Vannacht een beetje regen gehad. Als we wakker worden is het nog bewolkt. Er komt een onweersbui en later nog één. Wat zullen de mensen hier blij zijn!
We rijden de Eyer Highway. Onmetelijke vlaktes! Lage grasjes en pollen, afgewisseld met lage bomen. Het heet hier: de Hampton Tablelands (op de Nullarbor Plain). Bij Eucla zijn we via een dirtroad even wezen kijken bij de ruïne van het vroegere telegraafkantoor. Getankt bij Border Village Roadhouse en daar ging ook meteen de klok 1.45 vooruit. Dit is ook de Zuid Australië tijd.
Daarna hebben we alle toeristische stops gedaan bij de Bunda Cliffs. Deze cliffs liggen aan de Great Australien Bight (commonwealth marine reserve). Natuurlijk waren er mensen, die tóch over de hekjes klommen, ook al was dat verboden!
We hebben geen grote dieren gezien, maar wel drie forse hagedissen, die de oversteek gehaald hebben. Hagedis is niet de juiste benaming, maar ik kom er niet op.
We eindigen deze dag bij Nullarbor Roadhouse. De naam zegt, hoe het er hier uitziet: (helemaal) géén bomen!
Het heeft de hele dag flink gewaaid en soms 100 spetters. De lage lucht hangt vol met regen, maar de zon schijnt achter ons schijnt een goed. Bizar gezicht. ‘s Avonds waait het nog veel harder! Over de vlakten, zonder iets als bomen, heuvels of huizen voor een beetje weerstand. De camper gaat heen en weer!
We worden hier bij de Roadhouse gewaarschuwd voor dingo’s. Er zijn er veel in de omgeving en je moet niet denken, dat het gewone honden zijn! Het blijven wilde dieren! Niet voeren dus. In de bossen rond de meer stedelijke gebieden wordt gif gelegd voor de dingo’s. Mensen worden gewaarschuwd, om hun eigen honden niet los te laten lopen, anders gaan ze aan dat voer.
Geschreven door Elskes.reisblog