Weer een heel koude nacht, maar de maan verwelkomt de prachtige ochtendzon. Het belooft weer een prachtige dag te worden!
Op weg! We zien véél kangoeroes en struisvogels op het grasland. En schapen! Het grasland wordt afgewisseld met graanvelden. Ja, al die silo’s komen wel vol.
We moeten aan de kant voor ‘speciaal vervoer’, aangekondigd door een voorrijder. Het zijn 2 trucks met mega-giga banden, die búiten de oplegger uitsteken.
Het vlakke land gaat over in serieuze heuvels met bossen.
Ik ben nog vergeten te vermelden, dat we de afgelopen dagen behoorlijk wat wombats hebben gezien, langs de kant van de weg. Maar: allemaal dood; sommigen nog maar kort geleden aangereden en zij waren nog een smakelijk maaltje voor de (zwarte, kraaiachtige) vogels. De rest is alleen nog maar herkenbaar aan hun vacht.
Vandaag zien we vooral dode walibi’s en/of jonge kangoeroes, minstens 25 stuks! Wat we wel levend zien: struisvogels.
Tussen de lage bosjes zien we schapen grazen. Ze hebben hier vooral merino schapen: flinke beesten met mooie koppen.
Koffie in Iron Knob, een mijnstadje. Er is een open ijzerertsmijn en het hele dorpje zit onder het rode stof! Het oogt allemaal triest en leeg. Oók in dit dorpje een plaats ter nagedachtenis aan de pioneers en hun familie. En dit is tevens de plaats waar ze alle inwoners herdenken, die in de 1e en 2e wereldoorlog hebben meegevochten ( dus niet alleen zij, die zijn gesneuveld).
Het landschap verandert weer: grotere heuvels zijn in zicht.
Foerageren in Port Augusta en dan richting Quorn. Op de bank voor het oude treinstation (nu museum, de trein rijdt nog maar een paar keer per maand) lezen we de krant, Cor kijkt een stukje F1 sprintrace op zijn telefoon en het wachten is op M&M, David, Marion en Fee.
De ontmoeting! Wat fijn! Iedereen blij!
We rijden samen naar de natuurcamping Warren Gorge, waar we met elkaar een privécamping vormen. Samen praten, eten en drinken en als de avond valt: kijken naar de duizenden sterren. En luisteren naar dierengeluiden. En een vosje of een wilde kat waagt zich heel dicht bij onze nederzetting.
De dag is voor mij niet helemaal geslaagd geëindigd: ik ben gevallen. Waarschijnlijk op een wat groter steentje gestapt en door mijn enkel gegaan. Mijn rechterarm zit onder de bloeduitstortingen, een bult op mijn hoofd, een pijnlijke rib en een beurse heup. Nou, aandacht genoeg, een zak diepvriesgroente op mijn hoofd, een kusje van Fee en dan wordt het wel weer beter. Ik sla de wandeling morgenochtend maar even over, denk ik.

Geschreven door Elskes.reisblog