We moesten ons programma aanpassen omdat ik de South Rim van de Canyon over had geslagen. Het leek me te druk en de North Rim zou vanuit Page ook te doen zijn. Gelukkig dat ik in de USA facebookgroep een melding zag dat de North Rim pas op 15 mei open ging. Dit was wat onhandiger want we hadden al twee overnachtingen in Alton gereserveerd die niet gewijzigd konden worden. Dit alles betekent dat we vandaag heel wat kilometers moeten maken omdat we eerst terug moeten naar Kanab en dan nog eens anderhalf uur verder naar het zuiden moeten.
We verlaten de Airbnb in Alton en met een stop bij bakker Forscher rijden we over highway 89 naar de North Rim. Na de plaats Kanab lijkt de bewoonde wereld op te houden. We rijden over kaarsrechte wegen door een verlaten landschap. Na een uur stoppen we op een parkeerplaats met een mooi uitzicht. We lopen een trapje op en zien heel in de verte de rode rotsen van de Vermillion Cliffs, waar we vanuit Page naar toe zijn gereden een paar dagen geleden. Bij ons komt komt een gezin staat met twee kinderen, een jongen en een meisje van ongeveer vijf en zeven. We raken aan de praat als de vrouw ons Nederlands hoort spreken. Ze komen uit België. Als ik vraag of de kinderen vakantie hebben zegt de moeder: 'niet echt'. Het blijkt dat er in België leerplicht is maar geen schoolplicht. Het gezin is hier 6 weken op vakantie en omdat de moeder een lesbevoegdheid heeft, hoeven de kinderen niet naar school maar geeft zij ze les en ze hebben huiswerk mee. Ze hebben een busje en een tent gehuurd en kamperen meestal op gratis plekken zonder voorzieningen.
We stappen weer in de auto en rijden nog anderhalf uur door. De wachttijd bij het rangerhuisje is lang. We staan er wel een half uur. Maar dan mogen we door en bereiken de parkeerplaats van het Visitor Center. We lopen het pad op achter het Center. Het pad heet 'Bright Angel Point'. Het gaat een heel eind omlaag de Canyon in naar een uitzichtpunt. Het is de moeite waard; eindelijk zien we dan de Grand Canyon. Het is overweldigend; je ziet de canyon zelf, rotslagen, het plateau aan de overkant. Om ons heen zien we fotograferende mensen. Ze maken van ons een foto en wij van hen, camera's worden over en weer gegeven.
We lopen het pad terug en gaan even de Grand Canyon Lodge in, een hotel in berghut achtige stijl. Er staan leren banken en stoelen in een grote zaal, de ramen geven direct uitzicht op de Grand Canyon.
Er is nog een uitzichtpunt waar je nog meer de Canyon inkijkt. Het is een eindje rijden en op de parkeerplaats zijn weinig mensen. Vanaf het uitzichtpunt Point Imperial zie je inderdaad nog meer van de Canyon. Het waait er ook heel hard, dat heeft ook wel wat. Dit punt ligt nog hoger dan Bright Angel dus je kijkt naar de overkant waar je de South Rim wat lager ziet liggen. Toch heb je geen idee van hoe hoog je nu bent of hoe diep de canyon is, daar is het letterlijk te groot voor.

Nu moeten we het grootste deel van de weg die we vanochtend hebben gereden ook weer terug. Dat is best pittig. De wegen zijn lang, de omgeving vrij saai. Eind van de middag komen we aan in St. George. Ik heb deze plaats gekozen omdat het nog maar 2 uur rijden is naar Las Vegas, waar we morgen naar toe gaan.
Vlakbij ons hotel zit een Japans restaurant, we hoeven alleen maar de parkeerplaats over te steken. Ze hebben er sushi maar ook dingen die Klaas liever eet dan sushi. We moeten even wachten en krijgen dan een tafel. Ik bestel Sushi en spareribbetjes met Japanse saus. Na het eten valt Klaas in de hotelkamer in slaap met zijn iPhone in de hand. Het was dan ook een vermoeiende dag met veel kilometers op de teller.

Geschreven door Inge.Klaas.NorthWestUSA