Nog een dag Page omdat hier zoveel te zien en te doen is. We verhuizen wel naar het appartement naast ons omdat we een nacht hebben bijgeboekt. Na het ontbijt rijden we 20 minuten naar Antilope Canyon X. De bekendste canyons zijn de lower en de upper antilope maar die zijn zo populair dat het er ontzettend druk is. We hoorde van andere Nederlanders dat je door die canyons wordt gejaagd en nauwelijks tijd krijgt om foto's te maken en rond te kijken. De tip van Canyon X heb ik van een facebookgroep over de VS. Canyon X is minder bekend, is kleinschaliger en je krijgt meer tijd.
We hebben de tour van 10 uur geboekt en melden ons bij de keet. De Canyon ligt op Navajo land dus we moeten een apart formulier tekenen. Net voor ons vertrekt de fototour; een stuk of 6 mannen met fotocamera's en statief. Een kwartier later worden wij opgehaald en stappen in een 8 persoons SUV. Een korte rit door de woestijn brengt ons naar de ingang van de canyon en we worden opgewacht door gids Louis. We lopen met een groep van 9 mensen omlaag naar de ingang van de kloof, bestaande uit rode rotsen. Louis kiest eerst de zuid-canyon voor ons uit, waar op dat moment niemand is. We zien mooi gevormde rotsen, geslepen door wind en water. Doordat er wolken zijn en de zon even weg is of weer verschijnt is het licht en de kleur steeds weer anders. Louis geeft ons tips voor de camera en iPhone instellingen en neemt ook foto's van ons.
We lopen terug en gaan over een zandpad naar de andere canyon. Hier zien we de mannen van de fototour. Ze hebben hun statief en camera op de mooiste plek neergezet en wachten tot het licht en de kleuren veranderen. Ook hier maken we weer tientallen foto's. Dan brengt Louis ons weer terug naar boven met een karretje en worden we door onze vrouwelijke Navajo chauffeur teruggebracht naar de auto.

We rijden terug naar Page en gaan meteen door naar Lake Powell. Lake Powell is ontstaan doordat er een dam is gebouwd in de Colorado rivier. Van bovenaf is het een vreemd gezicht; overal grote rotspartijen in allerlei kleuren, rood voert de boventoon en dan ineens dat blauwe meer. We stoppen bij de brug bij de dam en maken foto's. Ook bezoeken we het visitor center. Hier wordt weer fantastisch uitgelegd hoe die dam tot stand is gekomen en hoe de omgeving er uitzien, hoe het klimaat is etc. Het valt op hoe professioneel elke visitor center hier is. Het zijn bijna kleine musea.
Even verderop gaan we Glen Canyon National Park in. Voor alles wat National in de naam heeft, hebben wij de parkenpas dus we mogen na het tonen van de pas doorrijden van de aardige ranger die een paar woorden Nederlands spreekt. We bekijken Lake Powell van dichtbij. Er is een brede, steile helling waar boten het water in kunnen, verder is het gebied erg gericht op dagrecreatie.

's Middags brengen we door in ons nieuwe appartement dat naast ons oude ligt. Om een uur of zes rijden we naar de parkeerplaats van Horseshoe Bend. Op dit punt maakt de Colorado rivier een bocht in de vorm van een hoefijzer. Mijn broer Marco en zijn gezin zijn er een paar jaar geleden geweest en hebben er prachtige foto's gemaakt. Dat wil ik ook wel. De hoop dat het op dit tijdstip wat rustiger is, is vergeefs; het is juist hartstikke druk omdat iedereen er bij wil zijn als de zon ondergaat.
Vanaf de parkeerplaats is het nog een aardige eindje lopen. Eerst via een zanderig pad omhoog, dan omlaag via rotsen naar de randen van de afgrond bij Horseshoe Bend. We hoeven ons niet af te vragen waar we heen moeten, overal zien we mensen staan en fotograferen. Als we dichterbij komen blijkt hoe gevaarlijk het eigenlijk is om daar met zijn allen te staan; het is er heel erg diep. We maken foto's en ik zoek de plek waar Marco en Anita zulke mooie foto's hebben gemaakt. We hebben echter slippers aan dus helemaal boven op het hoogste punt komen we niet. Toch schieten we enkele mooie plaatjes.

Geschreven door Inge.Klaas.NorthWestUSA