En vanochtend nog steeds laaghangende wolken over de bergen. Dat betekent dat als wij in de bergen gaan wandelen wij mogelijk weinig zien en het ook koud is.
We willen heel graag een wandeling naar KValvika beach maken, dit is een mooi strand tussen twee bergen in en wat alleen per voet te bereiken is via een wandeling van 2 kilometer over een berg heen.
Omdat Haukland beach ook op ons verlanglijstje staat besloten om die kant op te rijden. Onderweg stoppen we nog even in Vikten, via weg Fv804, een zijweg van de E10. Er zit hier een glashytta en dat blijkt een glasblazerij te zijn. Er leuk van opzet met een leuk koffie tentje aan de overkant. Alleen hebben wij de pech dat er net een bus bejaarden is afgeleverd en wij én in de rij moeten staan én geen plek hebben.
Dus rijden we door naar Haukland beach. Een prachtig wit strand omringt door bergen. Dat meerdere toeristen dit strand hebben gevonden blijkt al tijdens het rijden; veel campers.
Bij het strand aangekomen lijkt het camper city wel, op een klein parkeerplaatsje staan de campers bumper aan bumper. Op het parkeerterrein, alleen toegankelijk voor auto’s, vinden we nog net 1 plekje.
Op het gras voor het strand staan de nodige vrij kampeerders met hun tentje, we tellen er uiteindelijk 15 stuks en dat begin van de middag.
Maar wij snappen het wel, als wij zouden vrij kamperen zou ik hier ook gaan staan. Prachtig uitzicht, uit de luwte van de wind. Via Uttakleiv strand, ook een mooi strand. We zien ook een pad langs de berg lo9mapen en Google maps leert dat er een pad loopt om de berg heen. Dus de beentjes eronder zoals (o)ma zegt en we lopen naar dit strand. Het begin is leuk, we lopen langs een bergeiland. Maar het pad blijft hetzelfde. Wij denken dat dit de doorgaande weg was voordat de tunnel er was.
Daardoor is het een beetje saai. Wat uiteindelijk een hoogte punt was, was de zee arend die vlak boven ons vloog. Wat een groot beest is dat zeg, niet voor niets wordt deze vogel de vliegende deur genoemd. En zien we ook nog een groepje grote zaagbekken; een eendensoort.

Het is inmiddels tegen vieren en we besluiten om door te rijden naar het meest zuidelijke punt van de Lofoten, Å.
In Ramberg drinken we bij een kafe een bakkie koffie/thee met wat lekkers erbij, halen boodschappen en rijden dan door.
Via een prachtige weg rijden we het smalste deel van de Lofoten in waar maar één weg is en dat is de E10. En het is dan prachtig weer.

Over het weer moet ik gewoon wat melden. Bij ons gebied blijven de wolken vanuit de noordkant van de Lofoten hangen in de bergen. Door een luchtdruk worden de wolken over de top naar beneden geduwd. Het ziet er ut als een waterval. De toppen van de bergen liggen in de wolken gehuld. Maar als je dan aan de andere kant van de berg bent, dan schijnt door volop de zon.
Het is zo een rare gewaarwording dat op zo’n korte afstand het zo verschillend qua weer is.

We rijden langs de zuidkant van de Lofoten waar de zon volop schijnt. Na wat tunnels bereiken we eerst Hamnoy. Dit ligt zo idyllisch aan het water met rondom bergen en aan één kant de open zee.
We schieten de nodige plaatjes.
Dan de afslag naar de boot naar Bodo, een plaats op het vaste land waarvandaan wij zondag naar huis vliegen. De boot nemen wij zaterdag en we gaan even kijken hoe het werkt. En de boot die wij zaterdag hebben is net aangemeerd. Een kleine boot en dat voor 3,5 uur varen. We gaan het beleven.

Dan bereiken we Reine. Daar heb je een wandeling naar een steile bergtop met mooi uitzicht over Reine en de omringende bergen. Die wandeling wilden we eerst doen, maar deze is gesloten. Teveel toeristen maken deze pittige wandeling waardoor er veel natuur verloren gaat. Men is nu bezig om een pad aan te leggen met traptreden en daardoor is deze wandeling gesloten.
Er staan echter wel mensen op de top.
We eten een ijsje en rijden dan verder naar Å. En dan houdt de weg op, de bergen lopen echter nog heel ver door.
Het is hier prachtig, zo smal met hoge bergen rondom. We rijden dezelfde weg weer terug. Dan nog even een ommetje naar Fredvang, 2 bruggen over naar het andere eiland. Even kijken waar we voor Kvalvika moeten parkeren, want we hebben al gelezen dat dit problematisch is.
En inderdaad, overal staan auto’s op mogelijke en onmogelijke parkeerplaatsen. De plaatselijke overheid heeft draden langs de kant van de weg gespannen zodat je daar niet kan parkeren. Want dat werd in het verleden gedaan en kon er geen camper of hulpdienst meer door.
De parkeerplaats staat hutje mutje vol, de volgende ook en de daaropvolgende ook. Dat betekent dat als wij die wandeling zouden willen maken het parkeren een probleem gaat worden. Met pijn in ons hart besluiten wij dat wij deze wandeling laten varen. Er ligt een mooi wandelboek in ons huis, we gaan voor een andere wandeling kijken.

En zo is het ineens weer 23.00 uur en dan wil ik het reisverslag nog doen. Wordt weer een latertje.
Maar wat kunnen we terugkijken op een prachtige dag, het is zo fantastisch mooi hier.
Gewoon lastig om dit moois goed op de foto te krijgen, dat lukt niet.

Geschreven door Petras.reisverhalen