Dat was een onrustige nacht. Het bleef warm, dus we hebben met alle deuren en ramen open geslapen. Maar toen hadden we muggen op bezoek! Pffff. En we stonden dicht bij de weg, hadden geen bebouwing of groen tussen ons en de weg, dus: roadtrains! De hele nacht door! Wel een soort van regelmatig 😂, maar het lijken wel opstijgende vliegtuigen, vlak langs je hoofd! Sommigen kozen deze homestead als rustplaats en dan bleef de moter draaien .....
Maar, we hadden wel een prachtige zonsopgang, zo te zien vanuit ons bed 😍!
Doordat we de klok een uur vooruit hebben moeten zetten, zijn we enigszins uit ons ochtendritme: ‘pas’ om 9.10 rijden we van de camping af, richting Coober Pedy. We hebben nog steeds rechts van ons de Great Victoria Desert en links de Painted Desert, met daarop stations ter grootte van ongeveer 3 Nederlandse provincies. Maar dan wel met een eigen vliegveldje 🛩🚁, om met vliegend materieel het grondstuk te kunnen inspecteren en het vee op te drijven naar een plek, waar ze in de vrachtwagen gaan / gemerkt / gescheiden van de moeder / bij de stier gezet worden.
De dames op de fiets stonden bij ons op de camping. Ze rijden ongeveer 18 km per uur. Na 151 km zien ze de eerste tekenen van leven! Coober Pedy. Pffff, mij niet gezien!
We rijden door de meest uitgestrekte vlaktes tot nu toe. Oneindig groot niets. En, het is hier warm!
20 jaar geleden kwamen Merel en Michael door Cooper Pedy. Het was een gevaarlijk stadje, ze voelden zich niet veilig genoeg om uit de auto te komen
Nu hebben wij hier ‘koffie/thee met’ gedaan. Er is best veel veranderd in het stadje zelf (er zijn zelfs 2 kampeerterreinen!) maar, van de omgeving word ik niet echt blij. Er wordt hier op grote schaal geprobeerd opaal te delven. Als ze graven en niets vinden, laten ze gat met grond ernaast achter. Het landschap ziet er uit als een tentenkamp! En: er zijn maar een paar mensen rijk van geworden. De stad straalt ook iets wanhopigs uit (vind ik). Allerlei kleine bedrijfjes proberen toeristen naar zich toe te trekken (opalen in alle soorten en maten, ondergronds hotel, ondergronds kamperen, ondergronds café etc).
Boodschappen doen en weer verder! 🚙🚐
Stoppen op een rustplaats voor lunch is niet echt een optie: geen schaduw, erg warm, de honden kunnen niet naar buiten. Dus even staande een snel broodje, want de banken en tafels onder het zonnescherm zijn totaal in beslag genomen door vogels en hun behoeften! 🌞🦜🦅
Langzaam maar zeker veranderd het landschap: het wordt weer wat groener: lage bosjes en struikjes en wat bomen.
We rijden door tot Glendambo, nog steeds aan de Stuart Highway.

Geschreven door Elskes.reisblog