Jawel, hier zijn we weer.
Bij de Yavapai Lodge geen wifi in de kamer, bij de receptie werkt deze niet optimaal. Daardoor geen dagelijks reisverslag op internet. Nu ontvangen jullie er nu 2 met terugwerkende kracht. Zitten jullie volgens mij met smart op te wachten, hahaha.
Voor het ritje van 2,5 uur naar de Grand Canyon eerst de outlet nog een bezoekje gebracht.
Jill heeft daar een paar vans (schoenen) gekocht.
Dan weer door de prachtige Oak Creek Canyon (route 89A) naar Flagstaff. Waar we eerst de meteoor krater nog zouden bezoeken laten we deze links liggen (letterlijk en figuurlijk)
Via weg 89 en dan 64 rijden we door een prachtig landschap. Dan begint er ineens een alarm ergens af te gaan, we zien echter geen lampjes in de auto afgaan. What’s happening? René denkt dat het een telefoon is, Ik pak de mijne en heb via NL Alert een Amerikaanse waarschuwing voor Thunder storms in deze regio met het advies om niet te reizen. Nou, dat belooft wat. We gaan de bergen uit en komen langs een soort steppe, met hier een daar bergje. En veel marktkraampjes van de Navajo’s.
Je merkt dat je in het gebied van de indianen komt.
Af en toe een verdwaalde koe in de wei, een verlaten “trading post”, heel bijzonder.
Dan ineens een uitzichtpunt, Little Colorado river gorge. We stoppen en doneren $ 5,0 en krijgen daar nog een leuke folder over deze “gorge”. Het blijkt een mini grand canyon te zijn, en hoog!

Prachtig. Ook staan er kraampjes met navajo sierraden, had al eerder een mooie hanger gezien en die was hier goedkoper, daarom ook maar gekocht.
We rijden verder en dan het Grand Canyon National Park. Met onze annual pass (die we er nu uit hebben) rijden we naar het 1e uitzicht punt “Desert View”. Back again, want hier hebben René en ik zo’n 27 jaar geleden ook gestaan. Moet zeggen dat ik wel even moest slikken, nooit gedacht dat ik ook hier nog eens terug zou komen en dan met onze volwassen kinderen. Werd er een beetje emotioneel van.
Jillian en Tristan vinden het ook overweldigend. Er worden veel foto’s gemaakt, ook omdat de weersvooruitzichten niet goed zijn. Er wordt veel regen verwacht de volgende dag.

Langzaamaan rijden we naar de Yavapai Lodge waar we slapen. We stoppen bij meerdere uitkijkpunten. Wat een overweldigend en indrukwekkend stuk natuurschoon, is niet op foto’s vast te leggen.
Onderweg komen we steeds afslagen naar Yavapai Lodge tegen, maar de receptie is nog steeds rechtdoor rijden.
Blijkt dat de lodge een hoofd ingang met restaurant heeft en de kamers liggen verspreid over 2 delen met 3 gebouwen, elk met een eigen afslag. De kamers zijn weer prima, net zoals de voorgaande kamers. Wat dat betreft mogen we niet klagen, elke keer een schoon bed.

We gaan naar het bezoekers centrum, lopen naar uitzichtpunten en genieten van het uitzicht. Dan komt er een regen bui en we schuilen achter een boom. Te ver om naar de auto te lopen zonder doorweekt te raken.

Na de bui lopen we nog wat rond en bekijken wat wandelingen die we morgen willen doen.
Er zijn er 2, Bright Angel Trail en South Kanaib Trail; beiden gaan de canyon in.
Maar er wordt ook slecht weer verwacht; heavy weather. We kijken morgen wel wat we gaan doen. We rijden door naar Village, en daar komt wederom een donkere lucht aan. Als we
binnen bij Bright Angel Lodge zijn barst het noodweer los . Bliksem, onweer en hevige regenval, Jillian heeft het allemaal op de film.
Het is wel een prachtig gezicht, want je ziet de overkant van de canyon niet eens meer.
We shoppen wat, Tristan dacht nog een goedkope sweather te hebben gescoord, maar dat was waarschijnlijk de kindermaat. Kwam hij achter na het betalen.

Dan is het kijken of we de zonsondergang gaan bekijken of dat we wat gaan eten. Kijkend naar de lucht wordt het geen zonsondergang kijken. We rijden terug naar de Market Plaza, het plein waar ook de receptie zit, met restaurant en er zit een supermarkt. We besluiten daar wat te eten.
Best duur $ 13,50 voor een hamburger die erg lijkt op de burger van het kindermenu wat Jill heeft. Maar hij was wel lekker.
Dan nog in het donker even de canyon bekeken, maar het is oppassen want je struikelt hier over de cow elks, oftewel een combi tussen een hert en een eland. En die steken de weg over wanneer het hun uitkomt en dat doen ze niet bij een zebrapad.

Dan nog even kaarten en langzaam aan slapen.

Geschreven door Petras.reisverhalen