Waar de horde nachtvlinders is gebleven ……. ? Géén idee! De lucht is schoon, het toiletgebouw ligt vol met dode/slapende motten. Was het net iets als uitvliegende mieren?
We vertrekken . We zitten in onze makkelijke stoelen en bekijken de 3-d film die zich vóór en naast ons afspeelt. We rijden (verder) over de South Coast Highway. Op de foto’s is te zien, dat dit nog steeds een 2-baansweg is. We kunnen wel al rijdend om ons heenkijken, maar niet zomaar stoppen langs de kant van de weg: te schuin, te zacht, te smal. We stoppen op P-plekken, wel zo verstandig. We starten de dag met wat miezer, maar dat is van korte duur. De lucht is wel vochtig, zodat de vergezichten niet zo goed uit de verf komen. Na de middag klaart het helemaal open is het kwik opgelopen van 13 graden in de ochtend tot 23 graden (in de zon). De wind is fris.
Onderweg komen we met regelmaat roadtrains tegen. Verder vnl vakantieverkeer, maar drukte kun je dit niet noemen. We rijden vaak wel 30 km zonder een medeweggebruiker te zien. Wat houden we toch van dit landschap, deze wijdsheid!
Bij Ravensthorpe buigen we af naar het zuiden, naar Hopetoun. Lekker brood bij bij bakker gehaald en wat beleg bij de General Store en dan lunch bij de kleine haven. Daarna rijden we de prachtige Southern Ocean East Road en lopen bij 12 Miles Beach naar zee. Tja, dat verveelt ons nooit, de zee!
Via Hopetoun rijden we terug naar Ravensthorpe en kunnen zelf een plaatsje uitzoeken op de ruime, mooie, structuurloze camping, het soort camping waar we erg van houden. Als het goed is, komt er vanavond iemand kampgeld innen. En dat klopt: een jong stel beheert deze camping!
Helaas kunnen we (nog) niet buiten zitten, want er is hier een vliegeninvasie! Zodra de zon achter de bomen zit: tahdah! zijn de vliegen weg (en wíj weer vrij!).
Geschreven door Elskes.reisblog