Het is maar 2 uur naar Portland dus we nemen de scenic route naar Mount Hood, een vulkaan. Binnen 1,5 uur zijn we bij de Timberline lodge op bijna 2000 meter, hier zijn de buitenopnames voor de film the Shining opgenomen. Het is er vreselijk koud. Er ligt sneeuw en mensen gaan met hun ski's met de lift naar boven.

Naar Portland rijden gaat voorspoedig, maar Portland binnenkomen... We hebben een hele rijbaan voor onszelf, wat we al vreemd vinden. Waarom staan ze naast ons in rijen in de richting van Seattle als je zo door kunt rijden op de rechterrijbaan? We slaan af en willen daarna rechtdoor een van de vele bruggen over naar Downtown Portland: staat de brug open! De politie heeft de oprit met een lint afgezet. Naar de volgende brug: ook een opstopping. Bij de 3e brug lukt het dan toch en stapvoets gaan we de brug over en het centrum in.
De man die ons incheckt zegt dat het verkeer in Portland altijd een drama is, maar deze dagen helemaal omdat het Fleet Week is. Er komen heel veel marineschepen aanleggen aan de kade van de Willamette rivier. Vandaar dat die bruggen openstaan; om de schepen door te laten.
We logeren in de hippe Pearl wijk. In deze wijk zijn veel brouwerijen, galerieën, dure appartementen en restaurants. We lopen door de wijk en komen terecht bij Powell's bookstore, de grootste onafhankelijke boekhandel van de VS. En groot is het! De boekhandel beslaat een heel blok en heeft meerdere verdiepingen. Elke afdeling heeft een kleur, zodat je makkelijk de boeken vindt je interesseren. Je kunt er koffie drinken en iets eten.

In Portland zijn veel brewery's, in Pearl zijn er minstens vijf. Wij drinken een biertje bij Deschutes brewery. Daarna gaan we naar de Portland city grill om te eten. Dit restaurant zit op de 30 verdieping van een nog hoger gebouw. Er is geen plek in het restaurant maar we kunnen in de bar eten. Ook hier hebben we een fantastisch uitzicht op Portland, de Willamette rivier en de bruggen en Mount Hood. Een wat chagrijnige man van zekere leeftijd speelt piano. Het is net als op tv. Klaas noemt de man een afgekeurde Billy Joel. Gelukkig spreekt de pianist geen Nederlands.
Als we naar ons hotel lopen zien we overal marinemannen en -vrouwen in hagelwitte uniformen lopen. Ze gaan lekker de stad in omdat hun schip hier ligt aangemeerd.

Geschreven door Inge.Klaas.NorthWestUSA