Wekker ging om 7 uur, lekker rustig ontbeten. We wilden al bijna weggaan toen de man die naast ons zat ineens tegen Hans begon te praten. Zo leuk zijn moeder gaat vandaag op bezoek bij haar zoon in Amersfoort.
Die man woont in Isfahan, hij nodigde ons om hem te komen overnachten. We zijn er misschien over 2.5 week. Nadat we afscheid hadden genomen en we op weg waren naar onze kamer om de spullen op te halen kwam hij ons achterna. Hans moest zijn zoon Amie gedag zeggen 😃

Fietsen opgepompd (nog van het vliegen) en opgezadeld zijn we om 9:25 vertrokken. Rechter of linker rem van Hans doet het niet meer, er is olie gelekt! Niet zo leuk op de eerste dag!

We hebben gekozen voor de snelweg! Gelukkig maar, want onderweg zagen we af en toe de oude weg waar we in eerste instantie wilden fietsen met alleen maar vrachtwagens, Russische taferelen zag ik alweer voor me van vorig jaar. Ze reden bijna mijn mini stuurspiegetje (4 cm doorsnee) bijna eraf.....doodeng!! En als het een beetje waait dan word je door de wind van de vrachtwagens meegesleept.
Het was best rustig nog, maar na 10 km moesten we afslaan en daar werd het iets drukker. Maar nog steeds goed te doen, alleen bij op en afritten was het een dingetje. Heel af en toe een gek die ook op de vluchtstrook wil rijden.
Wat wel erg vervelend is is dat het blijkbaar hier heel normaal om even op de vluchtstrook te stoppen voor een kopje thee of even te roken. Soms staan ze zelfs op "onze" vluchtstrook, wij moeten dan de snelweg op om ze voorbij te gaan. Dat vind ik dan wel eng.
En de toeterende auto's en touringcars je schrik je rot!!

Na 22 km stopten we naast de snelweg waar je kon "parkeren" en als je het zou willen kon je nog het landschap in lopen. Er stond een auto met 2 jongelui en op een hoger gedeelte zat een stelletje te picknicken. Toen we stopten kwam een jongeman uit de auto naar ons toegelopen en begon een praatje. Nou ja een praatje is weer een groot woord, want hij vroeg alleen Where are you from? Toen we zeiden Holland, antwoordde hij verrast Hollandia. Maar verder kwam hij niet, vervolgens pakte hij zijn mobiel en toetste wat.
Die man die aan het picknicken was stond ineens ook bij ons en duwde 2 stukken flatbrood met salade voor ons neus. Ongelooflijk en dat op de snelweg haha....
En ineens kreeg ik de mobiel van die ene jonge man (die uit de auto) in mijn andere hand, zijn husband was aan de telefoon. Ik dacht O hij heeft een man. Maar ik hoorde toch echt een vrouwen stem, ik riep Hello Hello Hello en zij ook Hello Hello Welcome in Iran. Verder nauwelijks verstaanbaar door het verkeer. Heb mobiel maar terug gegeven na gedag te hebben gezegd.
Die jongen nodigde ons uit om bij hem in Qom te komen overnachten!! (Telefoonnummers werden uitgewisseld). Na zijn vertrek nodigde de picknickende man ons uit een kopje thee te drinken bij hun. Ach ja waarom niet, we zijn bij hun gaan zitten en wat een spullen hadden ze bij voor een picknick. Wooooooow!! De thee die zijn "husband" (ook hij noemde zijn vrouw husband!) had ingeschonken werd weggegooid, hij maakte nieuwe voor ons!
Iraniërs drinken hun thee zo zoet mogelijk (jakkes) ze nemen een suikerklontje tussen hun lippen en drinken zo hun thee.
We maakten kennis met Iraanse kaas en lekkere in siroop ingelegde vijgen woooow die was lekker! Na foto's en selfies te hebben gemaakt namen we afscheid. O ja Ook hier werden de telefoonnummers uitgewisseld, geen idee meer waar zij vandaan kwamen.
We zijn nog maar een paar uurtjes onderweg en we worden al overrompeld door de Iraanse gastvrijheid.
Niet persé met praatje, maar soms gewoon "Alsjeblieft" en weg waren ze weer!! Die ene keer toen we het hardst nodig hadden bood een man die langs reed ons een nieuw "fles ijsblok" water aan die hij waarschijnlijk niet lang daarvoor had gekocht, want het water was nog lang niet gesmolten. Hij reed meteen weer weg.
Van een vrouw kregen we een losverpakte cracker met: Welcome in Iran en weg was ze ook.
De Iraniërs zien toeristen als gasten en je wordt dan ook als dusdanig behandeld. Heel bijzonder!

Maar het fietsen met 36 graden viel niet mee en nergens schaduw langs de snelweg. In NL zou ik mijn huis niet eens uit gaan!
Die 60 km naar het tankstation waar we volgens Ali veilig konden kamperen werden er 84 km poeh en wij dachten nog 60 km lekker voor de eerste dag even rustig inkomen, maar we werden meteen in het diepe gegooid! De laatste 5 km waren de zwaarste, voor we daar aan begonnen namen we eerst 15 minuten pauze onder een groot reclamebord waar een klein stukje schaduw was, ik moest mezelf flink oppeppen. Als het kon had ik onze kampement daar opgeslagen 😭

Overigens hadden we een giga grote zoutmeer (Hoz-e Solten Salt Lake) aan onze linker kant die 35 km niet van onze zijde week.

Om 17: 30 kwamen we aan bij het tankstation, we stopten op een heel groot parkeerplaats waar ook een mini winkelcentrum bij hoort. Hans vroeg iemand die naast een auto stond of we hier konden kamperen, communiceren gaat niet zo makkelijk. We hadden geluk, uit de auto ernaast stapte een oude Iraniër uit de auto die in Londen woont en maandelijks in Iran komt. Hij zal wel even aan de beveiliger vragen en hem iets toestoppen. Houd dit parkeerplekje voor zekerheid maar even bezet, Hans liep met hem mee en ik bleef bij de fietsen.
En inderdaad we konden aan de zijkant van het winkelcentrum overnachten. Er stonden 10 prieeltjes achterelkaar waarvan één bezet en we konden eentje uitkiezen. Winkelcentrum was 24/7 open, we zijn eerst wat gaan eten, viel bijna om van de honger. We hadden naast het flatbrood met salade op de snelweg nog een cracker en 3 pruimen gegeten.
Daarna de tent opgezet en in het winkelcentrum gedoucht 💃

Ik had een helm op en een puf om mijn nek, zo was mijn hoofd en nek bedekt als een hoofddoek. Hans had voor het eerst in het buitenland geen helm op, maar een pet met een lap aan de achterkant en beide een lange broek aan.

Geschreven door HansenFan