Wat een dag wat een dag vandaag!!

Om precies 8 uur zaten we fris en fruitig op de fiets het drukke centrum van Qom achter ons latende.
We moesten iets van 20 km op de oude weg fietsen, onderweg heeft Hans benzine getankt voor het gastankje voor als we een keer noodvoedsel (AdventureFood) moeten eten.
De oude weg viel op zich ook wel mee, het was niet super druk, werd alleen wel smaller.
Na 20 km gingen we de snelweg op, vrijwel direct stond er een granaatappelkraam met een paar auto's. Ik zei tegen Hans dat we een fles granaatappelsap moesten kopen, want zo uit het vuistje krijg je erg plakkerige handen van. We stapten af, er kwam meteen een enthousiaste vrouw aangerend met open armen en achter haar nog 2 vrouwen en een man. Ooooh nice to meet you? Where are you from? Echt heel blij, wij moesten wel een beetje om lachen.
Ze gaf ons een fles granaatappelsap 😱 vriendin van haar kwam met 2 halve granaatappel die we meteen op moesten eten, dus toch wel plakkerige handen 😂
Ze waren nog niet weg of er stonden stapte weer een familie langs en vroegen het gebruikelijke Where are you from? Hoe are you? En duwde weer koek onder onze neus. Weigeren heeft geen zin 😅
We waren de granaatappel aan het eten, een man kocht een hele kist en gaf ons ook eentje. Toen iedereen weg was kwam de eigenaar ook even langs 😂 Hij liet ons granaatappelsiroop proeven, wooow echt lekker!! Maar ja je gaat niet met zo'n pot fietsen! Daarna glaasje water om de sterke smaak weg te smoelen. En ook hij gaf ons een granaatappel, echt ongelooflijk! "Maar de dag is nog lang niet voorbij"!
Er moest weer gefietst worden, het ging eigenlijk heel lekker ondanks de hitte en de snelweg. Hans zag zelfs dat ik zo aan het genieten was, het was ook prachtige landschap met woestijn bergen links en rechts.
Niet veel later reed een mafketel achteruit op de vluchtstrook! Hans pas op zei ik en Hans: "Die stopt voor ons!" Niet normaal hij kan toch wachten ipv achteruit te gaan rijden. Zo zie je maar weer echt alles mag op de weg!!
Inderdaad hij kwam voor ons terug voor een praatje en gaf ons vette cake en ieder een appel! Die hebben we meteen opgegeten nadat ze weg waren.
Rond kwart over 11 stopten we bij een tankstation met een mini winkelcentrum, daar hebben we de beveiliger gevraagd om op onze fietsen met bepakking te letten. Dan drink je je koffie toch iets relaxter! 2 kleine flessen water gekocht, die waren zooooo duur daar!!
Toen we weer weg wilden fietsen vroeg een familie die een paar meter verder zaten te picknicken of we een kopje thee en cake wilden. Nou vooruit 😂 We waren in opperste bui en zaten goed op schema (welk schema haha)
De jongere mensen bracht de vader naar huis in Shiraz waar wij ook komen. Hij nodigde ons uit om bij hem te gaan logeren en schreef zijn nummer op een briefje. Een erg vriendelijke man..... en ja ook weer kregen we fruit mee en niet zo zuinig ook: 6 mandarijntjes en 3 nectarine 😱😱😱 uit eigen tuin. We fietsten verder met fruit voor een hele week in onze tassen.
Maar de dag is nog steeds niet voorbij 😅
We fietsten vrolijk verder op de vluchtstrook tot er weer een auto in de verte stopte die een grote witte bak van schuim die ook wel als koelbox gebruikt wordt. Ik dacht: Laat alsjeblieft water zijn haha
We kwamen dichterbij en hij haalde een meloen uit die box een grote MELOEN 😱😱😱 hahaha echt hilarisch we zijn op de fiets. Hans probeerde nog zo van Nee en duwde de meloen terug naar hem. Ook hier had weigeren geen zin. Zo fietste ik opeens met een grote meloen achterop de fiets 😂
We fietsten tot het volgende tankstation (Welcome to Zen Zen) waar we siësta gingen houden, dat was ongeveer op 67 km. Wat een mooie overdekte plek en het was er zoooooo druk met raad eens ja juist met picknickende mensen.
Gelukkig waren er nog 2 plekken vrij helemaal achterin. Maar die waren ook meteen weer bezet door ons en een andere familie.
Hans gooide het Lowlandsmatje uit en zo zaten we tussen andere picknickende Iraniërs. We waren van plan om water te koken voor een pakje Adventure Food, omdat we niet echt hadden ontbeten en ook niet geluncht hadden. Maar we kregen 2 bakken met beetje kip in een groente sausje (Imam Hoessein eten) We hebben samen bijna één bak opgegeten, daarna kwam de grote meloen aan de beurt. Hans had die net doormidden toen ineens een spies met bbq kippenvleugels onder ons neus werd geduwd, we waren zo geconcentreerd met de meloen dat we erg verrast waren..... wat roken ze lekker, dus die namen we graag aan haha en ik gaf hem halve meloen die hij weigerde, maar ik accepteerde geen NEE 😅
Die meloen was erg zoet.
Onze overburen werd gewisseld, een groot familie kwam erbij die hadden toeters en bellen mee voor de picknick. Zelfs een koffiepercolator voor goeie koffie (er wordt vaak oploskoffie aangeboden) maar we hadden al koffie gedronken dus de aanbod sloegen we af. Maar een stukje watermeloen en chips (Ja zelfs chips 😂) gingen er wel in.
En nog meer fruit werd ons van andere mensen aangeboden en wij bieden sommige mensen fruit of cake aan die wij ook hebben gekregen. We konden onmogelijk alles meenemen. Het was wederom ongelooflijk we wisten echt niet wat we overkwamen aan alle kanten kregen we lekkere dingen aangeboden.

Om 17:45 stapten we pas weer op de fiets de vluchtstrook op, een paar kilometer verder gingen we van de snelweg af om door het dorp Mashkat te rijden. Daar hebben we heel even met de locals thee gedronken voordat we het dorp weer uitreden.
We keken links en rechts voor een geschikte slaapplek, dat was nog niet zo eenvoudig in zo'n open landschap met even verder de snelweg. Van een oude man kregen we heerlijke verse gele vijgen. Hij was in het Farsi aan het praten en begon te huilen, ik verstond alleen Imam Hoessein.
Inmiddels 19 uur geworden en het zou snel donker worden.
Er stopte weer een auto voor ons en ik zag 4 mensen uitstappen, ik riep Hans:"Zijn het die 4 van vanmiddag van de granaatappel??????" Bleek echt zo te zijn haha zo leuk!!! Dit keer was ik ook echt super enthousiast toch erg leuk om "bekende" tegen te komen. Ze reden eigenlijk aan de andere kant van de weg, ze toeterde. Maar we hadden het niet door, daarom waren ze omgekeerd om ons gedag te zeggen. Ze waren naar een optocht geweest in een dorpje bij Kashan en waren weer onderweg naar huis in Teheran. Maryam nodigde ons uit om bij haar te logeren als we weer in Teheran zijn.

En toen werd het echt donker 19:45 ...... verschillende opties bekeken maar geen één waren we het eens met elkaar. De vele lichtjes waren te ver weg om nog door te fietsen en dan weet je ook niet of er iets is.
Aan de andere kant van de weg zagen we wat gebouwen met een hoge muur er omheen. We staken de weg over, keek wat rond toen zag Hans een brommer staan voor een deur. Hij klopte op de deur en een oude man deed de deur open met handen en voeten hebben we hem duidelijk gemaakt dat we ergens wilden kamperen.
Hij was bewaker van het terrein en we mochten binnen op het plein kamperen 😍😍😍
Tijdens het opzetten van de tent liet ik de dag in gedachte voorbij gaan en vond het toch niet normaal hoe het is gegaan. Het fietsen ging goed, temperatuur was uit te houden en leuke mensen ontmoet, lekkere dingen gegeten. Zoveel aangeboden gekregen, dat het bijna niet kan, ik zei tegen Hans dat het iets met Imam Hoessein moet zijn dat de mensen zo vrijgevig zijn. Ben later aan Google gaan vragen en ja hoor, delen met mensen die het minder hebben, ook al heb je zelf de hele dag niks gegeten hoort bij deze viering.
Dus als het feest afgelopen is, is het ook gedaan met de "cadeautjes"
Maar we zijn blij dat we dit mee hebben mogen maken de ervaring was buitengewoon mooi!!

Geschreven door HansenFan