We blijven het grootste deel van de dag in onze haciënda. Klaas haalt broodjes, ik zet koffie. We ontbijten op het balkon. Het is alweer schitterend weer. Er is niemand in de appartementen naast of boven ons, we hebben het rijk alleen. Lekker rustig. Terwijl Klaas op het ligbed bruin wordt, doe ik de was en schrijf het reisverslag van de vorige dag. De was is nog niet uit de droger of het licht gaat uit. Niks doet het meer, ook de wifi niet. Klaas volgt de aanwijzingen in het gastenboek op maar ook dan is er nog steeds geen elektriciteit. We bellen de eigenaar van het huis maar die neemt niet op. Klaas rijdt naar Taos en daar blijken de winkels gesloten te zijn; geen elektriciteit! Het is dus niet alleen bij ons. Binnen anderhalf uur is de storing gelukkig voorbij.

Om 3 uur besluiten we een rondrit in de omgeving te maken, de zogeheten 'enchanted circle', de betoverde cirkel rond Taos. Eerst halen we broodjes bij de bakker. Dit is een hele knappe, wat Indiaanse man, met een baardje en pikzwart haar in een staart. Ik neem onder andere een cinnamon roll (kaneelrol) mee. We eten de broodjes in de auto op, de cinnamon roll is heel erg vers en superlekker.
We rijden naar het noorden, naar Questa en gaan daar rechtsaf omhoog naar Red River. We rijden langs een kloof door het bos. Red River was vroeger een mijnstadje maar tegenwoordig een drukke wintersportplaats. Ze proberen er een beetje Oostenrijk na te doen met Duitse namen en een skihut. De kabelbaan draait en hier en daar liggen nog stroken sneeuw. We zitten hier op zo'n 2700 meter.
Na Red River stijgt de weg nog meer en we passeren Bobcat pas op 3000 meter. Hier wordt het landschap nog mooier met groene weiden, paarden, hier en daar een ranch en verlaten mijndorpjes. Voorbij het plaatsje Eaglesnest zien we een bord dat naar een gedenkplaats voor Vietnamveteranen. We nemen de afslag en rijden omhoog. We zijn er helemaal alleen en het is een prachtige plek met uitzicht op de weiden en bergen om ons heen. Er staat een helicopter en er is een soort openlucht theater met een kapel in de vorm van een zeil. Langs de paden door het parkje liggen tegels met daarop de namen van de gesneuvelde militairen.
Het is dan nog een uur verder naar Taos. We rijden net als gisteren door het Carson National Forrest en dalen weer af.

's Avonds eten we in een restaurant dat ons is aangeraden door de airbnb-eigenaren. Het heet Aceq en ligt in een klein dorpje 11 km verderop. We zijn de eersten maar gelukkig komen er daarna nog meer mensen. De wijn en het bier zijn lekker en het eten heerlijk. Klaas eet een huisgemaakte pasta en ik kip. Alle producten komen uit de buurt. Dit was weer een goede tip!

Geschreven door Inge.Klaas.NorthWestUSA