de datum van het reisverslag liep niet meer synchroom met de werkelijke datum, daarom alles weer goed gezet en krijgen jullie nogmaals de link naar dit verslag, sorry :)

Nog even een korte terugblik op San Francisco. Een leuke en gezellige stad maar ook een stad waar je struikelt over de daklozen en mensen die van het padje af zijn. Die staan dan ineens tegen een auto een discussie te voeren of beginnen ineens uit het niets gekke geluiden te maken. Schrijnend om te zien dat deze mensen zo op straat lopen. Buiten dat het voor deze mensen vreselijk is zorgt het ook voor een stadsbeeld waar je niet vrolijk van wordt. Onze ervaring is dat je totaal geen last hebt van de daklozen, ze vallen niemand lastig. Wij hebben ons geen moment bedreigd of wat dan ook gevoeld.

Maar goed, onze reis gaat verder (wat een tegenstrijdigheid ten opzichte van bovenstaand. De auto opgehaald. Wat een bak zeg; een Dodge mini van voor 7 personen. Leren stoelen, de kinderen achterin ook elk een eigen stoel en dan nog een bank achterin. De schuifdeuren achter gaan automatisch open, alleen de hendel buiten even aantrekken en de rest wordt voor je gedaan. Was voor René nog wel even wennen om in een automaat en een auto die niet eigen is door the Streets of San Francisco te manoeuvreren. En omdat ik nu het verslag schrijf is het hem goed gelukt. De koffers hadden we nog even in het hotel gelaten, scheelt weer duw en trekwerk door de stad.

Redelijk snel zijn we de stad uit op weg naar Monterey. In het begin een mooi stukje weg, de weg daarna valt wat tegen. Ziet er allemaal wat armoedig uit. Begin van de middag komen we daar aan en gaan maar gelijk naar het hotel, waar het mogelijk bleek om al in te checken. Dan hebben we nog zo’n 1,5 uur voordat wij ons moeten melden voor de walvisexcursie. We besluiten om op zoek te gaan naar de Safeway om een koelbox te kopen. We hebben de safeway gevonden, maar de koelbox niet. Komt dan andere keer wel.
Daarna op naar de boot in Moss Landing, zo’n 20 km voor Monterey. We checken in en krijgen te horen dat ze op 1 plek heel veel walvissen bij elkaar hebben gespot en ook dicht bij de boot. Was ook voor hun een bijzonder moment. Daardoor is de boot wat later terug dan gepland. We nemen het allemaal aan met een korreltje zout, want veel is bij die Amerikanen Amazing, Great, Special, The Best en noem maar op. Show is hun niet vreemd.
Omdat we nog wat moeten wachten gaan we naar het strand. Zo rond kwart voor 4 kunnen we de boot op. Jill en ik hebben behoorlijke last van zeeziekte (als ik het pontje in Amsterdam Noord naar Centraal Station neem ben ik al ziek) dus vooraf mijzelf ingelezen hoe ik dit kan voorkomen. De walvisexcursie niet doen had een optie kunnen zijn, maar ik wil al zo graag Jonas zien dat ik daar wel wat beroerde uurtjes voor over heb. Ondanks dat ik weet dat de oceaan in de namiddag hogere golven geeft dan in de ochtend. Maar vooralsnog had ik polsbandjes met drukpunten erin gekocht en natuurlijk de reistabletjes. Deze 2 uur voor vertrek ingenomen en vlak voor het betreden van de boot. Als we de haven uit vertrekken zien we gelijk al 2 zee otters…….helemaal top.
Dan de grote oceaan op; wat een golven en wat gaat die boot heen en weer. Om mij heen worden enkele mensen ziek, en met enige opluchting zie ik het aan. Helemaal geen last en ook Jill heeft geen last. Zouden de bandjes en pillen dan toch werken?
Na zo’n uur varen zien we af en toe wat springen in de verte. En dan zijn we op de locatie waar ze bij de vorige trip de walvissen bij elkaar hebben gespot. Jonas en consorten waren er nog steeds.
Zelfs heel dicht bij de boot lieten ze zich zien. Wat een happening!!! Rondom de boot allemaal walvissen, je wist gewoon niet waar je moest kijken.
Na zo’n uur kijken gingen we weer terug richting haven, gelukkig hebben we de foto’s nog.

Daarna met onze super bolide naar Monterey gezoefd; daar nog even op de Fishermans Wharff rondgelopen en gekeken naar een eettentje. Al snel waren we eruit dat we ergens anders gingen zoeken. De portemonnee liet ook weer wat van zich horen en begon ineens ontzettend te kreunen en we hadden geen trek in discussie met haar. We vonden een sport bar met betaalbare en leuke kaart. Heerlijk gegeten, alleen de pizza’s wat net ff te veel kaas.
En hilarisch het moment dat er door de bediening “refill?” gevraagd wordt en hij als antwoord krijgt “Holland”. Ik zal dit niet verder toelichten, maar drie van ons lagen dubbel op de tafel.
Voor wie ons wat langer kent, kent het verhaal van de extra large biefstuk nog wel en weet dan ook uit welke hoek dit komt.

En een tip voor als je ooit deze kant op gaat. Geld pinnen bij de bank kost ongeveer $ 3,-, bij een ATM apparaat ongeveer $ 5,-.
Als je in de supermarkt gaat pinnen krijg je ook de vraag “cash back?” Als je dan op JA klikt kun je een bedrag opgeven wat je als cash wilt ontvangen. Zonder kosten!
Bij de Safeway gelijk een klantenkaart gevraagd; krijg je vaak korting en ook op de wijn die ik had meegenomen had zat korting. Tsjaa, we blijven Nederlanders.

Het weer vandaag? Eigenlijk erg bewolkt, soms wat zonnig en dan was het warm. Maar toch regelmatig een vestje aangehad.
En dat in California, the sunny state.

Morgen naar Pismo Beach, richting Los Angelos. Een rit van 3,5 uur, maar daar gaan wij zeker wat langer over doen.
Jullie horen!

Geschreven door Petras.reisverhalen