Tijdens het ontbijt gingen we bij een Canadees zitten, hij vertelde dat hij tijdens zijn reis door Iran begeleid moest worden door een gids. Alleen in het hotel was hij "vrij", zo ook tijdens ons ontbijt. Dat is dan een heel andere vakantie dan die wij hebben. Na het ontbijten gingen we inpakken, we wilden sowieso naar een andere slaapplek met een eigen wc en douche. Het was nog steeds onduidelijk of we nou wel of niet naar Ibrahim zouden gaan. Andere optie was naar een ander hostel voor 2 nachten. We waren bijna klaar toen we een appje kregen dat hij op ons zat te wachten en dat was de doorslag, we besloten om hem toch te bezoeken. Het was 6 km fietsen naar zijn huis, ik herkende hem niet eens meer haha misschien had ik de foto's terug moeten kijken.
Hij woont in een appartement met zijn vrouw (die directrice is van 2 middelbare scholen) en zoon van 22 jaar die op dit moment werkloos is. Hij gaat over een paar maanden zijn broertje achterna die nu in de USA woont en daar nu studeert. Onze fietsen konden in de keldergarage geparkeerd worden, zij woonden op de eerste verdieping.
Het huis is "Westers" ingericht met zitbanken en een eettafel met 6 stoelen. Ik mocht mijn pet afdoen 😱 en later vroeg ik of ik ook in korte mouwen mocht, wat een verademing.
Natuurlijk werd er thee geserveerd en we moesten heel veel fruit eten!!
Er werd video gebeld met zijn zoon in Amerika 😬
Ook hier werd zorgen geuit over de munteenheid Rial die zoveel gezakt is de afgelopen jaren en de politieke ontwikkelingen. Na 1.5 uur durfde Hans te vragen of we een wasje mochten draaien hihi wooow alles werd in de machine gegooid een fijne gedachte dat de kleren een keer goed gewassen worden.
Lunch werd bezorgd met een grote fles cola......alweer kebab dit keer plus extra spiesje schapenvlees.
Na de lunch de kleren opgehangen en konden we op pad gaan.
Zoon van Ibrahim ging ook mee, we gingen eerst naar de Tomb of Saadi een bekende Iraanse dichter.
Mo(hamad) en Ibrahim maakten nu ook mee hoe we "lastig" gevallen worden door de Iraniërs die met ons op de foto willen. Ik vond het best bijzonder hier omdat in Shiraz heel veel toeristen rondlopen, dan moeten ze toch wat gewend zijn dacht ik.
Maar wel grappig dat Mo en Ibrahim dit nu met ons ervaren hebben. Daarna naar Karimkhan Kasteel, meteen nadat we uit de auto waren gestapt werden we door een grote familie, die bij het kasteel aan het picknicken waren, gevraagd met ons op de foto te gaan. Na het kasteelbezoek zijn we naar een barbershop gegaan, Hans vindt het altijd leuk om zich te laten scheren tijdens een fietsvakantie (Alleen in Oeganda "mocht" hij dat niet in verband met hygiëne!!). In de avond kennis gemaakt met de vrouw van Ibrahim, ze verontschuldigde zich omdat ze nog werk te doen had voor school. Later kwamen de grootouders van moederskant op bezoek. Oma beloofde haar vis specialiteit klaar te maken voor morgenmiddag.
Ibrahim ging om 22 uur nog even naar school om te werken tot 01:00, omdat hij vandaag vrij had genomen voor ons.

Geschreven door HansenFan