13e dag: Azadi Hotel-waterval van Yasuj (8.6 km

Iran, سررودشمالی

Om 7:15 ging de wekker, Hans deed de balkondeur open en zag beneden in het park allemaal gekleurde tentjes staan zoooo gezellig. Wij hadden dus ook tussen kunnen staan!
Voordat we Yasuj gingen verlaten wilden we eerst naar de waterval van de stad. Hans had zo zijn bedenkingen merkte ik, maar ik wilde die waterval toch even bezoeken. Van een Iraniër die ons gisteren wilde helpen kreeg ik mooie foto's en een filmpje van de waterval te zien. Die was niet ver van het hotel, dus waarom niet dacht ik. Man man man wat kreeg ik een spijt onderweg. Het was maar 6.5 km fietsen, maar wel 6.5 km klimmen. Alleen het stukje vanaf het hotel was een afdaling, daarna was het alleen maar ploeteren!!
Toen 2 bewakers zeiden nog 1 km verderop dacht ik Ooooooh bijna bijna maar de laatste loodjes waren het zwaarst. In het lichtste verzet met een gemiddelde van 4 km/h heb ik het niet gered redde in één keer zonder te stoppen. Halverwege schreeuwde ik naar Hans dat ik even moest stoppen. Als er niet zoveel mensen met open monden langs de weg hadden staan kijken hoe wij aan het zweten waren was ik denk ik al veel eerder gestopt 😭 Je ziet ze eerst naar Hans kijken omdat hij altijd voorop fietst en is hij voorbij kom ik erachteraan zie je de gezichten van verbazing nog een fietser en een vrouw ook nog 😂 Nu kan ik er wel om lachen, maar tijdens die momenten.......
Elke keer dat ik dacht ik kan niet meer, ik ga stoppen dan denk ik ook kom op Fan je bent er bijna nog een paar meter dan lijkt het weer vlak te worden, je gaat toch niet voor die paar metertjes opgeven? En zo trap ik weer een paar keer door. Toen ik bij Hans kwam aan het eind van de weg kon ik bijna geen adem halen jeeetje wat was die laatste kilometer zwaar. Die was dan ook het stijlst, soort van kers op de taart zullen we maar zeggen, poeh!! (Het is niet altijd feest denk ik maar)

We zetten de fietsen neer tussen een paar bomen voor een kleinere watervalletje, een picknickende oudere vrouw zat alleen op een groot kleed (haar familie leden waren waarschijnlijk naar de waterval) die we hebben gevraagd om op onze spullen te letten terwijl wij een wandeling naar de waterval lopen. Ze gaf aan prima geen probleem gaan jullie maar.
Dus wij met een gerust hart naar die waterval, het was eigenlijk niet zo spectaculair jeetje al die moeite voor gedaan hahahaha....
Toen we terug waren bij de fietsen nodigde die mevrouw ons uit voor een kopje thee, tegelijk kwam er ook een meneer en die vroeg ons ook op de thee die 2 picknick kleden verderop zat. Hij sprak wel een beetje Engels en mevrouw niet, maar mevrouw heeft op onze fietsen gepast. Nou dan komt meneer toch ook bij mevrouw thee drinken haha
Hij nodigde ons daarna nog uit om even bij zijn familie te komen zitten.
Van andere mensen kregen we ook popcorn die een praatje kwamen maken, ondertussen stonden nog een stelletje erbij. Bleek zoon en schoondochter (vrouw van een andere zoon) te zijn van mevrouw 🤗
die zouden ook gedacht hebben wat gebeurt er bij (schoon)moeder.
Het was best gezellig dank zij Google Translate, hij probeerde ook die app te downloaden. Maar het kon niet, ook niet via Hans met iShare.
Hij nodigde ons uit voor de lunch, ik dacht dat ze daar gingen koken. Want ik zag pannen en andere kookgereien, maar nee haar zoon en schoondochter gingen met de auto eten afhalen 😂 Wij hebben onze fietsen op die parkeerplek gezet zodat die vrij bleef bij terug komst. Het was er heerlijk zitten vlakbij een watervalletje en lekker in de schaduw.
Verder hebben we tot 16:30 niet veel gedaan behalve nog een rondje door het park gelopen, het was erg druk geworden sommigen hadden een tent opgezet. Het is niet altijd om in te overnachten, maar ze doen het ook voor meer privacy tijdens de picknick.

Om 16:30 zijn we op zoek gegaan naar een slaapplek, tijdens de klim naar de waterval hadden we wat mogelijkheden gezien. Bij de 3e wilden we wel blijven, het zag er netjes uit en had een leuke tuin. De links en rechts glazen kamers op een rij bleek later shisha lounge te zijn!
We konden slapen in een kamer met niks (alleen tapijt) erin, het zag er niet uit maar we hadden ook geen zin meer om verder te zoeken. We hebben eerst het grondzeil op de grond gelegd en daarna de matrassen opgepompt.
Daarna hebben we op de parkeerplaats vuurtje gestoken om water te koken en Adventure Food gegeten.
Na het eten zijn we in een hoekje naast de kamer gaan zitten, aan de andere kant stond een grote nomaden tent met een open voorkant. De muziek stond inmiddels keihard aan en het werd drukker en drukker met waterpijprokers. Alle kamers waren bezet, in de nomaden tent zaten 4 mannen met 2 waterpijpen en ineens zaten wij er ook bij 😂 Ze hadden zelfs zelf gebrouwen bier in een fles waar 0.0% stond!
Om 23:30 namen we afscheid van die mannen en probeerden we te slapen.

Geschreven door

Al 2 reacties bij dit reisverslag

Is het mijn westerse deformatie (rennen vliegen duiken vallen opstaan en weer doorgaan) dat ik bij het lezen van jullie avonturen soms ineens denk: picknicken mensen de hele dag of gaan ze ook gewoon werken af en toe? Denken mensen in innovatie en carrière? Maken ze zich zorgen over corporate identities? Zijn er zonneparken voor een beter milieu? Ik weet het, volgens mij zijn wij soms veel gekker dan goed voor ons is. Dat blijkt wel uit wat jullie beleven aan hartverwarmende ontmoetingen. Fijn!

Martin 2019-09-18 09:22:03

Tja @Martin, ze zijn dan wel heel relaxed maar de verhalen die ze vertellen zijn iets minder. Maar ondanks die ellende blijven ze positief, hartelijk, gul en vriendelijk.

HansenFan 2019-09-18 14:48:08
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.