Ik had er eerst geen oog voor maar op nauwelijks een kilometer van mijn hotel liggen of staan de Externsteine, dertien mysterieuze zandrotsen. Hier werd vroeger het zonnewendefeest gevierd en later werd het een christelijk bedevaartsoord. Maar het is vooral een mooie gril van de natuur. En een mooi begin van de dag. Maar het wordt nóg mooier!

Eerst fiets ik langs een rustige autoweg door dennen/sparrenbos. Het fietspad ligt bezaaid met naalden, het gaat hier niet goed met de naaldbomen. Hele stukken bos staan vol roestige naaldloze naaldbomen.
Ik verlaat de autoweg en klim tussen weiden en windmolens naar het hoogste punt van de dag om dan het bos in te duiken. Ik volg kilometers lang de Alte Stadtweg door vooral beukenwoud.
Een oud kruisbeeld en monument herinnert aan de moord op een handelsman -want deze bosweg was lange tijd een voorname handelsweg- in 1752. De Stadtweg wordt een grindweg, de Hellweg. Ook al niet echt rustgevend als je alleen door het woud gaat...
Nee, ik geniet er best van.

Na het bos ligt opnieuw een hanzestad op mijn weg: Paderborn.
Bezienswaardigheden te over: de 11e eeuwse Dom, het stadhuis en de Michaelskirche bijvoorbeeld.

Ik rij de stad uit en moet volgens mijn routeboekje de brug oversteken en dan over een boerenhof verder rijden. Dan moet ik vooreerst al mijn angst overwinnen om geen loslopende boze hond achter me aan te zien zitten. Net voor de brug staat bovendien een duidelijk bord met 'private weg'... Ik riskeer het toch maar (waw!), rij over het zeer grote erf en zie geen beweging. Achter de boerderij loopt de weg verder maar tussenin staat een slagboom en links en rechts van de hinderpaal ligt een blokkade van boomstammen. Het is wel duidelijk dat hier geen voorbijgangers gewenst zijn.
Terugkeren dus en de brug weer over. Ik kijk op de gps voor een alternatief als intussen een autootje met een bijna tandloze man komt parkeren. Hij zegt bijna onverstaanbaar dat fietsers door mogen.
Dus nog maar eens over het erf. Heb ik ergens iets over het hoofd gezien?
Ik stap af aan de slagboom en kijk eens bij de sleufsilo ernaast. Dan komt een man op me afgestapt. Hij kijkt niet meteen boos en heeft geen hond bij. Ik verontschuldig me maar dat ik op privéterren ben gekomen en wijs naar mijn routeboekje. De landbouwer is zeer geinteresseerd in het boekje en neemt er wat foto's van. Recent was hier nog een koppel Nederlanders die toch een andere route volgden. Hij zegt dat het niet de bedoeling is dat men over zijn erf en de achterliggende weg rijdt, want hij is verantwoordelijk als er iets gebeurt. Ik zeg dat ik de auteur van het boekje hierop zal wijzen. Maar hij wil me toch graag doorlaten, opent de slagboom en wenst me een goede reis en ik moet alle Belgen de groeten doen. Bij deze dus...
Wel snap ik niet dat hij maar één keer andere trekkers moest doorlaten. Ofwel zegt hij dit telkens opnieuw, ofwel is de slagboom niet steeds gesloten, of is het verborgen camera? Ik pluis het verder uit als ik thuis ben.

Goed en wel terug op het rechte pad volg ik een dertigtal kilometer de Alme. De route valt samen met de Almeradweg en ik kan nu ook de wegwijzertjes volgen. Een leuke route is het, vooral landelijk, maar grotendeels over een vrijliggend fietspad dat op en neer tussen en langs weiden en de Alme loopt.

Voorbij Büren kan je overigens een Urbanuswandeling maken, voor wie interesse zou hebben.
In Siddinghausen verlaat ik deze route en moet ik de Möhnevallei bereiken. Dit kan niet zonder eerst stevig te moeten klimmen, met ardense allures. Ook hier zwaar aangetaste naaldbossen.
Voorbij Rüthen moet ik op zoek naar de camping en dat betekent opnieuw klimmen en -helaas de afknapper van de dag- over een grote weg waar snel gereden wordt en geen fietspad ligt. Ruim 3 kilometer stress!
Ik ben vrij zeker een overreden wasbeer te zien liggen.

Gelukkig overleef ik ook dit alweer en bereik ik goed en wel (maar een beetje moe) de kleine camping die door een Nederlander wordt uitgebaat.
Bij het opzetten van de tent zie ik dat er vele verstekelingen op het zeil zitten, de meeste springlevend na twee dagen opgeplooid te hebben gezeten: de berkenwantsen reisden mee. Maar beter dat dan bedwantsen...

Alles is hier prima in orde. Alleen horeca is hier ver te zoeken, dus tover ik volgend driegangenmenu tevoorschijn:

• wachtbordje Turkse studentenhaver
• romige en Knorrige champignonsoep
• spaghetti van Maggi
• blokjes fondantchocolade

Dit alles met bijpassende Apfelschörl.
Er is zelfs nog thee ook!

Jammer dat het 's avonds zo snel afkoelt.
De tent is nu al nat, de was raakt niet droog en de zon zal in dit valleitje maar laat verschijnen. Maar dat zien we morgen dan wel weer.

STATISTIEK

Vandaag gefietst: 88km
Totaal gefietst: 2.656km
Op: 1019m
Neer: 750m
Hoogste punt: 430m
Routescore: 4 sterren
Verblijfscore: 3,5 sterren
Weer: zon met af en toe wat wolken

Geschreven door Eriks.reisverslag