Om 6:30 opgestaan, een half uur eerder dan de wekker 😴
Eerst de slaapmatjes en zo ingepakt voordat we naar de badkamer gingen zodat de familie in de woonkamer nog een paar minuten extra konden slapen.
De 2 jongens bleven slapen ook tijdens het ontbijt. Alleen vader at met ons mee, zus, moeder, schoonzus en Javad zaten erbij. We moesten veel eten van ze 😂
We kregen mini komkommers en druiven mee, maar de kleine druifjes hebben we netjes afgeslagen. Ze worden namelijk heel makkelijk geplet deze kleine druifjes. Maar die komkommers waren van harte welkom, ook kregen we 2 soorten homemade gedroogde kruiden mee. Zo lief!!

De fietsen en tassen werden ingeladen, de broer van Javad bracht ons een stukje weg (ongeveer 16 km tot een T splitsing)
Hans had hem gelukkig een kleinigheid toe kunnen stoppen, bij Javad was het zeker niet gelukt haha
Op de T-splitsing gingen we linksaf, niet lang daarna bood een vrachtwagrnchauffeur ons thee aan, erg aardig maar we waren nog maar een paar minuten onderweg.
Bijna ongelooflijk we hadden een afdaling met een paar vlakke stukken van bijna 20 km af en toe met een snelheid van 52 km 😱😱😱 (Hans 61 km snelheid met 1 rem 😱) Gelukkig was de weg goed geasfalteerd en niet zo druk op de weg.
Onderaan stopte een vrachtwagen voor ons en hij bood ons een lift aan naar Yasuj waar we heen gingen, hij stelde voor de fietsen achterin te gooien. Maar ook deze aanbod hebben we afgeslagen, we hadden nog nauwelijks gefietst.
De route was prachtig met bergen, glashelder groene blauwige rivier, rijstvelden en granen.
De eerste 20 km was een cadeautje, maar daarna was het hard werken oelalala.... Iets voor enen (op 55 km) stopten we ergens bij een winkeltje met een afdakje waar we een fles granaatappelsap hebben gekocht. Als lunch had ik een "noodgeval" stroopwafels uit mijn tas gehaald, die waren na zolang in de fietstas nog best goed gebleven.
Voordat we weggingen kochten we nog een fles water. Toen we bij de fietsen stonden kwamen 2 oude Iraanse vrouwen naar ons toe uit nieuwsgierigheid. 2 oude vrouwen dat is best bijzonder, meestal mannen of bijdehante jongens of giechelende meisjes.
Na de "lunch" moesten we meteen weer een klimmetje doen, het leek of het veel heter was. Boven op dat klimmetje moesten we alweer uitpuffen.
Na 67.5 km kwamen we een redelijke dorp binnen waar het best druk was, we stopten bij een grote fruit "winkel" waar we 4 nectarine's kochten. Onder het opeten overlegden we wat we zullen doen, het was bijna 15 uur. Helemaal fietsen tot onze doel Yasuj zullen we het sowieso niet redden, we besloten een lift te regelen.
De eerste die voorbij kwam had geen aandacht voor ons, nummer 2 had een kind voorin zitten die viel ook af en bij nummer 3 stak Hans zijn hand omhoog en draaide hij zijn handpalm naar boven. Zo'n gebaar kende ik niet als om hulp vragen, ik zou heel lomp mijn arm naar voren steken en mijn handpalm recht naar voren wijzen een stopteken 😂
Ook dit keer (dat kan toch bijna niet) meteen bingo hij ging naar Yasuj en wilde ons wel meenemen 💃🕺
Die man sprak ook geen woord Engels, maar zoals altijd met handen en voeten kom je al een heel eind.
Zo zaten we weer met z'n tweeën op 1 plek, in de auto werd ik zooo moe dat ik mijn oogjes even dicht deed. Heerlijk even in het donker staren!!

Om 15:45 kwamen we in Yasuj aan, hij dropte ons ergens op de grote weg. Uiteraard gaf Hans hem een kleinigheid!
We merkten direct dat we erg welkom waren in Yasuj, iedereen zwaaide en lachten naar ons.
Nadat we de fietsen hadden opgezadeld zijn we een paar meter opgeschoven waar een kiosk stond, onder het eten van een ijsje zagen we een man heel handig druiven wassen, water in de zak met druiven beetje heen en weer schudden en het water langzaam eruit laten lopen! Hij zag ons kijken en bood ons een tros aan, later kwam hij nog met een perzik en nectarine aan.
Druiven moesten we meteen opeten, het waren van die kleintjes die heel makkelijk geplet worden. We hadden het net op toen de jongen van de kiosk met 2 espresso en chocolaatjes onze kant opkwam lopen.... ook weer 😱😱😱
Onder het genieten van al het lekkers heeft Hans een hostel gegoogled, daar zijn we naar toe geklommen.
Waar we dachten dat het moest zijn konden we het niet vinden, van alle kanten kwamen mensen om ons te helpen (of uit nieuwsgieigheid)
Iemand liep met Hans mee en daar stond ik dan met 4 Iraniërs. Na 10 minuten kwamen ze terug, er was wel een hostel alleen er was niemand aanwezig. We hebben even gewacht daarna zijn we naar een duur hotel gefietst die op een berg stond pffffffff.... weer klimmen. Het is niet een duur hotel, alleen we hebben een dure VIP kamer genomen. Toen we onderaan de berg waren zag ik links en rechts van de grote weg parken met wc's, ik zei tegen Hans dat we ook tussen de locals kunnen kamperen!
Eenmaal op de kamer hadden we geen zin meer om nog op pad te gaan, dus heb ik weer een noodgeval uit de tas gepakt: een zakje chips uit NL die ik nog gekocht had op Schiphol 🤔 Zelfs Hans heeft er van genoten 😉

Geschreven door HansenFan