Na een nacht van amper slapen, hebben we de 1e trein naar Schiphol om 07.10.
Op het station worden we begroet met heel veel knuffels door Brammetje, de stationskat.

Brammetje verdient enige toelichting. Brammetje is een rode kater, die een heel fijn huis heeft, maar ook heel gek is op mensen. En op het station komen dagelijks heel veel mensen, dus Bammetje heeft zijn 2e thuis op het station. Inmiddels is Brammetje een lokale “beroemdheid” met een eigen facebook pagina. Dit omdat Brammetje vorig jaar vrolijk mee de trein is ingegaan richting Hoorn. Waar hij in huis werd genomen die iemand die het wel zielig vond zo’n kat alleen. Dankzij de facebookpagina en zijn bekendheid is Brammetje getraceerd en weer mee teruggenomen naar Purmerend. Waar hij weer dagelijks is te vinden op het station. En iedereen even lief begroet. Gelukkig.

Na aankomst op Schiphol de koffers inchecken, door de security check en dan heerlijk even genieten van een broodje, een cappuccino en mijmeren over het moois wat we hopen te zien in Ierland.
Wel vreemd, sinds heel wat jaartjes weer met z’n 2en op vakantie. En dat 3 weken lang.

We vertrekken op tijd en we landen in een bewolkt Ierland. We halen onze zwarte Nissan Micra op en dan op weg naar Galway, de westkust van Ierland. Een rit van 2,5 uur.
Rond 15.45 uur komen wij aan bij onze B&B en worden hartstikke leuk ontvangen door Patricia, en gelijk mogen kiezen uit 2 kamers.
We gaan nog even op bed liggen, maar dat is geen goed idee blijkt na 5 minuten. Voor je het weet klinkt het eerste gesnurk (van mij). Dus met onze zwarte jongen naar kasteel Aughnanure gereden.
Een idyllisch, typisch Iers kasteel, vroeger bewoond door de familie O’Flaherty. Bij mij gaat meteen de fantasie aan de slag. Want Grace O’Malley was getrouwd met Donel O’Flaherty.
En wie is Grace hoor ik menigeen denken; Grace was een Ierse vrouwelijke zeerover. Een stoere tante die de touwtjes stevig in handen had in haar omgeving en schrik van menigeen. Door onze vrienden Anne en Vincent zijn wij ook “fan” geworden van Grace.
Het verhaal van haar leven is boeiend en bij onze eerdere bezoeken aan Ierland zijn we haar naam en kasteel of ruïnes van kastelen van haar nazaten tegengekomen.

Daarna wordt het tijd voor een pub om de 1e Guinness soldaat te maken. Van Patricia hebben we al wat leuke adresjes gehad. Bij de 1e pub vangen we bot, vol. Waarschijnlijk ook omdat er levende muziek is. Dan naar het volgende adres en er blijkt nog 1 tafeltje vrij. Met een biertje en een Guinnes voor onze neus bestellen we ons avondeten.

We bestuderen nog even de routekaart en gelijk wordt gevraagd waar we vandaan komen (en dat het jammer is dat wij met voetbal niet met de WK meedoen), of we vaker in Ierland zijn geweest (ja, ik voor de 3e keer, enthousiast krijg ik te horen “welkom terug”) en als we iets willen weten we dit ook aan hun kunnen vragen.
De Ieren zijn bijzonder, aardig, gezellig en altijd in voor een – gemeend – praatje. Dat maakt het mede ook tot een leuk vakantieland.

We sluiten af met een koffie en dan overvalt de vermoeidheid ons, het is 19.45 uur.
We rijden naar onze B&B waar we lekker hangen op de kamer, voetbal kijken, douchen enz.

Een heerlijke afsluiting van de eerste vakantiedag. We kijken uit naar het vervolg.

Geschreven door Petras.reisverhalen