Ook hier was afspraak ontbijt om 7:30 niet 7:30 maar om 7:45. Mohammed was gelukkig een erg aardige jongen, we hebben het hem vergeven 🤗 Er werd nog snel een paar foto's gemaakt en om 8:30 namen we afscheid van hem tot hij zei:" Wait wait" Hij kwam terug met een bak water en zei:"Go.... go"
We fietsten weg, hij gooide het bakje water achter ons na. Volgens Hans betekent het "veilig op reis". Dat is toch weer een lief gebaar van Mohammed!
We moesten ongeveer 4 km terug naar de snelweg.
We probeerden daarna weer al fietsend te liften, maar ook nu reden de auto's hard en er kwam weinig blauwe pick-up' s of trucks en als die voorbij reden waren de meesten helemaal volgeladen of ze zagen Hans niet zwaaien. Vandaag zouden we het liefst in Yazd willen komen (grote stad 315 km verder) Maar zoals altijd bij ons staat niks vast...... we zien wel! Na 14 km toen Hans op een parkeerplaats naast de snelweg op mij stond te wachten besloten we daar te blijven staan om zo een lift te regelen. We waren dan goed zichtbaar, konden op tijd zwaaien en er was genoeg ruimte om te stoppen.
Na 10 minuten begon Hans beetje te mopperen, ik nam het even over en ging er goed voor staan 😅
Keek goed in de verte en probeerde in te schatten wat er kwam........ Ja iets blauws zag ik aankomen. Ik begon wild te zwaaien (en niet zoals Hans alleen zijn handpalm omdraaien) Wat een teleurstelling op de bijrijder stoel van de pick-up zat al een vrouw met een kind zag ik toen die dichterbij kwam, helaas pindakaas zei ik tegen Hans. Maar de teleurstelling duurde niet lang, ondanks dat de pick-up vol was stopten ze toch. We gingen er heen en wat denk je???? Ze wilden ons gewoon meenemen 😱😱😱Hans en ik achterin bij de fietsen en tassen. Zo voelt het dus om in een cabrio te zitten 😂 We konden iets van 110 km meerijden tot Surmaq, zij gingen naar Esfahan en wij de andere kant op. Onderweg in een dorpje stopten ze om iets lekkers te kopen, maar wij hoefden niks we hadden al water. Wij bleven zitten en alweer werden we verbaasd. Zij namen ons mee dus wij zijn hun gasten, we kregen ieder een pistache ijsje om 10:30 in de morgen, nota bene 🤪 Maar lekker dat die was 😍
Rond 11:30 stapten we in Surmaq uit, ze vroegen of we echt niet naar Esfahan wilden (daar waren we al geweest) haha grapjas. Na uitgebreid foto's met elkaar gemaakt te hebben zwaaiden we elkaar uit.
Nogmaals gingen we tellen of we genoeg dagen hadden voor wat we nog wilden gaan doen of we vandaag toch nog niet naar Yazd gaan, maar naar het dorpje Eqlid, volgens Hans ook de moeite waard om een bezoekje aan te brengen. Het was maar 20 km van Surmaq waar we waren, dus Eqlid here we come.
We gingen op weg, helaas geen vluchtstrook. We fietsten door tot het niet meer leuk was voor mij!! Maar Hans was zoals altijd ver vooruit gefietst. Ik besloot door te gaan tot de volgende stop om hem te zeggen dat ik graag terug wilde. Maar zover kwam het niet want hij had al een Pick-up geregeld 😂. In Eqlig hebben we eerst naar Irancell gezocht, want de 5 GB die Hans had waren al op doordat hij veel Google Maps gebruikt. Het was nog een gedoe hier en daar vragen kwamen we uiteindelijk uit bij een supermarkt en toevallig stonden een paar behulpzame jongens buiten die ons wilden helpen. Het was inmiddels 14 uur geworden, we hadden trek dus tijd voor een hapje. Hans had kebab en ik een spies met kippenvleugels! In Shiraz big city waren we vergeten geld te wisselen en hadden een probleem. Want Eqlid bleek helemaal geen toeristisch stadje te zijn, dat betekent ook dat we nergens geld konden wisselen. In het restaurant kregen we een tip maar dat bleek niet te kloppen, Hans liep uiteindelijk een juwelierswinkel binnen en die wilde wel voor hem gaan pinnen tegen een natuurlijk voor hem gunstige koers. Hij zei letterlijk tegen Hans dat hij een zakenman was en iets te verdienen moest. Prima! Dan hebben we tenminste weer geld op zak. Nadat we ons ingecheckt hebben in een eenvoudig hotel hebben we wat fruit en een zakje chips gekocht zijn we gaan picknicken in een park. We zaten bij het water zodat we makkelijk onze handen konden wassen, een stukje verder links van ons zat een groepje vrouwen met een klein meisje. Een van de vrouwen kwam dichter naar ons toe vervolgens dat klein meisje. Niet veel later kwamen die andere 5 vrouwen er ook bij en toen gingen ze los 😂 (blijft bijzonder). Binnen 5 minuten nodigden ze ons uit om bij hun thee/koffie/dinner te drinken/eten. Tijdens het lopen naar de auto werd er druk getelefoneerd (hele familie werd opgetrommeld!) Gelukkig woonden ze niet ver weg, we hebben achter ze aan gefietst. Kun je je voorstellen op een 2 baansweg (2 baans heen en 2 baans terug) tijdens de spits heel langzaam gereden!! Ze woonden in een enorm groot huis, later kwamen inderdaad ooms en tantes met kids. We werden overladen met lekkers en hebben heel laat pas gedineerd. Van hen hoorden we dat de klok om 00:00 één uur terug ging. Anders was het wel raar geweest morgenvroeg je mobiel "zegt" 7 uur en je horloge staat op 8 uur.
Om 23:15 waren we terug in het hotel en konden we met een ronde buik slapen.

Geschreven door HansenFan