Voordat we écht vertrekken, stoppen we bij een bord met ‘tweedehands spullen en aardbeien’. Ik ga een enorme ruimte in, met allemaal eethoeken en op de tafels staat alle ‘loppis’ uitgesteld. Na een poosje gaat er een buitendeur open en komt er een zeer oude, kromlopende, vriendelijke man binnen. Op zijn toonbank staan 2 bakjes aardbeien. Met handen- en voetenwerk kom ik erachter, dat de aardbeien uit zijn eigen tuin zijn, zelf geplukt. Ze kosten bijna de helft van wat ze in de winkels kosten. Of ik toch geen twee doosjes wil? Nee, het is goed zo. Hij lacht met zijn bijna tandeloze mond en zegt: bye! En zwaait.
Öland bestaat voor het grootste deel uit kalksteen (limestone). Dat zie je terug in de huizen, maar ook in de landafscheidingen: wallen van opgestapelde stenen. Wat een enorme klus! Tussen de wallen wordt landbouw gepleegd of er graast vee.
Vandaag verkennen we eerst het zuidelijk deel van Öland, wat werelderfgoed is. Daarna gaan we langs de oostkant omhoog. Dit is een aaneenschakeling van dorpen, in lintbebouwing. Helaas staan er veel van de (mini-)huisjes leeg.
Op Öland zijn nog veel overblijfselen uit de pre-historie. In het midden ligt een uitgestrekt kalksteenplateau. Er leven hier op het eiland al mensen vanaf 5000 voor Christus. De mensen hebben zich door de eeuwen heen aangepast aan de omstandigheden.
We gaan langs de westkant weer naar beneden. Het is werkelijk een fantastische rit, met veel afwisseling van landschap en altijd de Oostzee of de Kalmarsund in de buurt.
We zijn moe, onze ogen zijn moe!
Morgen een nieuwe dag. Dan pakken we de fiets en gaan we díe weggetjes op, die we met de camper niet durfden te nemen 🙃.
Geschreven door Elskes.reisblog