Slapen op de bus is me helaas niet gelukt, wat rusten wel. Al bij al vind ik het een goed alternatief voor wie met de fiets wil reizen. Wel dacht ik bij elke put of slecht wegdek waar de bus doorreed dat mijn fiets er nu zeker zou afliggen. Op de donkere autostrade zou geen kat het merken.
Iets voor 7u komt de Flixbus -die nog verder rijdt naar Kopenhagen- aan in Hamburg. De nogal stugge maar behulpzame chauffeur haakt de fiets los -jawel hij hangt er toch nog aan- en ik kan mijn bagage opzadelen.

Ik dacht in de vroege ochtend een nog rustig Hamburg uit te rijden, maar het is vrij druk. Iedereen is op weg naar het werk of school. Ik passeer het oude en imposante stadhuis en fiets een kwartiertje langs druk verkeer.
Het ergste is snel voorbij en ik vertoef gauw in groene villawijken, een aaneenschakeling van miljoenenkwartieren. Ik volg niet zoals drie jaar terug de Elbe maar ga langs een hoger gelegen deel van Hamburg. Langs alle kanten fietsen jongeren, ouders en leerkrachten. Elke wijk lijkt hier wel zijn school te hebben. En ook de afvalophalers zijn vandaag alom tegenwoordig.

Na wat klimwerk kom ik in een bosrijk deel waar ik even stop voor een ontbijt, zijnde een platte sandwich van gisteren en een mama-koekje. Ik meen dit te verorberen in een boshut maar het blijkt eigenlijk een herdenkingsmonument voor gedeporteerde joden te zijn. Hun namen zijn onopvallend gekerfd in de beweegbare balken.
Het windjasje kan alweer uit want de zon wil vandaag het beste van zichzelf geven.

Na 23 kilometer bereik ik de Elbe terug (zie reisverslag 2020). Ik volg het zonnige pad langs de dijk tussen honderden schapen en moet tientallen poortjes openen en sluiten.
In de laaggelegen weilanden en plassen is flink wat gevogelte te zien en ook kikkers verwelkomen me om het hardst.

Aan de rivier Kruckau moet ik een ander dijkpad volgen maar ik ben even onoplettend en rij verkeerd. Dat zorgt voor een extraatje van 5 kilometer.
In het stadje Elmshorn plof ik me na bijna 60 kilometer neer op een terrasje voor een kwarkbeter met aardbeien. Dit helpt even tegen de vermoeidheid.
Dan keer ik langs de andere kant van de Krackau terug over een tweesporenpad en de omgeving wordt landelijker. Ik zie ook asymmetrische windmolenwieken.

Rond 14u arriveer ik in Glückstadt. Hoewel nog Duitsland- ik bereik overmorgen pas de Deense grens- lijk je hier wel al in Scandinavië te zijn.
Ik zoek mijn pension op, snel wat was en plas en even siestatime.
Nog iets kleins gaan eten en na het verslag verder slaap inhalen.

Gefietst: 86km
Weer: zonnig, af en toe wat wind
Route: 3 sterren
Op: 242m Neer: 257m
Hoogste punt: 90m

Geschreven door Eriks.reisverslag