Aangezien het gisteren de dag van de arbeid was, maar dat op een zondag viel, hebben de Antilianen het verplaats naar vandaag zodat ze vrij kunnen hebben. Vandaag geen stage dus!


Toen ik wakker werd zag dat mijn telefoon nog steeds KO was. Waarschijnlijk heeft mijn telefoon dan toch waterschade opgelopen, dus ik had hem snel in een bak rijst gelegd. Via Facebook heb ik Micky laten weten dat mijn telefoon overleden was, en daarna heb ik Sicco gecontact of hij toevallig nog een oude smartphone voor mij had.
Aangezien ik niet meteen papa en mama bezorgd wilde maken en het zelf wou oplossen had ik besloten hun nog niet in te lichten.

Rond een uur of 12 ging ik mama dan toch maar eens FaceTime. Mama nam op en was woedend. Dit had ik TOTAAL niet zien aankomen.
Het verhaal; Aangezien het auto meneertje mij niet kon bereiken had hij blijkbaar vanmorgen vroeg mama bericht dat ik onbereikbaar was en of zij kon doorgeven dat hij vandaag om 6 uur de auto kwam wisselen. Pas op dit moment kwam bij mama het besef dat ik al bijna 24 uur niet meer online of bereikbaar was. Mama heeft mij toen dus een aantal keer geappt en gebeld maar kreeg geen antwoord. Vanaf dit moment sloeg de paniek in en dacht mama dat er iets ergs aan de hand was. Hierna heeft ze Micky opgebeld en die kon haar gelukkig vertellen dat ik er niks ergs was en dat alleen mijn mobiel stuk was.
Op dit moment belde ik dus mama op met FaceTime, ik had geen beter moment kunnen timen. Ik kreeg de volle laag over me heen, aangezien de bezorgdheid was omgeslagen in boosheid. Mama was boos dat ik niks had laten weten en dat ik het zo slecht geregeld had met de auto gezien het feit dat ik mama haar kennissen niet had opgebeld voor hulp, een autocontract waar ik aan vast zat e.d.. In het heetst van de strijd heb ik opgehangen en gezegd dat ik het allemaal wel zou regelen met de auto.
Op dit moment sloeg de paniek bij mij een beetje in en was ik verdrietig om de ruzie met mama. Tijdens mijn huilpartij op bed belde Micky op om te vragen hoe het ging, nou daar kwam hij al snel achter. Zo lief als hij altijd is heeft hij mij weer gerust gesteld en zou hij mama nog opbellen om het uit te leggen en als intermediair te spelen.
Na een paar uurtjes kreeg ik weer een lief berichtje van mama en heb ik haar gebeld. Gelukkig was het allemaal weer goed nu, want we kunnen allebei toch wel slecht tegen ruzie.
Vervolgens met mama een plan van aanpak bedacht voor mijn telefoon en auto. Hierna geld gepind voor de auto en deze ingewisseld.
Hierna had ik knallende hoofdpijn en was ik doodop en ben ik dus na het eten in bedje gekropen.

Geschreven door Fleur.op.reis