Bij het vorige verslag was iets niet goed gegaan met plaatsen. Omdat internet onderweg te traag was pas laat in de middag het verslag alsnog geplaatst.

Na het afscheid van Paul en zijn vrouw (Arches B&B) met wederom fantastisch weer vertrokken naar onze volgende B&B, 55 km. verderop. De meeste B&B liggen op kleine afstand van elkaar en we verblijven ook overal (op 2 na) 2 nachten. Zodat we onderweg tijd hebben om dingen te ondernemen en de dag erop ook rustig aan kunnen doen. Ook wij worden wat ouder, maar we zijn natuurlijk nog erg jong van geest.

Onderweg stoppen we nog even bij de Lidl in Bantry om water in te slaan en wat crackers voor onderweg te kopen.
Mizen Head was onze bestemming, volgens de Ieren het meest westelijke puntje van Ierland en Europa. En op dat uiterste puntje was een telegraaf/radio station uit vervlogen tijden. Buiten dat dat een leuk museumpje was, bleek ook de omgeving prachtig. Via een scenic route langs de kust kwamen we daar aan. Gelijk zagen we al veel Jan van Genten vliegen en ook de meeuwen waren sterk vertegenwoordigt.
Verder worden hier regelmatig de Bashkin sharks, de reuzenhaaien, gesignaleerd. Een onschuldige haai die met de bek open vlak aan de oppervlakte zwemt om plankton te vangen.
Ook walvissen, dolfijnen en zeehonden komen hier voor. Van dit alles niets gezien, behalve op foto’s van anderen.

Om het telegraafstation te bereiken moeten we over een brug naar het schiereiland; leuk met hoogtevrees. En ook de nodige trappen werden beklommen, zodat we aan onze dagelijkse hoeveelheid beweging hebben voldaan.
Na dit bezoek toch ook maar weer even het strand bezocht, een prachtige baai die lijkt op Holywell Bay in Engeland waar ik vroeger kwam.
Omdat het toch echt heel warm was, toch maar de korte broek uit en in onderbroek en met een lang T shirt aan de zee in.
Er stond een licht briesje, dus met beide handen mijn T-shirt naar beneden gehouden. Wilde de Marilyn Monroe taferelen voorkomen.
Het water was heerlijk verkoelend en wat heb ik genoten (als een klein kind in de golven).
Na een uurtje zonnen werd het toch wel tijd om de B&B op te zoeken.

Het landschap verandert wel, van hoge bergen is geen sprake meer en ook de kust wordt lieflijker en heeft geen hoge kliffen. We rijden over een platteland weggetje en komen bij onze B&B. Een prachtig huis, met een prachtige tuin en een fantastische kamer met gewoon 4 bedden. We worden hartelijk ontvangen door Carol, die meteen tips geeft over een tweetal restaurants. We zetten de koffers in de kamer en gaan gelijk naar de pub. Het is nog vroeg (18.00 uur) maar we willen na het eten nog even lekker buiten zitten in de tuin met ons wijntje (onderweg gekocht en als we niet in de pub zitten dan drinken we wijn uit onze mokken. Want glazen in de koffer gaat waarschijnlijk niet goed).

Het dorp stelt niet veel voor en de pub vinden is geen probleem. We kijken de 1e helft van Engeland tegen België en dan op naar de B&B. Waar we nu heerlijk buiten zitten en het reisverslag maken.
Het zal niet heel lang buiten zitten worden; de temperatuur is heerlijk, maar de midgets zijn minder fijn. Takkebeesten.
We maken ook kennis met Jim, de man van Carol. Hij is gek met zijn kat, Haggis. Er lopen nog 2 andere wilde katten rond en die heeft hij Fish en Chips genoemd.
Ook legt hij de etensresten van het ontbijt om 21.30 uur neer voor de vossen. We kunnen wel buiten in een hoekje naar ze kijken. Geduldig wachten we, waarop René ineens zegt: zo meteen komt je vader de hoek om wandelen (bijnaam is Vos). Ik kom niet meer bij van het lachen en dat is meteen het moment om naar binnen te gaan. Carol is net aan het afsluiten en zegt dat de vossen niet komen als we buiten zitten. We kunnen ze vanaf onze kamer wel zien als ze komen. Maar helaas, geen vos te bekennen. Morgen dan maar.

Morgen hebben we een leuke dag voor de boeg, denken we. Maar daar zeg ik nu niets over, morgen meer.

Geschreven door Petras.reisverhalen