Vanochtend om 06.00 waren we beiden wakker. En buiten geen hand voor ogen te zien door de dikke mist. Snel weer ons mandje in om rond 08.30 weer wakker te worden. Na het ontbijt de auto inpakken en dan richting Ramberg voor onze laatste drie nachten op de Lofoten.

Het is wat bewolkt en ook een stuk frisser, dus de vestjes gaan aan. Onderweg een stop gemaakt bij het Lofotr Vikingmuseum. Dit was het terrein van een boer. Deze had een nieuwe tractor waarmee hij dieper de grond in kon gaan. En toen hij dat deed kwamen er ineens allemaal spullen naar boven uit de tijd van de Vikingen. Er bleek vroeger een Vikingdorp op die plek te hebben gelegen. De vindplaats werd al gauw door vele archeologen onderzocht en uiteindelijk benoemd als nationale schat. Op deze plek is nu het Vikingmuseum gebouwd. Een kleine maar interessant museum. Met een nagebouwd dorp met ambachten uit die tijd. En buiten kon je nog 1,3 km. lopen naar een Vikingschip. Onderweg kwam je allemaal spelletjes uit die tijd tegen; van behendigheid tot bijl werken en met pijl en boog schieten.
Dan komen we aan bij het Vikingschip, die net uitvaart met een aantal mensen erin. Blijkt dat je elk half uur een tochtje op deze boot kan maken. Wij doen het niet, maar wel leuk om de boot te zien varen.

We lunchen in het museum en rijden dan een klein stukje terug op de E10 om de weg naar Eggum te nemen. Deze staat als landschappelijk mooi genoteerd en het is ook een prachtige route.
We rijden de weg helemaal tot het eind, waar een voormalig fort is gevestigd. De omgeving is prachtig, aan de linkerkant hoge bergen en aan de rechterkant de Noorse zee. En daartussen nog een meertje. Ik spot nog een wilde zwaan. Het is er druk met campers en tentjes; je mag er nl. overnachten voor 100 kronen oftewel iets meer dan 10,- per nacht en je kan betalen bij het kafe. Die is echter gesloten omdat er geen water beschikbaar is, dus voor de camperaars gratis overnachten.
Nu is het zwaar bewolkt, maar bij een heldere dag kun je hier prachtig de middernachtzon zien.

Wij wandelen nog een klein stukje maar moeten dan weer verder omdat we hebben aangegeven om 18.00 uur ongeveer aan te zullen komen. En waar we bij de andere huisjes gebruik maakten van sleutelkastjes met een code krijgen we bij dit huisje persoonlijk de sleutel van Manuel.
Dus rijden we dezelfde weg weer terug en zie ik bij een watertje ineens twee parelduikers zwemmen. Ik spring uit mijn auto om mijn telelens te pakken, maar ze wilden niet op de foto en vliegen weg voordat ik de lens te pakken heb. Helaas! Als we de weg weer vervolgen belt Manuel dat hij een uurtje weg moet maar hij laat de sleutel in de deur zitten en wij kunnen via de achterkant in ons huisje en hij komt daarna even kennismaken.
Jammer dat hij niet eerder belde, want dan hadden wij bij het prachtige Eggum nog wat langer kunnen wandelen.
Maar het is niet anders. In Leknes halen we de boodschappen en dan via een prachtige weg naar Ramberg. We rijden in de zon aan deze kant. We zien bij een berg een laag wolken hangen die door de luchtdruk over de bergtop naar beneden wordt geduwd. Het lijkt nu op een waterval maar dan van wolken. Wij vinden het een bijzonder fenomeen en met ons meerderen. Want op alle stopplaatsen staan mensen te filmen en te fotograferen. En wij met hun.
We rijden om de berg heen en weg is de zon. En volop de wolken die over die berg heen moeten.
In Ramberg kunnen we het huisje niet vinden, volgens Google maps zouden we er moeten zijn maar het huisje wat er staat komt niet overeen met hetgeen wij geboekt hebben. Omdat de beschrijving uitgaat van tegenovergestelde route rijden we door en pakken we vandaar de route op. En dan blijkt dat wij niet in Ramberg zitten maar in een huisje een dorpje verder. Het maakt ons niet uit, het ligt prachtig aan het water met uitzicht over het fjord en de bergen.
De sleutel zit inderdaad in het slot en we gaan naar binnen. Waar we geconfronteerd worden met een dame die aan het fietsen is en Manuel zoekt. We geven door dat hij wat later is en vragen ons af waar ze slaapt. Ze blijkt een kamer in het huis onder ons te hebben.
Het huisje is wat gedateerd maar wel schoon. Manuel is een aardige gast, een Duitser die hier inmiddels 1,5 jaar woont en werkt.
Na ons diner van hamburgers gaan we nog even naar Nusford, een idyllisch gelegen plaatsje ten zuiden van Ramberg.
Ook hier weer een prachtige weg en Nusfjord ligt fantastisch tussen twee bergen ingeklemd. Ook de meeuwen delen deze mening want die hebben volop hun nesten op de rotsen, gebouwen en raamkozijnen gebouwd. En met kleintjes erin, hartstikke leuk om te zien. Maar je moet wel erg oppassen dat je niet onder gescheten wordt. En het is een lawaai van jewelste.
Ook hier veel rorbuer te huur, dat zijn kleine rode vissershuisjes op palen aan het water. Deze zijn omgebouwd tot vakantie woonhuisjes. Deze rorbuer zie je veel in de gebieden waar we geweest zijn.

Als we een rondje hebben gelopen vinden we het genoeg en gaan we terug. In ons huisje aangekomen blijkt dat een deel van het stroom is uitgevallen. We horen Manuel nog praten met zijn gasten dus we kunnen hem even storen om aan te geven dat er mogelijk een stop is doorgeslagen.
En dat blijkt het geval; nadat de schakelaar is omgezet doet de koelkast en de stopcontacten het weer en kunnen we onze apparatuur opladen.

Hopen dat de wolken morgen weg zijn want dan kunnen we een wandeling uitkiezen.

Geschreven door Petras.reisverhalen