Na het ontbijt – wat trouwens voortreffelijk was – met de hop on hop off bus.
Bij aankomst in Dublin hadden gezien is dat Riverdance in een theater speelt. En omdat wij fan zijn van zowel Riverdance als Lord of the Dance lijkt het ons fantastisch om hier naar toe te gaan. We zien dat er nog kaarten beschikbaar zijn. Dus we gaan eerst naar het theater en het is mogelijk om kaarten voor vanavond te bestellen. TOP! Dan richting de gevangenis, misschien nog een bezoek aan de begraafplaats en ook op het programma stond een bezoek aan het stadion van de Gaelic voetbal, waar de finales gespeeld worden.
Hoe anders kan het lopen.
Vlak voor aankomst werd in de bus al aangegeven dat een bezoek aan de gevangenis alleen kan als je vooraf kaartjes hebt geboekt via internet. Waar heb ik dit eerder gehoord???
Gelijk gekeken via internet maar alles was al vol de komende dagen. Dan stappen we maar uit bij de begraafplaats. Dit is een oude begraafplaats waar ook excursies worden gegeven en waar iedereen, ongeacht geloof, begraven kon worden. We hebben echter geen zin in de tour, omdat we dan wat langer moeten wachten en de toer duurt 90 minuten. En dat zou betekenen dat de stadion tour in gedrang komt.
Als we weer op de bus stappen en dan in de buurt van het stadion komen krijgen we te horen dat er geen tours zijn, dit in verband met een concert zaterdag van Michael Bublé. Nou ja zeg, hoe is het mogelijk? 2 dingen die wij wilden bezoeken gewoon niet mogelijk. En bij bijna alles in Ierland zitten tours met een gids, het is niet mogelijk om op eigen houtje ergens naar toe ge gaan. Met als gevolg dat de meesten via internet gaan boeken waardoor het niet mogelijk meer is om iets te gaan bezichtigen. Hebben ze niet heel goed gedaan, vinden wij.
Wat overblijft zou de Guinness storehouse kunnen zijn, die is zonder gids te doen. Maar ontzettend druk, en € 25,- pp vinden we eigenlijk wel te veel.
We gaan naar het National Historisch Museum en zien daar veel dieren die in Ierland leven. Op de 2e verdieping nog meer opgezette dieren en allemaal hoofden van dieren aan de muren. We krijgen een bedrukkend gevoeld en het is er ook warm. We gaan nog even bij de Art gallery maar na een aantal schilderijen houden we het voor gezien. Wat hier wel goed is geregeld is dat deze musea gratis te bezoeken zijn.

We gaan naar ons hotel om de telefoons op te laden voor de foto’s en filmpjes die we willen maken van Riverdance.
Met de bus weer naar de buurt van het theater waar we snel iets eten. Dan naar het theater. Een prachtig, intiem theater. En we zitten hoog in het midden en de 2 rijen onder ons zijn vrij. We hebben prima uitzicht, totdat 2 meiden ineens van bovenaf voor ons gaan zitten en dan nog zodanig dat we niets kunnen zien. René spreekt ze aan en ze verplaatsen een paar stoelen waarop de meiden naast hun, hun aanspreken want zij kunnen nu niets zien. Daarop gaan ze weer een aantal plaatsen lager zitten.
We genieten van de voorstelling en sneller dan gedacht is er de pauze. In de pauze komt ineens het publiek boven ons, en van opzij ineens de rijen onder ons bezetten.
Gelukkig komt het goed en kunnen we genieten van de rest van de voorstelling. Wat een fantastische afsluiten van Ierland.

Na de voorstelling lopen we richting hotel en komen de nodige straatmuzikanten tegen, 3 mannen spelen Dire Straits. En dat doen ze fantastisch, 3 rijen dik publiek wat mee staat te swingen.
We drinken nog een Guinness en een biertje in een pub, eten een ijsje en dan weer naar hotel.
Vlak bij het hotel is nog een pub met levende muziek en op het terras drinken we toch weer even een Guinness.

Gisteren schreef ik in het verslag dat ik Dublin leuk vind maar niet zo bijzonder. Maar Dublin in de avond is fantastisch. Het is hier druk, ook overdag. Maar s’avonds is het zo ontzettend levendig, met al die pubs met live muziek, de vele restaurantjes en door het mooie warme weer is iedereen ook s’avonds laat nog buiten op straat. Heb dit nog nooit ergens anders meegemaakt.
En geniet ervan met volle teugen.

En morgen laatste dag en eigenlijk is dat ook heerlijk, fijn om Jillian en Tristan weer te zien.

Geschreven door Petras.reisverhalen