650 km, van 15 naar 32 graden en van zee naar de woestijn; een reis met uitersten.

Vandaag is onze langste reisdag dus we vertrekken vroeg. We nemen afscheid van San Diego en de zee. Het is een fijne, relaxte stad. Onze eerste stop is het plaatsje Julian in de bergen. We nemen een omweg omdat alleen over de I-8 racen wel erg saai is. We rijden door de Wildcat Canyon road naar Julian door een gevarieerd landschap, kloven, weides en enorme rotspartijen. We stijgen en stijgen tot we op zo'n 1400 meter hoog zitten. Het is koud in Julian ondanks de zon en de blauwe lucht. Gauw een kop koffie bij 'Soups and such' en dan verder. We hebben met de airbnb gastheer afgesproken dat we er rond 18 uur zullen zijn.

We dalen weer af en komen dan op de Interstate 8 terecht. Hier kan de snelheid omhoog en dat doen we dan ook. Op de radio hebben we classic hits aan en we zingen mee met Blondie en the Clash. We verlaten de staat Californië en dalen af naar de grens met Arizona. Dat afdalen gaat behoorlijk hard, vrachtwagens moeten flink afremmen. We zien links en rechts van de weg grote stenen liggen op de heuvels. We hebben nog nooit zoiets gezien. Ik heb er foto's van gemaakt en ik hoop dat het gelukt is om er een beeld van te geven.
Op een gegeven moment rijden we weer op zeeniveau, dat staat op bordjes langs de weg. De temperatuur stijgt en stijgt. We rijden nou alweer urenlang langs de grens met Mexico en we zien in de verte het hek dat Trump wil vervangen door een muur. Het valt ook op dat we veel meer politiewagens zien en wagens van de borderpatrol.
We eten een broodje en ik verwissel mijn lange broek voor een korte. Het is boven de 30 graden inmiddels. In de woestijn in Arizona zien we cactussen langs de weg. We passeren de afslag naar Phoenix, die stad staat later op het programma. We rijden Tucson binnen en om 18.08uur stoppen we voor onze Airbnb.
Addison, onze gastheer, laat ons binnen. Hij informeert uitgebreid naar onze reis tot nu en onze plannen na Tucson. Hij laat ons het huis, de tuin en het zwembadje zien dat hij deelt met zijn moeder die aan de andere kant van ons woont. We logeren in een traditionele casita met kleden op de vloer en ouderwetse meubels. Het is een erg gezellig en heel ruim huis.

Addison geeft ons ook een aantal tips voor restaurants en we besluiten naar "the Cup Café' te gaan. Dit is een restaurant dat bij het Congress hotel hoort. Het hotel is een oud sfeervol gebouw waar de bankrover John Dillinger ooit is gearresteerd. In een gang hangen krantenknipsels over zijn arrestatie. De hostess vraagt of we buiten willen zitten. Ja, natuurlijk want het is nog steeds warm. We zijn wel toe aan wat te eten en een biertje na deze lange reisdag.

Geschreven door Inge.Klaas.NorthWestUSA