Al die luchtjes, als je ‘s morgens buiten komt! Zoet, peperig, ik kan het niet goed thuisbrengen. En natuurlijk al die vogelgeluiden, waarvan we er inmiddels een paar kennen, maar de meeste natuurlijk niet.
Het Kakadu National Park is 20.000 vierkante km, is Wereld Erfgoed (net als Schokland 😉) en wordt bestuurd door 8 aboriginal people en 2 niet-native Australiërs. Dit was altijd het gebied van de aboriginals, met 3 stammen. Er zijn veel regels, waar streng op toegezien wordt. De stammen wonen nog steeds in dit gebied of net buiten het park.
We vertrekken naar de Nourlangie regio. Daar zijn veel rotstekeningen, sommigen duizenden jaren oud. De Aboriginals woonden, schuilden, werkten daar en vierden feesten. En vaak werd het opgetekend op de rotsen. De rotsen waren een prachtige schuilplaats voor de hitte en ook voor de regentijd. Bijzonder om deze rotspartijen in het vlakke wetland te zien. Er stromen hier 5 grote rivieren, die een groot stuk van het park in de regentijd onder water zetten.
Hierna zijn we naar de Anbangbang Billabong gereden. Een billabong is een nat gebied, dat in principe het hele jaar door meer of minder water heeft; het is niet verbonden met een rivier. Een vogelparadijs!! (Ik heb prachtige foto’s gemaakt met mijn toestel!) Je snapt, dat het in de regentijd vele malen groter is.
Toen naar East Aligator regio: Cahills Crossing. Een heel andere richting op (en op de Hoge Veluwe pak je dan een fiets, maar hier praat je al gauw over zo’n 80 km). En ja, de naam zegt het al: krokodillen!! 🐊🐊🐊🐊🐊🐊🐊🐊🐊 Eindelijk ga ik geloven, dat ze hier echt zijn! Mooie clos-ups van de beestjes gemaakt, zodat we er nog goed van kunnen nagenieten! De rivier vormt de grens met Arnhemland. Arnhemland is helemaal van de Aboriginals. Ze hanteren echt een grenscontrole en je kunt er alleen heen met speciale toestemming. Op de foto zie je de weg die alleen gebruikt kan worden in de droge tijd (nu dus). De krokodillen liggen daar langs die doorgaande weg te wachten, totdat een vis zo dom is om de weg over te steken. Hop, omhoog die bek en hap! Weg is de vis. Prachtig gezicht. Wat een gigantische beesten! Tot wel zo’n 6m kunnen ze worden.
We gaan nog naar Ubirr, waar ook weer rotstekeningen zijn, maar halverwege gaan we terug: te warm! We zijn er klaar mee.
We rijden langs het Kakadu visitors centrum en bekijken een prachtige film over de seizoenen in Kakadu Park. Nu kunnen we ons echt voorstellen, hoe het hier is in de natte tijd.
Tijdens het avondeten op de camping, worden we overvallen door hevige rook. Toch wel spannend, maar niemand raakt in paniek, dus wij ook niet. Twee uur later is het grotendeels weggewaaid (en hopelijk heeft het nergens ernstige schade toegebracht).
We trekken morgen verder door het park.

Geschreven door Elskes.reisblog