Een rustdagje. Met Arturo, de hospilatero, met de bus naar Valladolid gereden. Wat tips van hem gehad, o.a. een goed hostel en een tapas bar waar je gegeten MOET hebben. 3 sterren onder de tapasbars. Het hostel bleek te kloppen, een tip top tent. Een oude drukkerij. De stad verkend aan de hand van een lijstje van bezienswaardigheden die de guided tour in het weekend ook doet. (Maar maandag niet dus) Maar goed, dus lijntjes op de stadsplattegrond getrokken en mijn eigen tour gemaakt. Redelijk weer, af en toe een drupje. Bij het busstation alvast een kaartje voor de dag erna gehaald om in Simancas uit te stappen en het pad op te kunnen pakken. Ook even bij het treinstation gekeken om te zien hoe het met treinen terug naar Madrid zit voor komende donderdag. Hierna naar het hostel en gerust en gelezen. Mijn ervaring van vorige keren is dat dit zo goed werkt. Dag of 7 a 8 lopen en dan een dag zonder rugzak. In de avond naar dat tapas restaurant. Met aparte combinaties, spannende namen en fijne sfeer. Wat mij betreft inderdaad drie sterren. Tapas heaven. Toen ik naar buiten liep aangehouden door een buiten rokende man. Kwam van Tenerife en sprak goed Duits. Ik moest en zou weer mee naar binnen. Daar ook zijn vrouw (alleen Spaans) en zijn zus (erg goed Engels, want lerares). Leuk gesprek in Duits, Spaans, Engels afhankelijk van tegen wie ik sprak. Geweldig weer. Twee rode wijn verder namen we afscheid als long time friends. Zo mooi dit soort spontane ontmoetingen! Daarna lekker slapen, morgen vroeg weer op voor de 8:00 bus naar Simancas. Toch nog 24.600 stapjes en 18,5 km.

Geschreven door Gerts.reisblog