de foto's van voorgaande twee verslagen staan er nu ook bij; wifi in ons huis :) *

Vesteralen staat nu op het programma. Vanaf zou zullen we meer toeristen tegen gaan komen, want deze eilandengroep wordt net als de Lofoten vaak bezocht door mensen die doorrijden naar de Noordkaap. De eilanden waar wij vandaag kwamen niet, en daardoor wat rustiger (denken we).

Het is prima weer om te reizen, zwaar bewolkt, soms wat miezer regen en de wolken hangen laag over de bergen.
De routeplanner wijst ons de weg via twee ferries (kwamen we later achter), iets wat wij in 1e instantie niet zouden doen. Want er gaat best wel wat tijd zitten in de ferries omdat ze niet om de 15 minuten varen maar soms maar 1x per uur.
Toch besluiten we om onze “dame” te volgen. Deze rit is de langste van onze vakantie, we hebben geen haast en het is toch ook best wel leuk met zo’n boot. En we krijgen er zeker geen spijt van.
Via weg 84 gaan we over naar de 848 waar we eerst over het eiland Andorja rijden. We verlaten dit eiland via een tunnel naar het volgende eiland. Er zijn in dit deel van Noorwegen niet altijd bruggen, maar tunnels naar de eilanden. We komen weer boven op het eiland Rolla (denk ik). Op beide eilanden rijden we langs de kust, een prachtige weg met de nodige watervallen. Vergezichten moeten we maar zelf invullen want door de laaghangende bewolking wil dit niet echt lukken om die te zien.
Als we bij Sorrolines aan komen moeten we nog iets langer dan een half uurtje wachten op de boot.
Met een zak chips tussen ons in lukt dit prima.

Dan met de ferry over, een tocht van zo’n half uur. We drinken een bakkie warme chocolademelk en genieten toch wel van het uitzicht.
Aangekomen in Stangnes vervolgen we onze weg op nog steeds wegnr 848 die dan overgaat in de “snelweg” 83 naar Harstad. We lunchen daar in een groot winkelcentrum en komen erachter dat we nog een ferry moeten hebben (van Refsnes naar Flesnes; een hoop nes) . Want anders moeten we toch weer behoorlijk omrijden en omrijden in Noorwegen is OMRIJDEN.
We checken gelijk even de tijden van vertrek en elk heel uur gaat er een ferry. Het is 14.50 en als we dan gelijk vertrekken (het is 45 minuten rijden) dan moeten we de ferry van 16.00 uur makkelijk kunnen halen. Zou je denken.
Eerst moeten we Harstad door, zijn we niet meer gewend zo’n grote stad met zowaar stoplichten, maar we zijn er redelijk snel doorheen.
We zijn dik op tijd, denken we. En dan zijn er wegwerkzaamheden en staan we stil. Motor af en wachten maar. We maken ons niet echt druk, maar het is niet echt lekker weer en dan een uur wachten bij een haventje waar verder helemaal niets is, vinden we niet echt een aantrekkelijk idee.
En dan zit er een paar auto’s voor ons nog een busje met caravan. Dat zal niet opschieten, denken we.
Dan mogen we rijden en met google maps aan zien we precies de aankomst tijd en dit gaat spannend worden. Het busje met caravan zit voor ons en aan zijn tempo te zien gaat hij ook naar de ferry. Wij sjezen erachteraan. We zingen nog net niet met z’n 3tjes; harder, harder, harder.
En dan zien we de ferry; zij zijn net begonnen “boarden” en we rijden in 1x de boot op.
Yess!!
Gelijk vaart hij weg en wij gaan boven in het restaurantje zitten. Dan een telefoontje van het thuisfront dat het met Vos (mijn paps) ook goed is gegaan en hij ligt bij te komen en nog suffig is.
Mooi.

Na een half uurtje varen mogen we weer van de ferry af en dan is het nog een half uurtje rijden naar Sortland op Vesteralen.
Een troosteloos stadje waar we een appartement hebben net buiten het “centrum”.
We gaan eerst nog even de boodschapjes doen en rijden dan even verder naar een markt.
Nou ja, markt is een groot woord. Er staan 6 kramen, 3 kaasboeren, 1 kledingkraam, 1 kraam met aziatisch eten en een snoepkraam.
Blijkt dat één van de kramen kaas verkoopt van de Dutch Cheeseman. En dan staan daar ineens 2 Nederlanders achter de kraam waarvan er één familie in Overleek heeft wonen, op zuchtafstand van Purmerend.
We staan een tijd met ze te praten en kopen nog een stukje Old Amterdam.
Dan naar ons appartement. Een prachtig groot appartement, in een woonwijk.

De weersvooruitzichten zien er goed uit, het wordt steeds beter weer. Maar we klagen niet, want toen wij nog thuis waren zag het er heel slecht uit. En dit blijkt hier reuze mee te vallen en we hebben al 3 mooie dagen gehad en die vielen niet in de periode dat wij niet aan het reizen waren.
En mijn enkel; nou dat gaat steeds beter. De pijn wordt minder en het lopen gaat steeds beter.
Yess!!

Geschreven door Petras.reisverhalen