De geplande route vandaag is quasi volledig offroad. Veel vuiler kan mijn fiets eigenlijk niet meer worden, maar hopelijk ligt het pad toch niet te smeuïg. Het ontbijt is uitgebreid (je bestelt wat je wilt), de bediening zeer koel.
En aangezien je in Spanje niet vroeg kan ontbijten, ben ik pas tegen 9u30 op pad.
Een oudere man aan het hotel vraagt me wat uit over de fietsreis en zegt dat het slecht weer zal zijn vandaag. Nochtans vertrek ik met zon, direct klimmend uit Zafra.

Aan de rand van de stad, voorbij de resterende toren van een Fransiscusklooster, wordt de weg een pad, eerst wat rommelig langs huisjes en blaffende honden, maar verder een breed pad in een mooie omgeving. Er zijn al heel wat pelgrims en wandelaars op pad.
Het pad ligt vrij goed, het is enkel wat uitkijken voor de kiezels en een kort drassig geërodeerd stuk moet ik te voet afleggen door de rode aarde.

Ik hou kort halte in Villafranco de Barros, een stempel of sillo vind ik hier niet.
Dan gaat het 18km lang over een zeer breed en vrijwel recht pad tussen uitgestrekte wijngaarden en olijfgaarden.
Het is zonnig, er is wind in de rug, het hele traject is vrijwel vlak of dalend en het gaat goed vooruit. In de velden is men bezig met onkruid te eggen tussen de wijnranken en de olijfbomen of zijn snoeiwerken aan de gang. Ik meen dat het wandelen van dit traject eentonig of eindeloos kan lijken. Er is ook geen enkele schuilplek onderweg, zelfs geen bankje om even uit te blazen.
Maar dat is net de camino, zegt een Britse pelgrim me op het terras inTorremejia waar ik iets drink. Geen enkele dag is hetzelfde. En hij heeft natuurlijk gelijk.

Ik heb nog een korte namiddagrit voor de boeg. Eerst fiets even over de uitermate rustige N630. Na aanleg van de snelweg vlakbij ligt de 630 er wat verloren bij, maar des te veiliger voor de peregrinos.
De overgang naar de veldweg is wat steil en onhandig. Wat verder moet ik een grote plas oversteken. Ik toon twee bepakte Spaanse fietsers hoe het moet. We rijden kort even samen.
De laatste 5 kilometers zijn de avontuurlijkste van de dag, het spoor is soms zeer smal en vol kuilen maar gelukkig geen valkuilen.
Dan doemt de romaanse brug van Mérida op.
Ik fiets deze over naar het centrum waar ik een zeer eenvoudige hostel heb geboekt.
Het begint zowaar te regenen, de man vanmorgen had dan toch een heel klein beetje gelijk...

Na de eerste bui trek ik de zeer levendige stad, de hoofdstad van Extremadura, in om wat cultuur op te snuiven.
Je kan niet naast de romeinse geschiedenis kijken als je hier bent; op zowat elke hoek van de straat staat een overblijfsel van het romeinse tijdperk. Indrukwekkendst zijn de tempel van Diana, de aquaduct en het romeins theater en amphitheater. Bij bezoek aan dit laatste valt weer een stevige bui. Maar er is ook een heel mooi Romeins museum met gratis toegang. Er zijn slechtere plekken om te schuilen...


Weer: zonnig met af en toe wolkje, bewolkt en regen in de avond
Min hoogte: 206m
Max hoogte: 617m
Gedaald: 715m
Geklommen: 427m
Routescore: 3 sterren

Geschreven door Eriks.reisverslag