Spannend nog een nachtje slapen en dan is het zover, maar zover is eigenlijk ook nog heel heeeeel ver weg, want het wordt een lange dag! Want ik moet nog zoveel doen, want alles moet op het laatste moment, want we houden van stressen.... want we leren het nooit! Maar hopelijk komt het goed.

Tijdens al onze fietsreizen heb ik heel trouw een reisdagboek bijgehouden die afgeschermd was/is op enkele vrienden en familie na.
Maar afgelopen weekend heb ik besloten om het openbaar te maken voor de hele wereld :) Dit keer voelt zo anders aan en waarom dan? Geen idee, want de andere fietsreizen waren op hun eigen manier ook bijzonder (niet perse positief :)) Misschien omdat Iran mijn idee was?En misschien ook omdat er niet veel fietsblogs te vinden zijn op het internet. Heb een paar “ fietsblogs” kunnen vinden die helaas meer over de geschiedenis van de bezochte plekken gingen (ook leuk, maar al zoveel info te vinden op het internet) dan over het fietsen zelf. Als fietser zou je een beetje fiets info willen weten waar je zoal tegenaan kan “fietsen” in Iran. Om zelf een openbare dagboek bij te houden is best een groot avontuur voor mij, maar besloot het toch te doen. Ja ik! Ik die niet zo goed kan vertellen en ik die gebroken zinnen maak. Verwacht geen hoogstaand diepzinnig leesvoer. Ik schrijf hoe ik praat, soms kan het heel ongelukkig op “papier” staan. Ik ga ook niet al te lang over een zin nadenken of die goed gebouwd is.

Geschreven door HansenFan