Gisteravond toch nog de vossen gezien. Wat gingen die beesten te keer zeg, ik dacht eerst dat ze Haggis, de kat, te pakken hadden. Maar ze krijsen tegen elkaar als ze het eten pakken.
En Haggis de kat is ook een verhaal apart. Er zijn hier een aantal verwilderde katten, zoals Fisch en Chips.
Toen er een nestje kittens gevonden werd, en de ouders waren weg, zijn de kittens bij diverse mensen terecht gekomen. Er bleef er één over die niemand wilde hebben. Jim had het zo met dat beestje te doen en nam hem onder zijn hoede. Eerst een paar weken in de schuur waar hij regelmatig was. Hij noemde de kat Haggis. Haggis is enorm verknocht aan Jim, als hij hem roept komt Haggis gelijk tegen hem aan liggen en legt dan een pootje op de hand van Jim. Schattig!!!

Vanochtend heerlijk ontbeten, voor de 2e keer gebakken eitje met bacon op toast. En een bakje yoghurt met fruit, voorlopig geen voedsel nodig.
Dan op naar Reen pier, waar we een boottocht van 4 uur hadden geboekt bij Cork whalewatching.
De schipper Colin is al 18 jaar professioneel whalewatcher, zelfs Colin Stafford-Johnson – een bekende ierse natuur programmamaker voor de BBC, is een keer mee geweest. Hij heeft daar een filmpje van gemaakt. Ik ben fan van Colin Stafford-Johnson, zowel van zijn programma’s als van hem zelf. Ik heb hem in Westport vorig jaar september ontmoet – en zijn dochter – en wat een natuurliefhebber is deze man.

Vooraf krijgen we uitleg over de reddingsboot (leuke start 😊) en dan wat plaatjes van walvissen en dolfijnen. De humpback whales (bulltrug) zullen we niet zien, die zijn nu 2,5 uur varen uit de kust aan het dobberen. En we hebben maar 4 uur.
We hebben ze in 2016 in Amerika gezien, jammer maar het is niet anders.
Als we de haven uitvaren gaat het gas erop. En paar gordels hadden niet misstaan. Want ondanks dat het prachtig weer is met geen extreme wind zijn de golven best hoog en het bootje is niet zo groot.
Goed vasthouden, of blijven zitten. Je kan voor op de boot ook staan, maar met die hoge golven krijg je regelmatig een koude douche.
Eerst blijven we even liggen bij een rotseiland waar we veel zeehonden zien. Er ligt er één voor ons te showen, de rest bekijkt ons nieuwsgierig vanuit het water.
Dan weer met vol gas verder.
Er wordt met verrekijkers gezocht naar de walvissen en ineens zie ik er één met ons meezwemmen waarop ik gelijk Colin waarschuw. Het blijkt een Mink whale oftwel een dwergvinvis (5,5 meter lang), ook niet misselijk.
Maar waar je bij de bultrug de staart omhoog ziet komen is dat bij de dwergvinvis niet het geval. Je ziet alleen de vin en een groot deel van de rug boven water. Soms springen ze als ze aan het foerageren zijn.

We stoppen een paar keer om ze te bekijken. Dan weer verder de volle oceaan op. We zien de kustlijn van Ierland verdwijnen. En we hebben geen paspoorten mee.

Dan in de verte een vissersboot. We varen er op af en dan komen we een school van zo’n dolfijnen tegen. Onder, voor en langs de boot zwemmen ze, wat een prachtig gezicht. Er zitten zelfs een aantal kleintjes bij.
We varen in het kielzog van de dolfijnen maar ze raken op een gegeven moment toch uit zicht.
Colin gaat driftig op zoek en de boot schiet alle kanten op, zo erg dat zelfs een vrouw op de boot valt.
Heen en weer lopen is ook een uitdaging, niet normaal wat een golven. En dat maakt het ook lastig om de dolfijnen te vinden. Maar het lukt Colin en we krijgen ze nog een paar keer te zien.
Dan is het tijd om Ierland weer op te zoeken en we varen terug. Ook nog even langs een rotseiland, waar weer veel zeehonden zitten. Grappig hoe nieuwsgierig ze zijn en dus ook heel dicht bij de boot komen.

We varen nog een stukje langs de kust en dan naderen we de haven. Wij vonden het een prachtige trip, Colin vond het jammer dat we zo weinig gezien hadden.
Met name de gewone vinvis had hier al moeten zijn maar die zijn nergens nog gesignaleerd. De Bashkin shark (reuzenhaai) was hier ook maar die is 9 dagen terug weggetrokken richting Schotland omdat het water hier te warm wordt.

We zijn best wel moe van de trip en duiken het plaatselijke koffiehuisje in om een bakkie met wat lekkers te eten en te overleggen wat we gaan doen.
Onder het genot van een kopje koffie besluiten we om bij de B&B in de tuin te gaan liggen lezen.
Carol zit daar ook haar administratie te doen en vind het geen probleem dat wij ook op het terras gaat liggen. Van lezen komt niet veel, wordt wakker van mijn eigen gesnurk.

Daarna eten we nog even wat bij Casey’s, één van de pubs in het miniscule dorp.
Dan houden we het voor gezien en gaan weer naar “huis”. Zodat we buiten onder het genot van een biertje/wijntje nog even buiten kunnen zitten om het verslag te maken en gaan kijken wat we morgen gaan doen.
Want het is ook weer tijd om hier te vertrekken, nu wat meer naar het binnenland.

De foto’s van de vos zijn niet heel scherp, vanwege het inzoomen met mobiel. Want de camera lag nog in de auto, naast de plek van de vos.

Geschreven door Petras.reisverhalen