We slapen heerlijk op de Red Tail Ranch. Het enige dat je hoort als je wakker wordt, zijn de vogeltjes. Misschien wel mijn geliefde kolibries, of de spechten die stiekem aan de kolibrie- drinkfles hangen? Het ontbijt is om 8 uur voor alle gasten. We zijn met zijn achten, een tafel van zes en een van twee. We zitten aan tafel met een Oostenrijks stel en een Duits-Amerikaans stel. Onze gastvrouw Deborah zegt dat ze meestal zo'n 85% Europese gasten heeft. We krijgen een heerlijke granola-vla en daarna iets met worst en appeltaart; een vreemde combinatie maar wel lekker.
We blijven de hele ochtend op de Ranch. Klaas gaat lezen in de tuin en ik schrijf de reisverslagen. Ik loop een beetje achter. Deborah heeft ons op de kaart van Yosemite National Park een plek gewezen waar we een niet al te lange en moeilijke hike kunnen doen. Ook is het een plek waar niet al te veel mensen komen. De plek heet het Hetch Hetchy Reservoir. Een groot meer dat wordt afgesloten door de O'Shaughnessy Dam. Er zijn meerdere watervallen waar we heen kunnen lopen, langs het meer.
Begin van de middag rijden we naar het oosten, het park in. We slaan de Evergreen Road in en rijden door het bos en langs grote groene velden. Opeens staan er hertjes op de weg. Eentje blijft staan en heeft ons niet in de gaten, ik maak gauw foto's. Deborah heeft ons aangeraden bij de Evergreen Lodge aangeraden. Dit is een oud, houten restaurant met een terras aan de achterkant. Hier lunchen we. Er hangen allemaal zwart wit foto’s van Evergreen Lodge en bezoekers van de jaren '20 en '30 van de vorige eeuw.
We komen het national park in via de Hetch Hetchy ingang. In het hokje zit een oudere ranger met een grijs-witte baard. Klaas overhandigt ons nationale parpasje. Hij zegt: 'awesome! Iedereen die dit pasje heeft is awesome. Wie is de eigenaar van het awesome pasje?' Klaas wijst naar mij en ik laat mijn paspoort zien. 'You are the awesome one,' zegt hij. We krijgen een kaart en een folder van de Hetch Hetchy Valley mee. We rijden over een smalle weg 20 minuten naar beneden. In de verte zien we het meer/reservoir en de dam al liggen. Er zijn parkeerplaatsen voor mensen die overnachten, die gaan de bergen in met hun rugzak. Wij parkeren op de dagparkeerplaats en pakken onze rugzak. De bedoeling is dat we naar de Wapama waterval lopen die we aan de overkant al zien. Het lijkt niet ver.
We lopen over de dam en kijken naar beneden, water stroomt uit de dam de diepte in. Er staan ook informatieborden over de dam en het reservoir.. Na de aardbeving in 1906 en de brand realiseerde men zich in San Francisco dat ze een oplossing moesten vinden voor het watertekort. De oplossing vonden ze in de Hetch Hetchy Valley; ze bouwden de dam en legden een pijplijn aan voor het waterstransport. Tot op de dag van vandaag krijgt San Francisco (op 270 kilometer) en omstreken water uit het Hetch Hetchy reservoir.

Na de dam is een grote tunnel die door de granieten rots loopt. Na de tunnel begint het wandelpad langs het meer. Eerst is het een gemakkelijk zandpad daarna moeten we over rotspaden omhoog en omlaag. Soms lopen we over grote platte rotsblokken. Hier en daar zijn kleine poeltjes die ontstaan zijn door kleinere watervallen die vanaf de hoge rotsen stromen. Na een uur en een kwartier bereiken we Wapama Falls. In de verte leek het zo’n kleine waterval, nu we er bijna onder staan blijkt hoe groot het is; het water stort echt naar beneden, het is een enorm lawaai. Er is een houten brug zodat je onder de waterval door kunt lopen maar dat doen we maar niet, we zouden in een klap kleddernat zijn. Klaas maakt een filmpje, ik maak tientallen foto’s, het is indrukwekkend om te zien.
Intussen is het gaan regenen, gelukkig niet hard. Toch lopen we door waar we anders een pauze hadden genomen op een mooie plek, om een Hilco'tje te nemen. De terugweg gaat sneller, we zijn binnen een uur weer bij de auto. Onderweg kwamen we toch nog wandelaars tegen die de tocht naar de waterval nog gingen ondernemen. Het is toch al 6 uur inmiddels.
Bij de uitgang van de Hetch Hetchy Valley staat dezelfde ranger in het hokje. We moeten bij hem onze parkeerkaart inleveren. Klaas wijst weer op mij en zegt: 'Herinner je je haar? Dit is de awesome one'. De ranger kijkt Klaas aan en zegt: 'you are awesome by associotion.'

Terug op de Red Tail Ranch eten we nog wat hapjes bij een biertje en een glas wijn. Gek genoeg heeft het hier niet geregend en de temperatuur is veel hoger. Als het donker is gaan we in de hot tub. Dit is extra fijn na de wandeling. We blijven er niet lang in want de hot tub is echt hot.

Geschreven door Inge.Klaas.NorthWestUSA