Om half 8 zet onze gastheer Kevin koffie voor onze kamerdeur. Wat een luxe. Het ontbijt is om half 9 klaar en dan worden we beneden verwacht. Het is een warm ontbijt; een kleine quiche en een minihamburgertje en er is ook fruit bij, een wat wonderlijke combinatie maar wel lekker. Kevin heeft het ontbijt gemaakt en er zijn schalen vol. We ontmoeten aan de ontbijttafel Chris, geboren in Duitsland maar als sinds zijn 8e in Amerika. Hij spreekt nog een beetje Duits. Ook komt een jong stel bij ons zitten. Als ze horen dat we uit Nederland komen zegt de man dat hij Nederlandse ouders heeft, uit Groningen en hij heet Kloosterhuis. Klaas zijn ouders komen ook uit Groningen en we praten een tijdje met zijn allen over typische dingen uit Europa en Amerika en vertellen over onze reizen.
Terug op de kamer boek ik een airbnb in Livingston. De airbnb ziet er geweldig uit en het ligt redelijk dichtbij Yellowstone Park, waar we naar toe gaan en is goed geprijsd. Hoe dichter bij het park hoe duurder de accomodaties. Ik zet in mijn aanvraag voor het boeken dat we uit Nederland komen. Meteen krijgt ik een reactie in het Nederlands van de verhuurster die Cappi heet. Ze is Nederlandse en wij zijn haar eerste Nederlandse gasten. Ze vraagt of we nog een nacht extra willen blijven, die nacht hoeven we niet te betalen. Het is een mooi aanbod dus we nemen het aan.
Kevin heeft meteen een tip als hij hoort dat we naar Livingston gaan. Tussen Bozeman en Livingston ligt de 'Grizzly encounter'. Dit is een opvang voor Grizzlyberen en je kunt ze bekijken en informatie krijgen wat je moet doen als je een beer tegenkomt. Klaas is meteen enthousiast, daar wil hij naar toe.

We rijden naar het zuiden en nemen dan de Pioneer Mountain scenic byway. Het is een rustige weg die slingert door de Pioneer bergen. We komen op een enorme vlakte met fantastische vergezichten alle kanten op; we zien weides met koeien en bergtoppen met sneeuw. We rijden verder langs een rivier waarin kano's de rivier afvaren en mannen aan het vissen zijn. We komen door gehuchten met kleine saloons waar een heleboel pick-up trucks voor geparkeerd staan. We maken een koffiestop in Butte, een hele lelijke plaats met verwaarloosde gebouwen. Om de stad heen liggen mijnen en groeves. Ik lees in onze reisgids dat hier de meest vervuilde mijn ligt van Amerika.
In Butte nemen we de Interstate 90 naar het oosten, dit rijdt lekker door en de uitzichten zijn weer ongelofelijk. Bergen, bergen en bergen zover je kijken kunt. Jammer dat als je een foto maakt dit totaal geen recht doet aan hoe het werkelijk is.
Na Bozeman zien we het grote bord dat de Grizzly encounter aangeeft. We kopen een kaartje en halen voor het eerst onze winterjassen uit de koffer. Het is vreselijk koud, het waait en het begint ook nog eens te sneeuwen. Twee aardige jonge vrouwen wachten ons op bij het grote veld waar Grizzlybeer Bella loopt. Ze laten maar 1 beer tegelijk buiten omdat ze niet allemaal met elkaar overweg kunnen. Bella is de jongste beer in de opvang. Ze is nog maar 5 jaar en wordt nog groter. De vrouw vertelt over de Grizzly opvang, het verschil tussen Grizzly's en zwarte beren en wat ze zoal eten. Ik vertel dat we naar Yellowstone gaan en dat ik beren best wel eng vind omdat ik er niets van af weet. Ze vertelt dat beren normaal gezien niets doen, ze gaan eerder van je weg als ze mensen zien. Maar als je eten bij je hebt dan vinden ze dat heel erg interessant. 'Be bear aware' legt ze uit: maak geluid, ga niet rennen en ga de auto in.
Het is zo koud dat we niet te lang blijven en snel met de auto verdergaan naar Livingston. Onze airbnb ligt aan een drukke straat met veel winkels, café's en restaurants. Ik volg de instructies van onze airnb host en open het sleutelkluisje voor onze sleutels. We lopen de trap op en komen in een heel ruim appartement. Het appartement ligt boven de brouwerij 'Karabatic brewery'. Hier gaan we natuurlijk een biertje drinken. De mensen achter de bar laten ons bier proeven en vragen waar we vandaan komen, wat onze plannen zijn en geven nog wat tips. Zo leuk weer. De barkeeper verwijst ons voor het avondeten naar 'Neptune' een paar honderd meter verderop. Hoewel het een kort stukje is, komen we er verkleumd aan. En dan te bedenken dat Klaas zijn winterjas niet mee wilde nemen... We eten hier een klein gerechtje en gaan dan naar huis.

472 km

p.s. We kunnen niet reageren op de reacties die jullie achterlaten. Dit is niet mogelijk in het Pindat-format. We lezen ze natuurlijk wel allemaal. Bedankt hiervoor, superleuk!

Geschreven door Inge.Klaas.NorthWestUSA