Leuk om alle reacties vanuit het thuisfront te lezen.

Na een wederom overheerlijk ontbijt – ik heb het bij magere yoghurt met fruit gelaten - op weg naar Ailwee Cave, een grot hier 5 minuten vandaan.
Na de entree van €12,- gingen we met een gids op pad voor een tour van 35 minuten. Mooie grot die in 1940 door een boer is ontdekt, omdat zijn hond achter een konijn aan ging en ineens verdwenen was.
Toen we weer buiten stonden waren we beiden van mening dat € 12,- in geen verhouding stond tot hetgeen we gezien hadden. Jammer, maar weer een ervaring rijker. Op weg naar het informatie centrum over The Burren. Onderweg nog even gestopt voor een graftombe, en met ons 2 andere touringcars met bejaarden.
Gauw weer verder. Bij het informatie centrum de info tot ons genomen over het nationale park The Burren en dan op weg naar een “nature trail”. Een prachtige wandeling waarbij de folder op diverse plekken uitleg gaf over het ontstaan van het gebied, de flora en de fauna. Een mooie en afwisselende wandeling.
We vervolgen onze weg door het nationale park. We verbazen ons over de schoonheid en vreemde vormen van deze bergen. Nooit eerder zo iets gezien.
Maar we zijn heel blij dat we hier toch een dag voor uit hebben getrokken. Bij het voorbereiden van deze vakantie kom je op veel toeristische plaatsen zoals de kliffen van Moher en de ring of Kerry uit. Over The Burren lees je niet heel veel. Dat is jammer – of eigenlijk niet, want anders wordt het daar wel erg druk – want het is een bijzonder gebied. Met vreemd gevormde bergen die uit laagjes bestaan.
De geologie van dit gebied is interessant. Het was vroeger een zeebodem van een tropische zee, deze bodem kwam onder een andere tektonische plaat en het gesteente werd omhoog gedrukt. Toen kwamen er nog wat gletsjer overheen die het gesteente ook hebben gevormd. Door een soort zure regen werden er geulen gemaakt in het steen en daarna sijpelde de regen de grond in en maakte daar grotten. Onder het gebied liggen meer dan 1000 grotten, de meeste nog niet eens ontdekt.
Wat het landschap hier ook bijzonder maakt is dat het zeer vruchtbaar is en er komen planten uit verschillende biotopen voor. Daardoor is het gebied heel divers qua plantengroei.
Voor een natuurliefhebber zoals ik heerlijk om door dit gebied te struinen.
Dus ga je ooit deze kant op, don’t miss The Burren.

We bezoeken ook nog een Burren Parfurmery, daar worden luchtjes, zalfjes en cremetjes gemaakt van de planten die in The Burren groeien. In the middle of knowhere komen we terecht bij een pittoreske winkel met tearoom. Natuurlijk even een zalfje gescoord.
Dan weer verder en we komen bij een chocolaterie terecht, ook weer zo’n pittoresk winkeltje waar heerlijke chocola wordt gemaakt.
Onderweg moeten we bijna nog uitwijken voor een overstekend………….eekhoorntje. Schattig!!
We besluiten om nog een stukje van de Wild Atlantic way te pakken (de beroemde kustweg van West Ierland) en komen daar een ijstentje tegen. We nemen er één, maar het is niet bijzonder, de koekjes zijn oud, de toiletten niet fris (heeft niets met het ijs te maken voor het geval ik een suggestie wek).

Inmiddels is het al dinertime en we gaan in “ons” dorp Ballyvaughan eten bij de Wild Atlantic Lodge. Een heerlijke steak met salade wordt mijn maaltijd en Rene gaat voor de burger. Uiteraard wordt dit weggespoeld met een Guinnes en een Heineken.
Dan naar de B&B waar we nog even een gesprek hebben met Wolfgang over ons bezoek aan The Burren en vragen wat info over de kliffen van Moher. Want bij het bezoekerscentrum willen we eigenlijk niet zijn, vanwege de hoge parkeerkosten maar meer ook vanwege de touringcars met toeristen (lees: bejaarden). Want die zijn op de toeristische plekken meer dan genoeg.
Als klap op de vuurpijl komen er ineens Zweden binnenlopen bij de B&B. Ik begin gelijk tegen ze te praten met de woorden die ik ken en leg uit dat ik 13 juli naar Göteborg ga voor het volgen van lessen bij de Volksuniversiteit. Blijkt dat zij ook uit Gotenburg komen.
Toeval bestaat niet….

Geschreven door Petras.reisverhalen