Vanochtend werden we uitgerookt. Ik werd al wakker van mijn eigen hoesten. De gordijnen hadden we niet dichtgedaan en dan ziet René grote rookwolken langs ons raam vliegen.
Dat veroorzaakte kriebel in mijn longen die rook niet meer gewend zijn. Zou er brand zijn?
Ik snel uit bed en zet een stoel voor het badkamerraam. Volgens mij is de eigenaar iets aan het verbranden; ik verwacht niet dat hij de bacon staat de BBQen.
En voor het eerst weer bewolking, en er staat een windje. Het is een aangename temperatuur van zo’n 19 gr.; een verademing na de warmte.

We kleden ons aan en gaan ontbijten. Ik hou het bij de yoghurt met muesli en een toast en René gaat voor de gebakken eieren met bacon.
Na het ontbijt gaan we op pad, eerst naar Cahir. We zitten namelijk in Ancient East oftwel het gebied met oude gebouwen.
Cahir heeft de restanten van een kasteel, we brengen het een bezoek. Mooi kasteeltje aan een rivier en daar is het “centrum” van Cahir omheen gebouwd.
Ook is er Swiss Cottage, we lopen er met zo’n 20 minuten langs de golfbaan en de rivier heen.
Voor mij hoefde de bezichtiging, die alleen met gids gedaan kon worden, niet, maar René leek het wel leuk. En leuk was het zeker. Waar ik dacht dat het een Zwitsers huisje zou zijn, blijkt het een huisje te zijn uit de tijd van eigenaren van het kasteel. Het huisje werd gebruikt voor feestjes, maar ook voor de vrouwelijke adel om zich terug te trekken en zich dan te verkleden als arbeidersjongen of melkmeisje. Dit naar voorbeeld van Marie Antoinette uit Frankrijk, die ongestoord haar gang kon gaan vermomd als…..
Het huisje is door de bewoners van Cahir destijds Swiss cottage genoemd. Het heeft maar 4 kamers, 1 muziekerkamer, een thee kamer, een rustkamer en een rustkamer voor gasten.
Het is een bijzonder huisje met een mooie historie.
Tot 1961 nog bewoond door de nazaten van de familie Butler, de eigenaren van het kasteel. Het huisje werd toen geërfd door de familie die de huisbewaarders waren.
In 1980 hebben ze het verkocht voor 30.000 Ierse pond verkocht aan een Canadese, die het persé hebben. Maar die er uiteindelijk nooit is geweest. Het huis was zwaar verwaarloosd en ook vandalen waren aan het werk geweest. Er stond zelfs een paard in één van de kamers.
Na 1 jaar is het opgekocht door een stichting van erfgoedbewaarders en toen verkocht aan een comite in Cahir, die het heeft gerenoveerd van 1985 tot 1989.

Bij de Italiaan in het dorp eten we een salade als lunch. Dan gaan we door naar Cashel, waar de ruïnes van een kasteel boven op een rots staan; Rock of Cashel.
Het is hier drukker, de kosten zijn hoger. Waar we in Cahir gratis konden parkeren en € 5,- toegang hoefden te betalen liggen de prijzen in Cashel hoger. € 4,50 parkeren e € 8,- toegang.
Het ligt prachig, boven op een rots. Voor je het dorp komt binnenrijden torent het kasteel al overal bovenuit.
We lopen een rondje, bij kastelen en Abbey’s in Ierland zijn ook altijd begraafplaatsen aanwezig. Bij deze valt op dat er ook recente graven zijn, zelfs nog met bloemen.
Er komt een gids langs en we luisteren even mee. In 1930 werd de begraafplaats officieel gesloten, dit omdat het kasteel op een rots ligt en je niet diep de grond in kan. Er is niet veel plek om mensen te begraven. Een deel van de bevolking gaan daar tegen in beroep omdat hun familie daar ligt en zij later bijgezet willen worden. Er wordt dan een register gemaakt van degene die daar begraven willen worden bij hun familie. Voor hen wordt een uitzondering gemaakt; volgens de gids staan er nu nog maar 10 mensen in het register.
Na alles gezien te hebben vertrekken we weer. Dachten we…….
Want het hele dorp staat vast, de meeste mensen in afgeladen auto’s met rode sportshirts aan.
Zou er ergens een Gaelic voetbal game zijn? We proberen een andere kant op te gaan maar ook daar staat het vast. We maken een omweg via landweggetjes om bij de M8 (de snelweg te komen); de hele snelweg staat vast. Snel even googlen, het blijkt dat het team van Cork een Gealic voetbalwedstrijd heeft. Dan maar weer van de weg af en via landweggetjes naar onze plaats van bestemming. Je komt zo nog eens ergens.
Wel geinig, want er steekt ineens een rat over. En niet veel later zien we een torenvalkje voor de auto vliegen met een muis/rat in de bek; familie van de overstekende rat?
Even verderop springt er een jong vosje uit de bosjes, die ons verbaasd aankijkt. Hij rent wat verder over de weg en draait zich weer naar ons om. Dan snel de bosjes weer in en wij zien hem/haar niet meer.

In het dorp halen we wat bij de Take away en eten dat op bij de B&B. We drinken een Heineken en een Bulmers en als Breeda dat ziet komt ze gelijk nog 2 blikjes voor ons brengen. Zo lief.
Er schuiven nog 2 Nederlanders bij ons aan, zij zijn net gearriveerd en zitten aan de thee.
We wisselen wat ervaringen uit.
Dan gaan zij eten en wij voetbal kijken en het verslag maken.

Na de wedstrijd gaan we nog een wandelingetje maken langs de rivier. Als we langs het bosdeel lopen schrikt een hert van ons en met veel geraas schiet deze het andere bos in. Even verderop zien we aan de overkant van de rivier een vos lopen. Dan weer een graspad tussen 2 bospercelen terug richting ons bed. En dan zien we ineens een das aan de bosrand lopen. We volgen de das die langzamerhand onze kant op komt. Ik probeer een foto te maken en de das schrikt. Gelukkig heeft René het op de film staan. Wat een prachtig dier. We volgen de das nog even maar hij komt niet meer dichterbij.
Maar toch weer wat dieren gezien zo, geen Beekse Bergen maar Wild Clogheen 😊

Aangekomen in de B&B moeten we de douche opstarten, een bijzonder apparaat.
Bij de douche hebben we een dé ja vu; we denken terug aan vorig jaar in Ierland, in Murrisk.
Je moet hier een knop omdraaien en het apparaat begint te loeien. Warm wordt het niet echt, en de straal? Nou, er sijpelt wat water uit. Mijn haar wassen doe ik wel ergens anders.
Maar goed, alles heeft zijn charme.

Geschreven door Petras.reisverhalen