Wakker worden met een strak blauwe lucht. En ons balkon vol in de zon. In de avond hebben we de zon aan de voorkant totdat de bergen het zonlicht ontnemen. Op ons balkon aan de achterkant is er dan ook geen zon, maar rond 23.00 uur zie je de zon langzaam onze kant op draaien.
Dus s ’morgens volop zon en ontbijten op het balkon. We doen rustig aan en nemen de tijd.
Als we klaar zijn rijden we naar Svolvaer en lopen daar een rondje. We lunchen bij een snackkar op het plein in het centrum. Onverwacht overheerlijk; we hebben alle drie verschillende Thaise (jawel, in Noorwegen) gerechten en ze smaken alle drie fantastisch. We lopen nog wat langs de 7 marktkraampjes waaronder één met gedroogde vis. Jill probeert een stukje maar vindt het niet lekker. Dat zegt ze ook tegen de verkoper. We lopen dan verder en ik hoor ineens braakgeluiden achter me. Jilll, die het stukje gedroogde vis niet weg krijgt en het uit respect voor de verkoper niet ter plekken wilde uitspugen, moet bijna kotsen. Dan zien we een prullebak en kan ze het stukje uitspugen.
Nu ruik je om sommige plekken de gedroogde vis best wel en ze zal altijd die smaak met die reuk associëren, maar ze heeft het toch maar even geproefd.

Dan nog even shoppen in een winkelcentrum en zit ons bezoek aan Svolvaer erop. Je kan nog een bootexcursie naar het Trollfjord (een heel smal fjord) vanuit Svolvaer maken maar Jill wil niet meer op een boot.
Het is inmiddels al zo warm (25 graden) dat we besluiten om naar een strandje te rijden; Rorvikstranda beach, een mooi strandje bij de afslag naar Henningsvaer, dus vlak bij ons verblijf.
We zitten een paar uur aan het strand, zwemmen wordt meer pootje baden want het water is kouder dan ijskoud. Je krijgt spontaan kramp in je enkels als je langer als 3 minuten in het water staat.
Maar in de zon is het heerlijk.

Dan is het al bijna 19.30 en besluiten we naar ons huis te gaan. Pannenkoeken staan op het menu.
We zijn nog geen 15 minuten binnen als we ineens een gebonk horen. We hebben geen idee wat het is. En dan wordt er ineens op onze deur geklopt. Staat er een stomdronken buurman aan de deur een heel verhaal aan ons op te hangen. Ik geef aan dat we buitenlanders zijn en hij spreekt nagenoeg geen Engels. Wat we wel begrijpen is dat hij een hond heeft en we denken dat wij hem overlast hebben bezorgd maar geen idee wat dat dan zou moeten zijn. Zo luidruchtig zijn wij nu ook weer niet. En we zijn de hele dag op pad.
Hij wil maar naar binnen, we denken om de laten zien wat hij bedoelt. Na enig aandringen van zijn kan laten hem binnen en waggelend loopt hij naar de keuken en begint een la in de keuken open te doen en smijt deze keihard dicht. Wij begrijpen niet waar hij het over heeft want de lades vallen automatisch langzaam dicht. Maar mogelijk dat we een keer deze te hard hebben dichtgedaan. Hij blijft maar lallen, inmiddels hebben we al 5 keer gehoord dat hij een hond heeft. Nadat hij 3x de lade met een klap heeft dichtgegooid geef ik aan dat hij zijn punt heeft gemaakt en dat straks de stuk is. Het wordt tijd dat hij wee naar zijn eigen huis gaat en we begeleiden hem naar de deur. Maar dan moeten wij met hem mee en kunnen we ook samen een glaasje wijn drinken.
Dat zijn we niet van plan. Hij blijft maar aan mijn mouw trekken dat ik mee moet, dus ik ga maar even mee kijken. Op de galerij laat hij zijn plantjes allemaal zien die daar in potten staan. Eenmaal binnen gooit hij bij hem de lades ook hard dicht zodat wij kunnen horen hoe dat klinkt.
Ik zeg nog een paar keer sorry en ga dan richting de deur. Hij pakt me steeds vast en zegt dat we toch nog vrienden zijn. Ik lach maar even en ga snel naar buiten. Gevolgd door een waggelende buurman. Snel ga ik ook ons huis binnen.
Op de galerij hoor ik hem nog enige tijd praten. Tegen wie? Geen idee.

Jill die stond te douchen komt de douche ut en vroeg zich af wat er nu allemaal aan de hand was.
Voor de zekerheid had ze de douche maar op slot gedaan.
En de keuken la? Al het bestek was door de la heen gevlogen. Heel zachtjes hebben we alles weer goed gelegd.
Was me wel een commotie. Maar toch even opletten met de lades dicht doen; onbewust hebben we die misschien iets te hard dicht gegaan.

Geschreven door Petras.reisverhalen