Vandaag brengen we een bezoek aan National Park Mesa Verde. In dit park kun je in de canyons in inhammen in de rotsen de oude rotswoningen van de Anasazi Indianen bezoeken. De rotswoningen zijn ontdekt in 1888. We rijden er in 40 minuten heen vanaf Durango. Voor vanavond hebben we een hotel 15 minuten rijden vanaf Mesa Verde zodat we alle tijd hebben in het park. Vlak voor de ingang van het Visitor Center staan informatieborden over het park, wat je kunt doen, wat er te zien is, hoe je kunt plannen als je een halve dag wilt besteden of veel meer. Dat doen ze hier toch altijd weer heel erg goed.
Omdat het laag seizoen is, is er maar 1 bezichtiging mogelijk: die van Balcony House. Voor de bezichtiging moet je van te voren een kaartje kopen in het Visitor center. Het Balcony House is meteen ook de lastigste plek om te bezoeken; je moet ladders van 10 meter op en een tunnel doorkruipen van 4 meter. Klaas lijkt het niets, hij vindt grote hoogten niet fijn en tunnels al helemaal niet. Dan is er nog het probleem met zijn luchtwegen. De aardige ranger bij de ticketbalie kijkt er niet van op; Klaas is niet de enige die twijfelt. Maar de ranger heeft een oplossing: Klaas kan mij afzetten bij het Balcony House en dan verder rijden naar het uitkijkpunt. Zo kan hij toch het House zien en mij later weer oppikken. Ik koop dus een kaartje voor de bezichtiging van 13 uur.
We rijden het park in en de weg gaat meteen omhoog. Opnieuw zijn we enorm verbaasd hoe groot het er is: naar het Balcony House is het nog 20 kilometer rijden! Er zijn langs de route verschillende overlooks (uitzichtpunten) op de Mancon Valley, Navajo Canyon en de Montezuma Valley. We stoppen bij het Geologische uitzichtpunt. We kijken op de vallei en in de verte de besneeuwde toppen van bergen die tot de Rocky Mountains behoren. Een man en een vrouw horen ons Nederlands praten en spreken ons aan. Het zijn Jan en Siska, Nederlandse Canadezen die 38 jaar geleden naar Canada zijn geëmigreerd. We praten een tijdje over onze reizen, het wonen in Canada en verdere reisplannen.
Om half 1 komen we aan bij de parkeerplaats bij het Balcony House. Ik smeer me in met zonnebrand, doe wandelschoenen aan en pak mijn rugzakje. Klaas rijdt door en ik ga op de bankjes zitten bij de andere toeristen die met de tour van 13 uur meegaan. We hebben een aardige ranger die op John Denver lijkt. Hij is superenthousiast en stelt tientallen vragen. Net voordat we vertrekken vertelt hij hoe de tour zal gaan, met de ladders en de tunnel en dat je genoeg moet drinken. We zitten namelijk op 2500 meter en dat is toch inspannender dan op zeeniveau en dorst heb je sowieso in deze droogte en hitte.
We dalen een stalen trap af tot we bij de ladder van 10 meter komen. Het valt erg mee om naar boven te klimmen, we gaan twee aan twee. Boven zien we een stenen muren die gemetseld zijn onder de rotswand, het huis is gebouwd rond 1200. De ranger vertelt dat onderzocht is dat de muur bijna kaarsrecht is. In de tijd dat de indianen de muur bouwden hadden ze natuurlijk geen bouwplannen of materiaal. Toch staat het bouwsel als een 'huis' en dat al eeuwen lang. We zien ook grote ronde gaten, vuurplaatsen zijn dit of 'kivi's'. Het schijnt dat de bewoners in de winter in die gaten woonden, om het vuur heen.
Iemand vraagt hoe de Indianen in de grot kwamen, op deze hoogte. Klimmend! Het bewijs hiervoor is dat er overal gaten in de zachte rotswanden zijn gevonden, zogenaamde hand- en voetpunten waar je handen of voeten inzet en zo naar boven klimt. Ik vind het hier, net als in de rest van het park, schitterend. Te bedenken dat mensen hier hebben gewoond, zo afgelegen, zelfvoorzienend en in zo'n groot gebied.
We lopen achter de stenen woning langs, langs nog een kiva en een woning. Dan moeten we de beruchte tunnel door. Ik kruip achter de anderen aan door het gat, even verder is de tunnel wat hoger, ik kan bijna staan. Vier meter verder wurm ik me uit de tunnel en klim een hoge ladder op. Bovenop deze ladder merk ik wat inspanning op 2500 meter is; ik sta lang te hijgen. En dat terwijl ik op mijn werk nog wel eens de trap naar de 6e verdieping neem. Ik bedenk dat het verstandig is geweest dat Klaas niet mee is gegaan.
Klaas heeft onze tour van een afstand gezien, ook had hij goed zicht op de woningen van het Balcony House. We rijden naar Spruce House Terrace voor de lunch. Hierna rijden we het rondje 'Mesa top'. Hier stoppen we bij een aantal uitzichtpunten waar we aan de overkant van de canyon rotswoningen zien. Van een afstand is het net een miniatuurdorpje.
We zijn inmiddels zo'n 7 uur in het Mesa Verde park en besluiten naar de uitgang te rijden. We genieten onderweg van de vergezichten op de Rocky Mountains en de valleien. Elke keer denk ik; nu hebben het mooiste van de reis wel gezien maar we worden steeds weer verrast. Deze dag was nog interessanter dan ik me had voorgesteld.

Aan de overkant van ons hotel in Cortez zit een bar/restaurant. We gaan daar eten, dan kunnen we de auto lekker laten staan. Ik neem een mojito en Klaas een Fat Tyre bier. We proosten op ons 10-jarig jubileum, we zijn vandaag 10 jaar bij elkaar.

Geschreven door Inge.Klaas.NorthWestUSA