Precies om 7:30 gaan ontbijten, Richard was er vroeg bij vanmorgen.
Hij was al bezig, ik dacht nog straks gaan we weg zonder afscheid van elkaar genomen te hebben 😅 Het was erg gezellig! Om 8:45 nadat we de achterband van Hans opgepompt hebben zijn we vertrokken.
Het was weer een lange weg de stad uit, de weg was vrij vlak met lange slechte stukken vluchtstrook.
Na ongeveer 15 km bij een stop waar we iets fris konden kopen, kregen we een lift aangeboden naar Teheran ongeveer 610 km verder wooooow Dan zit je meteen goed.
Het was nog steeds geen fietsweer 😂 Maar we gaan nog een stukje door fietsen!😬
Rond half 1 moest Hans zijn achterband weer oppompen, hij loopt blijkbaar langzaam leeg.
Op 50 km kwamen we Meybod binnen waar we bij een winkeltje een fles cola kochten, natuurlijk weer de gebruikelijke vragen: How are you? Where are you from? De winkelier kwam mee naar buiten en wilde een selfie met Hans, later kwam hij met snoep, van een andere man die daar blijkbaar vlakbij woont/werkt kregen we een open gesneden granaatappel op een bord die we meteen op moesten eten. Toen de winkelier dat zag kregen we nog eens 2 granaatappels en cakes O O O wat een feest zo'n stop!!
Om 14:30 wilden we weg fietsen oeps achterband van Hans was dit keer echt helemaal plat 😥😱🤬
2e lekke band in Iran en er zaten nog 2 oude reperaties uit Cuba van een paar jaar geleden op, het was dus tijd voor een nieuwe binnenband. Tijdens het opvouwen van de lekke binnenband (nog bewaren voor het geval dat...) kwamen we de oorzaak tegen een heeeel fijn draadje stak uit de binnenband!
Na een vertraging van 45 minuten waagden we een tweede poging weg te fietsen. We bezochten het oude kasteel van Meybod: Naryn Castle, gebouwd met stenen en modder en meer dan 2000 jaar oud. Het viel mij op dat hier veel vrouwen in chador rondliepen vergeleken met Yazd waar veel vrouwen modern over straat gaan.
Vervolgens weer op weg richting Teheran en onder het fietsen opgelet waar we eventueel iets konden eten. Het was tegen 17 uur, alles was nog gesloten of ze waren nog bezig met de voorbereidingen. Weer zo'n rot tijd dat nergens eten te krijgen was, we wilden ook geen half uur wachten. Dus we zijn door gefietst naar de volgende stad Ardakan, hier en daar vragen kwamen we bij een brommerzaak terecht die ons een kopje thee aanbood en ons daarna naar een hippe snackbar loodsten waar we gefrituurde kip met een paar frietjes aten. Het viel ons weer op dat ze heel zuinig zijn met frietjes, dit keer was het best veel (die je overigens nog nog goed kond tellen met het blote oog haha) maar de andere keren waren echt maar een stuk of 5..... misschien 6 frietjes. We vragen ons af of aardappelen erg duur zijn in Iran.
Het was inmiddels pikkie donker geworden, onder het eten heeft Hans een overnachtingsplek gevonden niet ver van de snackbar vandaan. Eigenlijk hoopten we (ik meer dan Hans) dat we nog op een heel mooi buitenplek in de bush bush konden kamperen op onze bijna (daarna nog 2) laatste nacht in Iran (de laatste nacht wilden we sowieso weer in het Ibis Hotel vlakbij het vliegveld slapen omdat de fietsdozen daar liggen opgeslagen). Maar goed het loopt niet altijd zoals je het zou willen, buitenkant van van het hotel House Garden zag er heel chique uit. Ik zei meteen tegen Hans wooow ik ben bang dat we verder moeten zoeken 🤔
Hans ging zoals altijd naar binnen om te informeren en ik blijf bij de fietsen. Hij kwam heel blij terug, want het was hem weer gelukt tot een mooie "normale" prijs (1.5 miljoen = ongeveer 12.50 euro) af te kunnen dingen. Zo mooi en chique de buitenkant eruit zag zo oud en lelijk was de kamer. Wat een teleurstelling hahaha!!

Geschreven door HansenFan