Het ontbijt was prima met heel veel vers fruit en heerlijke yoghurt. Ook gelijk kennisgemaakt met Maureen, de eigenaresse.
Ze gaat vandaag de kamer omgooien en wij kunnen onze koffers laten staan. Zij zet onze koffers op de kamer en we krijgen alvast de sleutels. Maureen zit er niet zo mee en begrijpt ook niet helemaal dat wij een 2 persoonsbed willen. Maar Rene geeft aan dat wij al meer dan 34 jaar samen in een bed slapen en niet buiten elkaar meer kunnen Daar kan ze wel om lachen. En verder is het ook een prima mensje hoor, heel hartelijk.

Dan op weg naar Dingle, een toeristisch dorp op het schiereiland tegenover de ring of Kerry.
Dingle staat bekend om Fungi, de plaatselijke dolfijn. Deze dolfijn houdt niet van soortgenoten maar wel van mensen. En daarom zwemt hij/zij in de baai in de rondte. Dat merk je ook als je daar rond loopt want je wordt doodgegooid met winkeltjes waar je boottochten kunt boeken om op zoek te gaan naar Fungi. Wat ons betreft een commercieel gebeuren want wat als Fungi er niet meer zou zijn? Weg toerisme.
Maar het dorp ziet er wel gezellig uit met al die winkeltjes met gekleurde geveltjes. En rondom ons heen groeien de palmbomen en met dit fantastische weer lijkt het net of we in zuid europa lopen.

We lopen wat in de rondte en halen een brood voor op onze boottocht. Vanaf huis hebben we deze boottocht geboekt die ons rondom de Blasket Islands voert. Een tocht van 4 uur.
We wilden een tocht naar Skellig Michael maken, een rots waarop de ruïnes van een klooster staat en het domein van de papegaaiduiker. En deze prachtige vogel staat als jaren op nr 1 om spotten.
Maar helaas, op Skellig Michael mogen maar 180 mensen per dag komen en dat resulteerde dat – ondanks dat wij de tocht al ruim voor de vakantie wilde boeken – alles al volgeboekt was.
Daarom hebben wij – na een tip van Anna - deze boottocht geboekt.
De boot vertrekt van Ventry Harbour, zo’n 5 km voorbij Dingle.
In totaal zijn we met 21 mensen op een boot waar er 30 op kunnen. Het is een klein bootje en daarmee moeten we de Atlantische Oceaan op. Heel fijn voor iemand die op de pont in Amsterdam al zeeziek wordt.
Maar we hebben de pillen tegen reisziekte mee en ook nog polsbandjes die zeeziekte tegen gaan. In Amerika gebruikt en toen geen last gehad. Dus vol goede moed een pil ingenomen en polsbandje om.
Mike is onze schipper en er gaan nog een dame en man mee tijdens de tocht. Zij houden in de gaten of er dolfijnen enz. zwemmen. Ik geef al aan dat ik hoop papegaaiduikers te zien, maar volgens onze Maureen van de B&B zitten ze daar niet. Waar Maureen dat vandaan haalt is het antwoord want er zitten juist veel papegaaiduikers bij Blasket Island. Mijn hart begint sneller te kloppen…. het zou toch niet? We varen langs de prachtige kust en stoppen even bij een grote groep zeevogels. We zien zeekoeten, alken, kuif aalscholvers, Jan van Genten, veel meeuwen en ÉÉN papegaaiduiker er tussen. Yes!!

Dan opeens worden we gewezen op een viertal dolfijnen die vlak bij de boot zwemmen. Prachtig gezicht, en heel dichtbij. Maar waar ze normaal met de boot spelen, maken ze zich nu snel uit de voeten. Maar prachtig om te zien. Dan naderen we één van de Blasket eilanden en daar nestelen…………….papegaaiduikers. In het water, op de rotsen, over ons heenvliegend alleen maar papegaaiduikers. De boot blijft stil liggen, nou je we deinen wel heen en weer. Maar we kunnen ze heel goed zien.
Mijn droom is uitgekomen, wat zijn ze leuk en koddig. Als ze vliegen met die gekke pootjes wijdbeens, met die grappige snaveltjes en met die treurig lijkende oogjes. Ik ben verliefd!
Dan weer verder om de eilanden heen en we gaan verder de oceaan op. Hier wordt de deining heftiger, gelukkig heb ik nergens last van. Het is eigenlijk wel heerlijk op de boot zo in het zonnetje.
Bij het grootste ieland varen we langzaam langs een strandje, en zien daar nog een paar zeehonden.
Blasket eiland is onbewoond maar je kan er wel een nachtje slapen. We zien ook aan aantal tentjes op een klif en op het strand. Ziet er wel leuk uit.

Dan weer terug naar het vaste land. Ineens geeft de boot gas en komen er weer een paar dolfijnen in beeld. Op de boot, waar inmiddels een aantal mensen zaten te dutten, kwam iedereen weer tot leven. Genieten van de dolfijnen.
Aangekomen op de vaste grond gaan we nog even nagenieten op het terras onder het genot van een Guinness en een biertje.
Via een pas rijden we terug, de pas is mooi. De weg verder niet. We nemen nog een weggetje tussendoor zodat we weer op de weg komen die we op de heenweg ook hadden gereden.
De weg wordt alsmaar smaller en smaller en we – liever gezegd onze nissan – moet wat klimmen en schapen ontwijken. Dit is veel leuk dan die pas, hoewel het wel wat stuurmanskunst van René vergt.
Dan vervolgen we onze weg die we vanochtend ook hebben gereden, maar nu de andere kant op. Het is nog een klein uurtje rijden naar de B&B.
We besluiten om in Rumoers Bistro tegenover onze B&B te eten. Verrassend lekker, dus daar zullen we morgen wel weer terecht komen.
De pub laten we vanavond links liggen en duiken onze kamer 5 in, waar onze koffers al op ons staan te wachten.

Helaas bij dit verslag geen eigen foto’s van de doflijnen of de papegaaiduiders. Die staan allemaal op mijn SD kaart van mijn camera. Met mijn mobiel was het niet te doen om duidelijke foto’s te maken.
Daarom maar een plaatje van pixabay gehaald van een papagaaiduiker. De andere foto’s zijn wel eigen werk.

Met uitzicht op de bergen vanuit ons bed sluiten we de dag af. Was weer een fantastische dag.

Geschreven door Petras.reisverhalen