Na een simpel ontbijt om 7:30 verlieten we weer het dorp Ardakan, zoals elke dag was het ook vandaag weer geen fietsweer haha pfffff de ene dag kun je er beter tegen dan de andere! Hans begon op een lange rechte weg een lift te krijgen, het is vandaag de bedoeling om zo dicht mogelijk bij Teheran te komen. Want uiterlijk morgen willen we weer in het Ibis Hotel zijn (hopelijk hebben ze nog een kamer vrij, we hebben niet gereserveerd)
Op deze weg hebben we 4 pick-up's gesproken: 1e die begreep ons niet en reed weg. 2e die ging niet ver, want hij hield zijn handen ongeveer 10 cm van elkaar en zwaaide in de rijrichting. Na drieënhalve week in Iran kun je bijna gebarentaal "praten"
Nummer 3 ging ook niet ver en nummer 4 had zijn achterbak vol met brandblustanks, daar wil je ook niet bij zitten!! Het leek een moeilijke taak te worden om dichtbij Teheran te komen. Bleek dat we nog niet op de snelweg te fietsen, maar een drukke binnenweg tjonge jonge al die energie voor niks zo frustrerend 😭
Niet ver na de afslag op de snelweg kwam een tankstation inzicht, op de snelweg was het druk verkeer met vrachtwagens echt heeeeeel veel!
Hans was natuurlijk veel en veel eerder bij het tankstation, ik zag in de verte al dat hij met een truck aan het praten was. Er reed mij een truck voorbij en die stopte achter de truck waar Hans mee aan het praten was. Dus ik dacht als het bij die ene niet lukt, dan kunnen we die andere nog vragen. Bleek dat ze broers waren 😂 en samen naar Esfahan te gaan. Vanaf Esfahan is het nog wel ongeveer 440 km naar Teheran. Niet echt dichtbij maar welbop de goede weg. Maar die ene man die met Hans aan het praten was, was ondertussen ook aan zijn deur aan het klussen. In combinatie dat we als we in Esfahan zijn nog niet echt heel dichtbij Teheran zitten probeerde ik toch een andere lift te krijgen. Er stopte vrijwel meteen een truck 30 meter van ons, ik ben er naar toe gelopen en YES hij ging helemaal naar Qom (420 km meerijden) en van Qom is het nog "maar" 100 km naar het vliegveld!! (We hoeven niet helemaal tot centrum Teheran te zijn) Die 100 km moet morgenvroeg zeker lukken!!
Er moet vanalles van de bijrijderskant gehaald worden, want hij slaapt ook in die truck, hij gaat naar Koerdistan helemaal in het Noord westen van Iran. Heel comfortabel zaten we niet, ik had een grote ronde koelbox tussen mijn benen en Hans zat schuin met zijn benen bij elkaar geknepen aan mijn kant. Maar goed altijd beter dan met de trein of bus, dan hadden we andere plannen moeten maken en niet zoveel vrijheid gehad!
Er lag een mobiel uit het jaar nul op de dashboard, ik dacht gelukkig dat betekent hij gaat niet constant whatsappen en internetten. Want dat doen de meeste chauffeurs of je moet bij een oude man zitten dan rijden ze wel heel geconcentreerd. Maar deze man whatsappte niet, maar hij was constant aan het bellen. Ongelooflijk hoe vaak hij gebeld werd en als hij niet aan het bellen was dan was die sigaret aan het aansteken of oude bonnetjes nakijken. Wat die niet nodig had gooide hij uit het raam, zelfs een lege aansteker gooide hij eruit!! 😱
Of zijn ene hand met een glas thee en andere hand met een sigaret. Echt Iraniërs drinken de hele dag door thee, bij iedereen staat er een doosje suikerklontjes op de dashboard. Had ik al verteld hoe ze het liefst thee drinken? Ze nemen eerst een suikerklontje in hun mond en drinken zo hun thee. Het klontje lost vervolgens in je mond op. Ze tappen ook bij elke stop heet water in de thermoskan, het lijkt ook een vanzelfsprekendheid dat er bij elke winkel een grote theeketel staat. Daar kan iedereen heet water uit tappen, dat ding staat de hele dag aan.
Op ongeveer 200 km ergens bij een tankstation een pauze van hij zei niet langer dan een half uur. We kochten een klein pakje cake als lunch, een pak sap en ieder een ijsje, hij waardeerde het enorm.
Ergens langs Kashan zagen we weer het eerste kraampje langs de snelweg. Jeetje erg saai fietsen de laatste paar honderd kilometers zonder kraampjes 😂 langs de weg!!
Vanaf Kashan was het ongeveer nog 115 km naar Qom, nog een lange zit te gaan. Het was erg warm in de truck met 36 graden buiten.
We hebben precies 6 uur in de truck gezeten, om 16 uur werden we langs de snelweg gedropt, hij nam de afslag richting Koerdistan. Uiteraard uitgebreid afscheid genomen met de nodige foto's en tarov wel niet wel niet wel niet wel kleinigheid voor de lift aannemen.
We kregen zijn telefoonnummer mochten we ooit in de buurt zijn van Koerdistan. Ook weer een erg aardige man ondanks dat we niet zo goed konden communiceren met elkaar.
Na een paar kilometers gefietst te hebben kwamen we bij een soort van tolhuisjes waar iedereen langzaam moet rijden. Het is nu alleen nog in gebruik als politiepost. Er staat een moskee en een stukje verder naar rechts een supermarkt waar we 2 flessen water van 1.5 liter hebben gekocht en plannen gemaakt waar we wilden overnachten. Hans zag op Google Maps dat er ergens 4 km daar vandaan een meer moest zijn, plan is om daarheen te fietsen en wild te kamperen in de hoop dat het geen populaire picknickplek is.
We moesten van de snelweg en eigenlijk vrijwel meteen achter die paar gebouwen zagen we mysterieuze heuvels opdoemen 😱😱😱 en zo dichtbij de bewoonde wereld we waren versteld van de prachtig natuur! Woooooow zo mooi!! Na 1.5 km hadden we al een mooie kampeerplek gevonden 😍🤗😍🤗😍
Om 18:30 was het al donker, Hans lag om 19 uur al te snurken haha
Ik heb nog geprobeerd sterren te tellen vanuit de tent, maar om 20 uur probeerde ik toch te slapen wooow wat een rust daar, geen airco geluiden, alleen af en toe het ritselen van de uitgedroogde takjes die door de wind van hun plek geblazen worden. Heerlijke temperatuur!

Geschreven door HansenFan