Vandaag redelijk vroeg opgestaan aangezien Chantal en Nicole even de stad in wouden gaan om te shoppen. De enige normale winkel die we zijn tegengekomen was de Mango, voor de rest heb je alleenmaar zo'n "turkse" winkeltjes, die zo'n licht ontvlambare kleding verkopen. Tijdens het shoppen nog een heerlijke smoothie met vers fruit gekocht en langs de Marshe Beau gelopen, dit is een grote hal met wat open keukens erin. Je kan hier alleenmaar grote lokale maaltijden eten, zoals vlees met rijst. Als je daar rondloopt loop je er ongeveer ook als enige blanke rond en om de 2 seconden word er weer een menukaart in je gezicht geduwd. Maar wel leuk om eens te zien!

Rond 2 uur 's middags waren we weer terug van Punda en twijfelde we of we thuis aan het zwembad bleven liggen, of dat we toch nog even naar het strand zouden rijden. Uiteindelijk besloten om naar Karakter strand te gaan aangezien dat toch wat meer het weekend gevoel geeft. Niemand had zin om te rijden, maar uiteindelijk bood Nicole zich aan om te rijden. Met het waggie vertrokken we dus richting westpunt. Tot we op een gegeven moment vlakbij de Flamingo's een auto rechts uit een weggetje zagen komen, Nicole was al op haar hoede, en dacht dat de auto wel zou stoppen. Uiteindelijk stak de auto op het laatste moment dus toch over, ondanks dat wij vol in de remmen gingen en met piepende banden slipte, knalde we toch nog op elkaar. Chantal, die op de passagiersstoel zat, zag de auto recht op haar afkomen en dacht op dat moment dat ze doodging. Totdat ze haar ogen weer opende en besefte dat ze nog leefde! hahah
Toen we naar de bestuurder van de andere auto keken, zagen we dat het onze huisgenoot was! Toevalliger had het niet kunnen zijn, aan de andere kant van Curacao, een ongeluk met een huisgenoot!
Aangezien we vanalles hoorde sissen ontstond er al snel paniek in de auto, we dachten namelijk, na de vele films die we hadden gezien, dat onze auto misschien wel zou ontploffen. Chantal gillen dat ze eruit wou, ik gillen dat ik eruit wou en uiteindelijk allebei over allerlei stoelen naar buiten gekropen. Gelukkig was niemand gewond oid behalve natuurlijk enorm geschrokken.
Vervolgens hebben we zo'n 3 uur gewacht tot alles was geregeld met alle instanties e.d. en konden we met een reservewiel naar de garage rijden voor een vervangende auto.

's Avonds had niemand meer zin om te koken, dus hebben we spareribs afgehaald bij de ribs factory om eventjes bij te komen van een heftig dagje. 's Avonds hebben we mijn kamer opgebouwd tot een bioscoop en heerlijk slecht met zijn viertjes de Titanic zitten kijken.

Geschreven door Fleur.op.reis