Vandaag staat een rondje ring of Kerry op het programma. Één van de mooiste en bekendste kustroutes. En om die reden druk met toeristen in auto’s, touringcars, fietsers en wandelaars.
We beginnen rustig ons ontbijt yoghurt en verse vruchten. De toast maker en koffiezet apparaat staat in de ontbijtruimte. Want vandaag heeft de familie de uitvaart en is men tussen 9 en 10 weg.
In overleg met ons heeft Maureen het ontbijt voor ons klaar gezet, want de andere optie was om vroeg te ontbijten maar daar voelen wij niet veel voor.

Om 10 uur gaan we op weg. Het is nog rustig, wij zitten met onze B&B al een stukje op weg op de ring.
We besluiten om ook de Ring of Skellig te nemen, deze route is niet toegankelijk voor touringcar bussen vanwege de smalle en steile weggetjes tussendoor. Je kan met deze route ook via Valentia island; 1 kant met de pont en de andere kant met de brug.
Waar we dit eerst niet van plan waren doen we het toch. Leuk tochtje met de pont van 5 minuten en € 8,- armer. Dan rijden we naar de vuurtoren en dalen af over een weggetje van 15%. Voor de vuurtoren moet de knip weer open maar als we zo kijken vinden we het niet zo bijzonder. We laten het links liggen en rijden verder richting de kliffen. Daar parkeren we voor € 5,- en hebben een prachtig uitzicht over de steile kliffen en de vogels. We kijken uit op Blasket islands, de eilanden waar we 2 dagen eerder om heen gevaren zijn. De rust wordt verstoord door een groep Amerikanen, het valt ons op dat die behoorlijk vertegenwoordigt zijn in Ierland. We rijden verder en hebben een kort oponthoud omdat er een haas midden op de weg blijft zitten, over de weg verder rent en dan weer midden op de weg blijft zitten. Uiteindelijk kiest hij/zij het hazepad.

Dan verlaten we het mooie eiland via de brug en komen uit in Portmaggee. Niet zo bijzonder, we rijden door. We vervolgen de route tot we bij de Kerry cliffs komen. We betalen € 8,- om naar boven te mogen lopen. En boven is ook echt boven, het pad lijkt tot aan de hemel te rijken. Het uitzicht is fantastisch. Recht tegenover ons de Skellig eilanden; het ene eiland vol met papegaaiduikers en het andere vol met Jan van Genten.
Aan de rechtkant weer de Blasket islands.
En het valt op dat we steeds dezelfde mensen tegenkomen, zij doen tot nu toe hetzelfde rondje als ons.
Verder valt de drukte ons reuze mee, ook omdat er hier geen touringcars komen.
Dan verder langs de ring of Skellig. We moeten gelijk flink klimmen. Van afstand ziet het er steiler uit dan het werkelijk is. Een prachtige weg met diverse vergezichten.
Onderweg komen we nog een chocolade fabriek tegen; Skelligs Chocolat. We mogen diverse chocolades proeven en krijgen kort uitleg. We gaan daar maar gelijk koffiedrinken met wat erbij.
Dan weer verder. Bij Waterville staat nog een standbeeld van Charly Chaplin, die kwam daar vaak met vakantie. Verder is het niet veel bijzonders. We rijden nog een keer ergens naar beneden, en komen dan weer bij een strandje. Die zijn er veel in deze omgeving, allemaal even mooi en rustig. En omdat er allemaal kleine eilandjes rondom liggen stellen de golven ook niets voor, beetje vergelijkbaar met het ijsselmeer.

We komen weer op de “gewone” Ring of Kerry en rijden wat door. Het is verrassend rustig, maar het is inmiddels al 16.15 uur en de meeste touringcars zijn dit punt dan al voorbij.
We stoppen nog even op een mooi punt; Com an Chiste. Dit uitzicht punt is een van de beste plekken op aarde om de sterrenhemel te bekijken. Helaas kunnen we niet blijven om dit te checken.

We overleggen even hoe verder; ofwel doorrijden (maar eigenlijk vinden we die kant niet zo spannend), ofwel omkeren en via de Ring of Kerry terug (die hebben we nog niet gereden, maar lijkt ons ook niet zo spannend) of via de Ballaghisheen pass terug (wordt aangegeven als mooie route met smalle weggetjes). De pass klinkt ons als muziek in de oren (en ik had al via internet over deze route gelezen) dus ondanks dat we dan iets langer bezig zijn kiezen we toch voor deze route. En dan komen we weer langs het ezeltje en kunnen we kijken of het goed met hem/haar gaat.
De route is mooi, de weg is prima te berijden en lang niet zo smal als we hadden verwacht. De route gisteren was spannender. Maar het is zeker de moeite waar en lijkt een beetje op Glen Coe in Schotland, wat ook word aangegeven als een “zuster”omgeving.
Het ezeltje hebben we niet meer gezien.

Dan komen we weer aan in Glenbeigh, we pinnen even geld voor morgen want er dient contant afgerekend te worden. We rijden door naar Rossbeigh voor een restaurant aan het strand.
Het strand is een soort schiereiland van zand. Aan de overkant van het andere schiereiland ligt ook zo’n zandplaat. Het is echter niet mogelijk om naar het andere schiereiland te lopen.
We lopen na het eten ruim 2 uur over het schiereiland. De zon is aan het zakken en dat zorgt voor mooie plaatjes en mooie luchten.
Op de terugweg worden we nog tegemoet gereden door 2 autootjes met een paar jonge meiden erin. Met de muziek keihard aan rijden ze rondjes op het strand en na 20 minuten komen ze weer terugrijden. Wij kijken elkaar verbaasd aan, ach, je moet toch wat met je vrije tijd.

En wat we ook zo bijzonder vonden is dat we de hele wandeling in onze korte broek en met korte mouwen hebben gelopen. Aan de kust en toch nog zo warm op het late tijdstip. Zelfs toen de zon weg was, was het nog warm.

Moe maar voldaan van deze dag komen we om 22.45 uur bij onze B&B aan.

En die ring of Kerry, nou qua drukte totaal niet zoals we verwacht hadden. Amper een touringcar gezien en dus ook geen last van gehad.
Door onze route via ring of Skellig hebben we de drukte ontlopen. Heerlijk
Dus geen Hell of Kerry maar een Relaxt Kerry.

Geschreven door Petras.reisverhalen