ontplooien dan aan het aantal multi-miljonairs ze heeft kunnen genereren.
Maar laat er geen twijfel over bestaan: breng onze meest achtergestelde wijken naar hier en ze worden prompt gepromoveerd naar die van de hogere regionen van de middenklasse.
Is Kampala de moeite om te bezoeken? Neen. Er zijn geen bezienswaardigheden, het is er druk en de opgehoopte afval stinkt. Het is wel een eye-opener, een prima leerschool om te kunnen relativeren...

Geschreven door KevinYayoiTravel