Chicago Art Institute
Bewolkt en regen, dus dit wordt een dag voor binnendingen. Het is overigens niet koud. We gaan naar het Chicago Art Institute. We zijn wel vaker in een museum geweest maar dit museum is gigantisch! We moeten elke keer de weg vragen aan aardige pensionado's die er vrijwilliger zijn. Als eerste bekijken we een favoriet van ons; het schilderij van Edward Hopper: "Nighthawks". Op het schilderij is een aantal mensen in een diner te zien. Het is zeer bekend. Ik heb niet zo lang geleden een documentaire gezien over Edward Hopper. Het schilderij is kleiner dan ik dacht maar erg mooi. Via een app op mijn telefoon krijg ik uitleg over "Nighthawks".
Hierna lopen we door verschillende zalen van het museum, trappen op en af. Moderne kunst, hedendaagse kunst, architectuur, foto's etc. Bekende namen als Pollock, Liechtenstein, Klee etc. Er is te veel om op te noemen en op een gegeven moment hebben we wel genoeg gezien. Eigenlijk zou je op meerdere dagen het museum kort moeten bezoeken zodat je niet overprikkeld raakt van alles wat er te zien is.
We eten een sandwich in een Italiaanse diner en nemen de L richting ons hotel. De L is de bovengrondse metro die in het centrum een rondje maakt: de Loop. Je rijdt tussen alle wolkenkrabbers door. Een mooi ritje.

Een harmonicalezing in het Duitse Dankhaus
Klaas heeft in Nederland al kaartjes gekocht voor een optreden van Peter "Madcat" Ruth. Deze mondharmonicaspeler treedt op bij een lezing over mondharmonica. We nemen een Uber naar North want het regent. Een enthousiaste jonge Uber chauffeur brengt ons naar het Dankhaus. Ze stelt ons allerlei vragen over waar we vandaan komen en wat we gaan doen. Soms heb ik wat moeite om haar te volgens omdat ze het dialect van Chicago spreekt. Ze heeft het o.a. over Yous als ze "jullie" bedoelt.
Het Dankhaus is van de Duitse culturele vereniging. We nemen de lift naar de 6e verdieping. Vanaf het balkon heb je een mooi uitzicht op de skyline van Chicago in de verte. We komen terecht in een wat ouderwets aandoende zaal. De wanden zijn met gouden krullen gedecoreerd. We bestellen een pretzel, een jägerworstje en Duits bier. De mannen achter de bar heten Peter, Dieter en Sigmund. Klaas wil vooraan zitten en maakt alvast kennis met Madcat; hij heeft een geel met blauw overhemd aan en lang grijs haar en een bril.
De aanleiding voor deze avond is het boek dat Herbert Quelle over mondharmonica en blues heeft geschreven. Hij is de Consul van Duitsland in Chicago en is toevallig erg geinteresseerd in de link tussen Duitsland en Amerika en de mondharmonica (Hohner en Seydell zijn de belangrijktse Duitse harmonicamerken). Herbert leest met Duits accent een hoofdstuk voor uit zijn boek. Het is erg grappig geschreven. Hierna speelt Peter Madcat Ruth enkele blues songs op de mondharmonica, gitaar en ukelele. Ook geeft hij er uitleg bij.
In de pauze gaat Klaas op de foto met Madcat een andere wereldberoemde (niet voor mij haha) harmonicaspeler: Corky Siegel.
Na de pauze leest Herbert een tweede hoofdstuk waarin de hoofdpersoon op zoek gaat naar de blues. Madcat speelt opnieuw, later ook samen met Corky en Herbert. Klaas koopt het boek van de Consul en laat het signeren. Het was een leuke avond, iedereen was erg enthousiast en we hebben ook nog even Duits gesproken.
We nemen de Brown Line richting Loop en lopen het laatste stukje in de regen naar het hotel.

Geschreven door Inge.Klaas.NorthWestUSA